By Mark Bradley / 11 juli 2014
WWE.comHet midden en het einde van de jaren negentig waren een fantastische tijd om een worstelfan te zijn. De WWE (F!) zat midden in de Attitude Era, hun meest winstgevende periode ooit, met een gestapeld rooster bestaande uit Steve Austin, The Rock, Mankind/Mick Foley, The Undertaker, Goldust en Degeneration X. Hun concurrentie, WCW, werd in deze periode ook steeds sterker, concurreerde rechtstreeks met Vince’s bedrijf en versloeg hen zelfs een tijdlang in de kijkcijfers. Ze hadden een even getalenteerd roster bestaande uit mensen als Sting, Nash, Hogan, Hall en Luger, en niet te vergeten de spectaculaire cruiserweight divisie gevuld met jongens als Dean Malenko, Billy Kidman, Chris Jericho en Chris Benoit. Fans die oud genoeg zijn herinneren zich deze periode liefdevol als The Monday Night Wars, maar het heen en weer tussen WWE en WCW was slechts tweederde van het verhaal. Extreme Championship Wrestling, ontstaan uit de overblijfselen van Eastern Championship Wrestling in Philedelphia, was het tegenculturele antwoord op het mainstream WWE/WCW aanbod. Bekend om zijn kenmerkende stijl, bestaande uit een kruising tussen worstelen met hoge punten, technisch worstelen en hardcore geweld, veranderde ECW de worstelindustrie voorgoed. De geestelijk vader van ECW, Paul Heyman, is nu één van de meest krachtige stemmen op de WWE televisie en veel van zijn pionierswerk in ECW wordt vandaag de dag nog steeds gebruikt en gevoeld, zelfs in het PG tijdperk. ECW’s compromisloze benadering van zijn product bezorgde het een hardcore en toegewijde fanbase, alsook een cult-achtige mystiek in de business van die tijd. Het was gruizig, supergewelddadig en zeker niet voor kinderen en de fans aten het op, zelfs het team ‘dronk de kooldrank’ zoals Heyman zelf later zou verklaren. Vince heeft later misschien geprobeerd de merknaam nieuw leven in te blazen, maar in de harten en geesten van de fans en degenen die er destijds aan deelnamen, zal er altijd maar één ECW zijn. Worstelen zou niet geëvolueerd zijn tot de enorme industrie die het vandaag is zonder de bijdragen van ECW en nu met het WWE Network, kan je al hun onafhankelijke pay-per-views bekijken alsook de twee reünie shows die onder de WWE paraplu werden gedaan. Hier is onze top tien.