Oh, zoveel haat en snark en verkeerde informatie.
Nee, Mr. Bochenek, Datsun/Nissan gebruikte geen “verroest gerecycled staal” in hun productie (het recycling proces verwijdert de oxidatie toch; controleer het ‘voordat je vingers je hersenen voorbijstreven).
En Mr.s Norris en Hollier: alleen omdat JIJ het niet mooi vindt, nou… Wie heeft jullie de scheidsrechters van smaak voor de hobby gemaakt?
Mijn vader heeft zijn hele werkzame leven doorgebracht in de Delco-Remy fabriek in Anderson, IN, en was een Impala SS man van de eerste in ’61 tot aan zijn dood in ’93 (hij had een rippin’ ’69 427/4spd toen hij overleed, in een afschuwelijk saai bruin met een zwart vinyl top & interieur. Brrr!). Ik? Ik ben de GM zoon van mijn vader, maar ik ben een serie GTO overtreder. Ik zal er minstens één bezitten tot ik sterf.
Maar er is plaats voor iedereen in de hobby. En ik herinner me deze toen ze nieuw waren. Ik was een tweedejaars op de middelbare school toen een meisje dat ik zo graag wilde- die (ahem) niet hetzelfde voelde- er een kreeg om haar rijbewijs te vieren. Het was precies dezelfde auto, behalve dat de hare een vreemde kleur blauw/teal/turquoise had. Het “enter” icoontje op mijn Android telefoon heeft exact dezelfde kleur. Een klassieker, en de waarde van elke auto (of handelswaar) wordt bepaald door de mensen met wie de markt is samengesteld. Ah, tenzij je een multimiljardair bent met je eigen media-imperium, zul je niet in staat zijn om te dicteren wat wel of niet “klassiek” is, en de markten bepalen de prijzen, niet jouw minachting.
Ik heb deze B210’s altijd al een beetje schattig gevonden (die strakke Sergio Valente jeans heeft daar misschien iets mee te maken), en ik begrijp zeker waarom dit exemplaar begeerlijk is. Japanse auto’s worden nu het volgende ding, als de generaties die zijn opgegroeid met hen bereikt hun piek inkomen jaren en midlife nostalgie.
Ik wou dat dingen anders waren geweest, want dan zou ik een aantal racy B210 verhalen hebben; helaas, was niet te zijn. Maar alleen al de introfoto van de butterscotch-versie bracht een paar bitterzoete herinneringen terug.