5 The Polar-Front Theory and the Begininnings of Synoptic Aerology

Dit hoofdstuk bespreekt de polar-front theorie en het begin van de synoptische aërologie. De polaire-fronttheorie dient als een essentieel uitgangspunt voor latere aerologische studies. Bovendien toont deze theorie duidelijk de rol aan van storingen in de globale atmosferische circulatie. De polaire-fronttheorie werd in wezen geconstrueerd na een zorgvuldige analyse van kaarten van het weer aan de oppervlakte, zonder bevredigende aerologische waarnemingen. Door de methode van de indirecte aërologie werd het tot op zekere hoogte mogelijk om het gebrek aan aërologische metingen te vervangen door conclusies die werden getrokken uit waarnemingen aan het oppervlak. Zo was het bijvoorbeeld mogelijk om bepaalde kenmerken van luchtmassa’s af te leiden uit de waargenomen soorten wolken en hydrometeoren. Door deze te combineren met de thermodynamische veranderingen die de luchtmassa’s verondersteld werden te hebben ondergaan gedurende hun prehistorie, werden waardevolle conclusies verkregen betreffende de driedimensionale structuur, zonder directe waarnemingen van de bovenlucht. De drukveranderingen op het hogere niveau werden daarom als “primair” beschouwd en de veranderingen op het lagere niveau als “secundair” en veroorzaakt door de eerstgenoemde.