De National Basketball Association (NBA) en de Philippine Basketball Association (PBA) zijn beide bekende basketbalcompetities, maar ze zijn werelden van elkaar verwijderd. De ene is de beste ter wereld, een lucratieve onderneming met 30 teams die elk minstens een miljard dollar waard zijn, met de New York Knicks als NBA’s meest waardevolle franchise met 4 miljard dollar. Het laagst gerangschikte team, de Memphis Grizzlies, wordt gewaardeerd op 1,2 miljard dollar. Het is dus geen wonder dat de NBA de thuisbasis is van de grootste basketbalspelers van de planeet.
Daarom is het halen van de NBA de ultieme droom van elke basketbalspeler. Het is een kans om de sport te spelen op het hoogste niveau, en verdienen levensveranderende geld in het proces. Het rookie minimum in de NBA is net iets minder dan $900.000 per maand, terwijl veteranen tussen de $1.7 miljoen en $2.5 miljoen verdienen. De allerbesten, zoals LeBron James, verdienen jaarlijks meer dan 25 miljoen dollar. De 34-jarige Laker staat op de Ladbrokes lijst van best betaalde spelers ter wereld, en is de tweede na voetbalgrootheid Cristiano Ronaldo. Deze cijfers illustreren waarom het voor spelers over de hele wereld, inclusief die in de PBA, belangrijk is om de Hoofdklasse te halen. Helaas voor de basketbalgekke Filipijnen heeft geen enkele PBA speler de sprong naar de NBA gemaakt. De volgende spelers hadden het echter wel moeten halen:
Ricardo Brown
Brown had een stellaire tweejarige carrière bij Pepperdine. In de NBA Draft van 1979 werd hij als 59e geselecteerd door de Houston Rockets. Maar Brown vloog in 1982 over naar de Filipijnen, en kwam een jaar later in de PBA terecht. In 1985 werd hij tot MVP benoemd. Tegen die tijd was The Quick Brown Fox 28, en zag er tevreden uit in zijn vaderland. Brown zou een van de grootste spelers van de PBA worden. Toch kun je je afvragen wat er van hem geworden zou zijn als hij zich in 1979 had gericht op een plaats op het rooster van de Rockets.
Allan Caidic
Caidic is de beste Filippijnse schutter ooit. Hij sloeg ooit 17 treys in een PBA-wedstrijd – uit 27 pogingen. Het lijdt geen twijfel dat The Triggerman ook in de NBA een geweldige schutter zou zijn geweest – vooral omdat schutters altijd een plek zullen hebben in de NBA. Steve Kerr, Dell Curry, en Jason Kapono waren allemaal goede schutters, maar boden weinig anders. Toch speelden ze elk meer dan 10 seizoenen in de NBA. Schieten is een must in basketbal, en Caidic had op zijn hoogtepunt in de NBA moeten schieten.
Johnny Abarrientos
Johnny Abarrientos was slechts 5-7, maar hij was de beste point guard van Azië in het midden en het einde van de jaren ’90. Hij had een onnatuurlijk gevoel voor het spel en een bijna automatische midrange jumper. Toen kreeg Joe Bettancourt, adviseur van de Charlotte Hornets, het in de gaten. Hij scoutte The Flying A, en was onder de indruk. Er waren zelfs plannen voor Abarrientos om een 10-daags contract te tekenen bij de Hornets. Maar dat plan is er nooit gekomen. Als Abarrientos dat 10-dagen contract had gekregen, was de kans groot geweest dat hij genoeg had gepresteerd om een plaats op het rooster te veroveren.
Mark Caguioa
Prime Caguioa was een natuurlijke scorer, met een goed driepuntsbereik. Hij was een ster op het Glendale Community College in de VS, voordat hij naar de Filippijnen kwam in de 2001 PBA Draft. Sindsdien is hij uitgegroeid tot een van de beste van de competitie, met twee keer een gemiddelde van meer dan 20 punten in een seizoen (20,6 in 2005-06, 24,6 in 2006-07) en het winnen van de MVP honneurs in 2012. Het gerucht gaat dat NBA-scout Jim Kelly onder de indruk was van Caguioa’s spel, maar betreurde zijn gebrek aan lengte op 1,80 m.
Gabe Norwood
Norwood heeft George Mason University geholpen om de 2005-06 NCAA Final Four te bereiken. Norwood vertelde Fox Sports Philippines over deze ervaring en noemde het “een prestatie op zich”. En Norwood maakte er een groot deel van uit als de zesde man van George Mason. Met zijn 6-5, benadert Norwood het best de grootte van Jordan Clarkson, een trotse Fil-Am die het tot de NBA heeft geschopt. Clarkson is de derde NBA-speler met Filipijns bloed, en Norwood had zich bij hem in dat rijtje moeten voegen. Maar Norwood koos voor thuis. Een overstap naar de NBA is nu niet meer aan de orde, Norwood wordt binnenkort 35. Maar zijn woeste slams tegen Argentinië in het WK 2014 herinneren eraan dat de heer President in de NBA had moeten spelen.
Kelly Williams
De PBA heeft zijn eerlijk deel van atletische spelers gezien. Geen enkele was zo atletisch als Williams. Hij was solide in zijn vier jaar aan de Oakland University, waar hij zich ontpopte als een van de beste rebounders van het team. Met zijn 6-6 en atletische lengte zag Williams eruit als een NBA speler. Maar in 2004 accepteerde Williams een uitnodiging om voor het Filippijnse nationale team uit te komen. En hij heeft nooit meer omgekeken. Desondanks had Williams met zijn hoge-dradenact naar de NBA moeten komen, waar hij een prototypische vleugelspeler zou zijn.
Jayson Casto
Op zijn best was Castro de point god van Azië. Coach Charlie Parker van Chinese Taipei heeft Castro’s grootheid van dichtbij gezien, en hij gelooft dat The Blur NBA-materiaal is. Helaas is Castro over zijn hoogtepunt heen, maar zijn optreden op het WK 2014 was iets bijzonders. Het liet er ook geen twijfel over bestaan dat hij in de NBA had moeten zitten.
Asian Journal Media Center
The Asian Journal Media Center curates information disseminated from both the public and private sector throughout the World. Het media centrum publiceert een verzameling van ’s werelds meest nieuwswaardige onderwerpen die door onze redactie zijn vastgesteld. Verhalen waarvan ons team van journalisten gelooft dat het kritische, vitale en onderhoudende informatie is die de Filippijnse gemeenschap wil helpen om goed geïnformeerde beslissingen, meningen en acties te maken. Onze Media Center is van mening dat een goed geïnformeerde en goed afgeronde samenleving een bloeiende samenleving is.