5 vrouwelijke architecten die de geschiedenis van de architectuur hebben vormgegeven

5 vrouwelijke architecten die de geschiedenis van de architectuur hebben vormgegeven

Ik moest wel schrijven over deze geweldige architecten, die toevallig vrouwen zijn, om hun nalatenschap te laten zien. als krachtige mensen die grote bijdragen hebben geleverd aan onze gebouwde omgeving.
1. Lina Bo Bardi. (1914-1992)

Een Indrukwekkende Activiste, een emotionele Italiaanse architecte. Afgestudeerd aan de universiteit van Rome, had het vermogen om de bewoners te behagen. Wijdde het grootste deel van haar werkzame leven aan Brazilië.

Bekend om haar moderne maar menselijke architectuur, verzette zij zich tegen de sloop van een fabriek in Brazilië en maakte er een architectonisch meesterwerk van ‘Centro de Lazer Fábrica da Pompéia’ (Recreatiecentrum van de Pompéia-fabriek), dat de cultuur van het gebied diende.
“lineaire tijd is een westerse uitvinding; tijd is niet lineair, het is een wonderbaarlijk kluwen waarin op elk moment punten kunnen worden gekozen en oplossingen kunnen worden uitgevonden zonder begin of einde” zegt Lina Bo Barodi.

Een van haar ‘uitvindingen’ is het Teatro Oficina waar ze een variabele ruimte van herbestemde materialen creëerde die het onderscheid tussen acteur en publiek oploste.
Zij ontwierp ook; de “Casa de Vidro” het glazen huis, São Paulo Museum of Art, Solar do Unhão suiker molen omgebouwd tot een ambachtelijk museum.

fotografie door © flickr Fernando Stankuns

2. Sophia Hayden Benett. (1868-1953)

Een amerikaanse architecte uit Santiago, die als eerste onder de vrouwen een architectendiploma behaalde aan het Massachusetts Institute of Technology ‘MIT’.

Bekend om haar prachtige ontwerpen, die gekenmerkt worden door een Italiaanse renaissance detaillering, rechttoe rechtaan massa’s, en het gebruik van uitspringende paviljoens en dakramen.
Op 21-jarige leeftijd deed ze mee aan een wedstrijd voor het ontwerp en de uitvoering van het Woman’s Building, dat deel zou uitmaken van Daniel Burnham’s reusachtige World’s Columbian Exposition in Chicago.

Terwijl haar vrouwelijke collega’s weigerden deel te nemen aan deze wedstrijd; vanwege de toegekende prijs die een tiende was van het bedrag dat hun mannelijke collega’s verdienden. Ongeacht de seksistische gedachten deed ze mee aan de wedstrijd en won de eerste plaats.
De bouw was geen gemakkelijk proces en veel druk voor de 21-jarige vrouw in die tijd. Hoewel haar frustratie uiteindelijk werd aangewezen als typerend voor de ongeschiktheid van vrouwen om toezicht te houden op de bouw, kreeg het gebouw een prijs voor “Delicatesse of stijl, artistieke smaak, en gemoedelijkheid en elegantie van het interieur”.

Vrouwengebouw. World’s Columbian Exposition. Afbeelding: Publiek domein

3. Marion Mahony Griffin. (1871-1961)

Een kunstenares, een van de eerste erkende vrouwelijke architecten ter wereld. Een amerikaanse architecte afgestudeerd aan de MIT universiteit in de USA. Beschouwd als een oorspronkelijk lid van de Prairie School.

Door de schrijver Reyner Banham omschreven als de “grootste architectonische afbakener van haar generatie”, was zij helaas de eerste werknemer van Frank Lloyd Wright; haar renders en illustraties werden anoniem zoals Wright’s typische gedrag was, hij gaf haar voor geen van beide credits.

Zij sloeg Wrights aanbod af om zijn studio over te nemen bij zijn vertrek, maar aanvaardde Wrights opvolgingsaanbod onder haar voorwaarde van volledige controle over de ontwerpen.
Zij was van mening dat Wrights gewoonte om de eer op te strijken voor de Prairie-beweging de vroege dood ervan verklaarde. Ze was getrouwd met Walter Burley Griffin en samen kregen ze de opdracht om de nieuwe Australische hoofdstad Canberra te ontwerpen.
Ze ontwierp ook Henry Ford’s Dearborn herenhuis, Fair Lane en het Amberg House in Grand Rapids, Michigan.

Prairie School Architectuur in Kalamazoo, Michigan Photo Gallery door Rick McNees op McNees.org

4. Eileen Gray. (1878-1976)

Een modernist, meubelontwerper, een Ierse architect. Studeerde lakwerk in Soho, perfectioneerde haar vaardigheden en kreeg al snel opdrachten van rijke klanten om interieurontwerpen te maken.

“Om te creëren, moet je eerst alles in twijfel trekken”, aldus Gray. Ze creëerde prachtige ontwerpen met vage lijnen, gebruikmakend van lak die architectuur met meubilair versmolt.
Een van haar beroemde ‘creaties’ is de E-1027, een huis dat ze in Zuid-Frankrijk ontwierp voor zichzelf en haar minnaar Jean Badovici, die bevriend was met de in Zwitserland geboren Franse modernistische architect van die tijd Le Corbusier.
Tijdens een verblijf als gast in het huis in 1938 en 1939 raakte Le Corbusier geobsedeerd door het huis. Hij schilderde felle muurschilderingen op haar effen witte muren, en soms schilderde hij naakt. Of deze inbreuk op haar ontwerp nu een daad van bewondering of jaloezie was, Gray, die de muurschilderingen als vandalisme beschouwde, werd er in ieder geval woedend om.

Villa E-1027 / Eileen Gray en Jean Badovici. Beeld © Manuel Bougot

5. Norma Merrick Sklarek. (1928-2012)

Een groot project architecte, eerste van haar etniciteit die lid werd van het American Institue of Architecture ‘AIA’ onder haar vrouwelijke collega’s. Een Afro-Amerikaanse vrouwelijke architect afgestudeerd aan de Columbia University.

Terwijl alles tegen haar leek te werken, “Ze namen geen vrouwen of Afro-Amerikanen aan, en ik wist niet welke het was” zei ze, maar zeker was dat ze een vrouw van het eerste was. Ze was de eerste Afro-Amerikaanse vrouw die werd verkozen tot fellow van de AIA en de eerste die een vergunning kreeg.
Een sterke architecte met een ambitieuze visie; ze ging aan de slag bij Gruen Associates, waar ze na een paar jaar directeur van het bureau werd. Toen ze dat bureau verliet was ze medeoprichter van Sklarek, Siegel and Diamond, het grootste bureau alleen voor vrouwen in het land.

Zij stond bekend om haar uitstekende uitvoeringen & van bouwprojecten. Waarbij ze de kwaliteit had die je zelfs in deze tijd niet veel architecten kunt noemen; het op tijd en binnen budget voltooien van enorme constructies, zoals LAX Terminal One, de Amerikaanse ambassade in Tokio en het Fox Plaza in San Francisco.

Door Yosra Abdel-Rahman

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.