We hebben allemaal het vijfde seizoen van black mirror gezien. U kunt hier een recensie lezen. Black mirror is gespecialiseerd in het tonen van de satire, dystopische setting en donkere kant van de technologische vooruitgang tot een punt van dystopie. Veel science fiction schrijvers houden van dit onderwerp.
Het kiezen van slechts vijf verhalen uit de ontelbare werken die ik heb gelezen bleek een moeilijke taak te zijn.
Klik op de titel van de verhalen om ze te lezen! Bekijk mijn site hier.
Ik ben een grote fan van Vonnegut’s sciencefiction-werken. Elk van zijn verhalen brengt de lezer in verwarring. Door slim gebruik van satire, goed geplaatste ironische opmerkingen en complexe personages, brengt hij de intentie waarmee hij het verhaal schrijft echt naar voren.
Komend bij Harrison Bergeron, mensen kennen hem om zijn romans, maar dit is een waar meesterwerk in dystopische fictie. Vonnegut gebruikt de datum 2081, een tijd waarin de regering gelijkheid invoert op elke standaard. Het verhaal is in het begin niet helemaal trouw aan het dystopische thema. Maar dat is wel de bedoeling van Vonnegut, ons te laten denken dat deze wereld beter is dan onze huidige, hij vult dit aan met de verteller die in het systeem gelooft.
Niemand is mooier, slimmer of op enigerlei wijze beter dan wie dan ook in deze wereld uitgevoerd door middel van handicaps die geplant zijn om specifieke voordelen respectievelijk voor ieder individu te verzachten.
George Bergeron is zeer intelligent en draagt dus een mentale handicap radio die zijn gebruik van het denken beperkt. Terwijl zijn vrouw Hazel in alle opzichten gemiddeld is. Het verhaal gaat over hun zoon Harrison, die wordt weggehaald omdat hij uitzonderlijk is in alles wat hij doet.
Het concept van eeuwige herhaling en misbruik van controle vult de dystopie van Vonnegut.
‘Iedereen is gelijk geboren, misschien moeten ze ook gelijk sterven’
Amaryllis- Carrie Vaughn
Ik las dit verhaal tijdens het saaiste college van mijn college dag. Amaryllis is een zachtaardig verhaal met een duister uitgangspunt. Het verhaal begint in een wereld die strikt wordt gecontroleerd door quota. Ze beperken zowel de hulpbronnen als de bevolking tot een minimum om de achterblijvers niet af te maken.
Mary, een kind dat niet geboren had mogen worden, wordt veracht door de mensen om haar heen. Ze is de kapitein van het vissersschip Amaryllis. Vaughn beschrijft de oneerlijkheid van een wereld geregeerd door quota. Maar laat de uitvoering niet zien als een begunstiging van de wereld.
Dus dit verhaal komt meer dan dystopisch naar voren als een onvermijdelijkheid. We zien nu al een impact op de planeet. Klimaatverandering gaat bergafwaarts. Vaughn gaat hier niet verder op in; ook al is het prachtig geschreven, ik geloof dat de ware impact van het hele onderwerp onaangeroerd blijft.
Elke totalitaire regering is angstaanjagend en terecht. Maar Vaughn’s wereld liet me hopen op een betere. We moeten hopen op de toekomst in plaats van er bang voor te zijn. Dat is wat ik heb geleerd van creatieve Amaryllis.
Janitor on Mars- Martin Amis
Het is 2049. We krijgen een signaal van Mars van de eenzame overlevende van een oude beschaving. Hij noemt zichzelf conciërge. Een robot met de principes en de constructie van het hele universum op zijn harde schijf. De programmering van de robot bepaalt dat hij zich alleen laat zien als we de Aarde tot het punt van no return duwen. Maar er is geen weglopen voor het naderende onheil, want over twintig jaar worden we toch al verpletterd door een asteroïde ter grootte van Groenland.
Er is echter nog een andere conciërge in het verhaal, Pop Jones die werkt in het laatste onafhankelijke Britse weeshuis. Tommy een jongen in het weeshuis wordt verkracht.
Onze Pop Jones komt erachter dat de verkrachting het werk is van de directeur en terwijl dit gebeurt, krijgt de regering een ultimatum van de conciërge op mars.
De juxtapositie tussen het einde van de wereld en het persoonlijke drama overgebracht door de conciërges in deze dystopische wereld is verbazingwekkend.
4. Welkom in het apenhuis- Kurt Vonnegut
Ja, het is Vonnegut weer! Er is gewoon iets met zijn verhalen; ze spreken me op een ander niveau aan. Apenhuis dystopische wereld wordt geteisterd door overbevolking. De regering heeft, als uiterste maatregel, het plezier in seks weggenomen. Is dat geen afknapper?
Ook zijn er Ethische Zelfmoord Centra, waar mooie maagdelijke gastvrouwen met spuiten zelfmoordvrijwilligers vreedzaam om het leven brengen. Het is een gruwelijke wereld.
Het verhaal volgt een hostess Nancy als ze wordt ontvoerd door Billy the Poet, een ‘nietshoofd’ die het plezier van seks kan voelen. Terwijl haar wereld afbrokkelt, brokkelen ook haar ideeën over seks, de wereld en vooral zichzelf af.
Vonnegut vult zijn angstaanjagende wereld met absurdistische humor. De stem van de rede in het verhaal verandert voortdurend. Oh black mirror fans, dit is het perfecte verhaal voor jullie. Het wegnemen van de meest natuurlijke verlangens van de mens vervangen door de neiging en behoefte om voortijdig zelfmoord te plegen.
Welkom in het apenhuis rechtvaardigt zijn naam heel wat keren.
Escape from Spiderhead – George Saunders
GUYS! Ik heb het meest verneukte voor het laatst bewaard. Spider-fucking-head heeft mijn vermogen om te vertrouwen in mijn beslissingen verpest. Het is een verhaal waarin de kracht van iemands grenzen op de proef wordt gesteld. Deze grenzen zijn zowel emotioneel, moreel als fysiek. Het verhaal dwingt de lezer zich twee vragen te stellen: “Op welk punt wint een aangeboren gevoel van empathie het van de dwingende invloed van de chemische samenstelling van het lichaam?” en “Op welk punt wordt een mens ertoe gedreven zo ver te gaan dat hij zichzelf doodt om het welzijn van een ander onschuldig mens te beschermen?”
Het onderliggende thema is de zoektocht naar menselijkheid. Wat maakt ons menselijk? In het bijzonder, op welk punt gaat het vervullen van onze aard als een voelend wezen boven het verlangen om onze superieuren tevreden te stellen en de wetenschappelijke vooruitgang die zij willen creëren. “Escape from Spiderhead” betoogt dat wij als mensen van nature empathisch zijn en tegen het toebrengen van pijn en ongemak aan een ander onschuldig mens.
Het dystopische verhaal is een eerstepersoons vertelling verteld door een man genaamd Jeff, een veroordeelde in een alternatief gevangenissysteem waar wetenschappelijke experimenten worden uitgevoerd in pogingen om de effecten van verschillende serums met geestverruimende capaciteiten te bevestigen.
De contrasterende opvattingen tussen goed en slecht tot het gebruik van mensen als proefkonijnen. Door deze botsing tussen de goeden en de slechten te creëren, kan Saunders laten zien wie de winnaar is. Hier zijn het aantoonbaar de “goeden” die zegevieren. Maar het is belangrijk om hier te erkennen wie of wat “goed” precies is. Jeff is een veroordeelde moordenaar. Abnesti is een vooruitstrevende wetenschapper op de rand van een wonderbaarlijke doorbraak. Dit soort karakterdefinities volstaan niet bij het zoeken naar het “goede”, want het “goede” zit niet in het uiterlijk van deze mannen, maar in die eigenschappen en daden die met hun menselijkheid te maken hebben.
Ik hoop dat jullie mijn eerste post leuk vinden, er zullen er nog veel meer volgen! Lees meer over mijn onderneming hier.