Ik was nooit enthousiast over de middelbare school toen ik er nog op zat. Ik haatte het grootste deel ervan, afgezien van het samenzijn met vrienden en vriendjes. Toen het voorbij was, was ik blij, en dat ben ik nog steeds. Maar ik keek er naar uit om naar mijn 10 jarige school reünie te gaan. Ik wilde vooral gaan om oude vrienden te zien en bij te praten. Het was een goede opkomst, hoewel er verschillende mensen waren die ik heel graag wilde zien die er niet waren, maar ik veronderstel dat het beter is dan niets.
Er waren echter een paar dingen die me opvielen, gedurende de tijd dat ik daar die avond was, die me echt verrasten en in mijn gedachten bleven hangen.
1. De vrouwen zien er zoveel beter uit dan op de middelbare school.
Ik maak niet eens een grapje. Ik denk dat veel van hen terug, mezelf inbegrepen, waren nog steeds in die onhandige “Ik heb geen idee wat ik aan het doen ben met mijn persoonlijke stijl” fase toen we 18 waren. Vandaag zien ze er geweldig uit.
2. Mensen zijn vriendelijker.
Ik merkte dit direct na het afstuderen eigenlijk. Opeens leken veel mensen van wie ik dacht dat ze niet om me gaven of zelfs maar wisten wie ik was, echt blij om met me te praten. Mensen op de reünie waren warm en gastvrij.
3. Sommige mensen zien er anders uit, en sommigen zien er precies hetzelfde uit.
Veel van de mannen zagen er anders uit met gezichtshaar en opgedirkt. Maar ze zagen er allemaal nog goed uit. De vrouwen zagen er voor mij meestal hetzelfde uit, alsof ze nog 18 waren, alleen met beter haar, make-up en kleren.
4. De meesten van hen leken of getrouwd te zijn, kinderen te hebben, of allebei.
Ik had zeker het gevoel dat ik in de minderheid was in deze afdeling, en ik had het gevoel dat ik iets minder te zeggen had omdat ik geen peuterfoto’s en fysieke/mentale uitputtingsverhalen deelde, maar dit is volledig hoe ik mijn leven heb gepland, dus ik klaag niet een beetje.
5. Mensen zijn een heleboel dingen vergeten van de middelbare school. Ik bedoel, heel veel.
De meest gehoorde zinnen van de avond waren iets in de trant van, “Ik weet niet wie iemand is….Wat is zijn naam?…Ik herinner me dat gebeuren niet….Ging hij wel met ons naar school?” Een paar keer kostte het me een minuut om namen aan gezichten te koppelen.
6. Tien jaar lijkt niet op tien jaar.
Dat is het echt niet. De tijd vliegt. Het voelt alsof er misschien vijf jaar voorbij zijn gegaan, maar zeker geen tien.
7. Er hing een vreemde mengeling van ongemakkelijkheid en troost in de lucht.
Het is moeilijk uit te leggen. Troost kwam van eindelijk te gaan zitten met dezelfde mensen die ik liefhad op de middelbare school en beseffen dat ze herinneren zich al dezelfde herinneringen die ik doe. Het ongemakkelijke was dat ik me afvroeg waar ik het over zou hebben en probeerde niets vreemds, gênants of beledigends te zeggen, vooral tegen het einde als we allemaal een paar drankjes op hadden.
8. Je bent nooit te oud voor roddel en drama.
Jep, er was een beetje van het herhalen van oude geruchten en gebeurtenissen en wat ruimte voor nieuwe tijdens en na de reünie ook. Ik denk dat het deel uitmaakt van wat ons menselijk maakt.
9. Sommige mensen zijn in hun kliek gebleven, en sommigen zijn juist uit elkaar gegroeid.
Velen arriveerden met hun belangrijke anderen, en sommigen arriveerden in groepjes van drie of vier van dezelfde mensen met wie ze op de middelbare school optrokken. Ik ga vrijwel met niemand van mijn oude kliek om en praat alleen af en toe met ze op facebook. Ik heb gewoon niet veel meer met ze gemeen.
10. De vrienden die ik had, zijn nog steeds de vrienden die ik weer zou hebben als ik het allemaal over kon doen.
Misschien wist ik wel iets toen ik 14 was, en dat was met wat voor soort mensen ik goed zou klikken. Ze leken me allemaal dezelfde coole mensen die ik me herinner, en het was echt goed om ze weer te zien. 