1,1,2,2-Tetrachloorethaan is een gechloreerd derivaat van ethaan. Het heeft het hoogste oplossend vermogen van alle gechloreerde koolwaterstoffen. Als koelmiddel wordt het gebruikt onder de naam R-130.
Het werd vroeger op grote schaal gebruikt als oplosmiddel en als tussenproduct bij de industriële produktie van trichloorethyleen, tetrachloorethyleen, en 1,2-dichloorethyleen. 1,1,2,2-tetrachloorethaan wordt in de Verenigde Staten echter niet veel meer gebruikt wegens bezorgdheid over de toxiciteit ervan.
Chronische blootstelling bij inademing leidt bij de mens tot geelzucht en een vergrote lever, hoofdpijn, beven, duizeligheid, gevoelloosheid en slaperigheid. Het U.S. Environmental Protection Agency heeft het geclassificeerd als een groep C mogelijk carcinogeen voor de mens.
Voor beroepsmatige blootstellingslimieten heeft de Occupational Safety and Health Administration een toelaatbare blootstellingslimiet voor blootstelling van de huid vastgesteld op 5 ppm over een tijdgewogen gemiddelde van acht uur. Het National Institute for Occupational Safety and Health heeft een meer beschermende aanbevolen blootstellingslimiet voor blootstelling van de huid op 1 ppm over een tijdgewogen gemiddelde van acht uur.