Achtergrond: Corticosteroïden (CS) gegeven na de geboorte bij beademingsafhankelijke zuigelingen vergemakkelijken extubatie en verminderen de kans op chronische longaandoeningen, of ze nu vroeg, matig vroeg, of later in de pasgeboren periode worden gegeven. Recente controverses over nadelige langetermijneffecten van corticosteroïden op de hersenen hebben echter geleid tot een verminderd gebruik van CS of tot het voorschrijven van kleinere doses dan in de bestaande gerandomiseerde onderzoeken is aangetoond. De DART-studie was een internationale multicentrische gerandomiseerde gecontroleerde studie die als hoofddoel had de effecten van lage-dosis dexamethason op de overleving op lange termijn zonder ernstige neurologische invaliditeit te beoordelen. De rekrutering moest echter worden stopgezet toen het rekruteringspercentage te laag werd om de studie te voltooien. Een secundair doel van de DART-studie was het bepalen van acute effecten van lage dosis dexamethason.
Doel: Het bepalen van de acute respiratoire effecten van lage-dosis dexamethason, gegeven na de eerste levensweek, bij beademingsafhankelijke zeer premature/extreem laag geboortegewicht (ELBW) zuigelingen.
Methodieken: Zeer vroeggeboren (<28 weken) of ELBW (geboortegewicht <1000g) zuigelingen die beademingsafhankelijk waren na de eerste levensweek en bij wie de clinicus corticosteroïden als een behandelingsoptie beschouwde, kwamen in aanmerking voor de studie. Na geïnformeerde toestemming werden de zuigelingen willekeurig toegewezen aan ofwel een 10-daagse afbouwende kuur van dexamethason (0,89 mg/kg totaal over 10 dagen) ofwel een placebo met zoutoplossing. De willekeurige toewijzing was evenwichtig verdeeld over de individuele deelnemende centra. Er werden gegevens geregistreerd over demografische variabelen en beademingsinstellingen bij aanvang en dagelijks gedurende de 10 dagen van behandeling. De zuurstofbehoefte op 36 weken postmenstruele leeftijd werd geregistreerd.
Resultaten: In totaal werden 70 zuigelingen uit 11 centra gerekruteerd. De zuigelingen waren vergelijkbaar bij aanvang, met een gemiddelde zwangerschapsduur van 24,9 (SD 1,3) weken, een geboortegewicht van 701 (140) g, en een postnatale leeftijd van 24,6 (12,6) dagen. In de dexamethasongroep werden meer zuigelingen na 10 dagen met succes geëxtubeerd dan in de controlegroep (odds ratio 11,2, 95% CI 2,9, 51,6; P<0,001). Het sterftecijfer bleek lager in de dexamethasongroep, maar de vergelijking miste precisie (OR 0,52, 95% CI 0,10, 2,31; P= 0,32). Er was weinig bewijs voor een vermindering van het percentage zuurstofafhankelijkheid bij 36 weken (OR 0,58, 95% CI 0,08, 3,32; P= 0,71).
Conclusies: Lage dosis dexamethason vergemakkelijkt duidelijk extubatie bij beademingsafhankelijke zeer premature/ELBW zuigelingen na de eerste levensweek.