Voor patiënten die polsartritis ontwikkelen, is een nieuwe chirurgische optie, bekend als OCRPRC (OsteoChondral Resurfacing in Proximal Row Carpectomy), beschikbaar in het NewYork-Presbyterian Hospital/Columbia University Medical Center, waar het wordt aangeboden door een van de orthopedische chirurgen die de techniek oorspronkelijk ontwikkelde en beschreef — Dr. Peter Tang. Zijn onderzoek toont aan dat de procedure de pijn vermindert en de handfunctie verbetert.
“Ik zie vaak patiënten die in het verleden een polsblessure hebben gehad, maar die ofwel geen medische hulp hebben gezocht, of bij wie de oorspronkelijke blessure niet is gediagnosticeerd. Zoals met de meeste dingen in de geneeskunde geldt ook hier: hoe eerder de diagnose wordt gesteld, hoe beter het resultaat. Dus als je na een maand nog steeds pijn hebt, moet je een afspraak maken om een handchirurg te zien voor een evaluatie,” zegt Dr. Tang, die een orthopedisch handchirurg is in het NewYork-Presbyterian Hospital/Columbia University Medical Center en assistent-professor in de orthopedische chirurgie aan het Columbia University College of Physicians and Surgeons.
Omdat de biomechanica van de pols zowel delicaat als complex is, kan een verandering in de normale anatomie leiden tot artritis. Wanneer zich eenmaal invaliderende artritis ontwikkelt, kan een operatie niet volstaan met het repareren van de beschadigde structuur, maar moet de artritis worden verwijderd en de polsfunctie worden verbeterd. De twee meest voorkomende operaties voor pols artritis zijn een gedeeltelijke fusie van de kleine polsbeenderen (intercarpal fusie) en excisie van de eerste rij handwortelbeentjes (proximal row carpectomy, of PRC). Er zijn verschillende redenen om de ene operatie boven de andere te verkiezen, maar PRC heeft een sneller herstel, kan beter zijn voor oudere patiënten, geeft een gelijke grijpkracht als inter carpale fusie, en resulteert meestal in meer beweging van de pols.
Als de drie handwortelbeentjes eenmaal zijn verwijderd tijdens de PRC procedure, wordt het capitaatbot het punt waar de pols met de arm articuleert; als zodanig is het belangrijk dat de artritis zich niet heeft uitgebreid naar het capitaatbot.
Voor deze patiënten, bij wie de artritis zich heeft uitgebreid, heeft Dr. Tang een kraakbeen-transplantatietechniek aangepast die effectief wordt gebruikt in sportgeneeskundige behandelingen voor kraakbeenaandoeningen in de knie, enkel en elleboog. De resultaten zijn veelbelovend, volgens zijn studie in het Journal of Hand Surgery, met verbetering van de grijpkracht en vermindering van de pijnniveaus.
“Het doel van deze nieuwe procedure is om het best mogelijke resultaat te geven door het verbeteren van de kraakbeenstatus van het kapitale bot. Een ander pluspunt is dat we het transplantaat niet uit een ander deel van het lichaam hoeven te halen. Hoewel we de drie handwortelbeentjes uitnemen voor artritis, is er meestal één gebied van de botten waar we onbeschadigd kraakbeen kunnen vinden voor transplantatie,” zegt Dr. Tang.
De studie volgde acht patiënten die osteochondrale resurfacing ondergingen gedurende 18 maanden. Preoperatief beschreven zeven patiënten hun pijn als matig tot ernstig, terwijl postoperatief, zeven patiënten hun pijn als mild tot geen pijn beschreven, en één patiënt beschreef de pijn als matig. De preoperatieve grijpkracht nam toe van 62% van hun gezonde zijde tot 71% na de operatie. De preoperatieve Mayo-pols score verbeterde van een score van 51, wat als “slecht” wordt beoordeeld, tot een postoperatieve score van 68, wat als “redelijk” wordt beoordeeld.”
De Journal of Hand Surgery studie is mede-auteur van Dr. Joseph E. Imbriglia, die klinisch hoogleraar orthopedische chirurgie is en directeur van het Hand and Upper Extremity Fellowship Program aan de University of Pittsburgh School of Medicine, waar Dr. Tang zijn opleiding heeft gedaan. Interessant is dat Dr. Imbriglia zowel zijn orthopedische assistentschap als zijn hand fellowship opleiding aan de Columbia University College of Physicians and Surgeons heeft gedaan.