8 boeken die u terugvoeren naar de jaren 1980

Ah, de jaren tachtig. New Wave, post-punk, enorm haar, de brat pack. Dansen naast Grace Jones in AREA, eten in The Empire Diner om 4 uur ’s ochtends en zien hoe kunstenaar Keith Haring met krijt op de muren van de New Yorkse metro tekende. De jaren ’80 waren een tijdperk van fantasie en vrijheid. Dus waarom zijn romans die zich afspelen in de jaren ’80 zo triest? Omdat onder een vernislaag van hedonisme en plezier, de jaren ’80 een tijdperk was van hardnekkige sociale gelaagdheid, racisme, en duizenden doden door AIDS. Er hing weinig sympathie in de lucht – de jaren tachtig waren een materialistisch, cynisch en gemeen decennium. Televisieshows als Dynasty en Dallas verheerlijkten corruptie en concurrentie. Reagan’s trickle-down economie en belastingverlagingen voor de 1% verscherpten de kloof tussen de haves en de have-nots. Het is huiveringwekkend en onvermijdelijk om de reactie van de Amerikaanse regering op AIDS te vergelijken met COVID-19. Net zoals de regering-Trump heeft toegestaan dat het virus welig tiert en de VS teistert, heeft de regering-Reagan het grootste deel van het decennium AIDS als een gezondheidscrisis ontkend.

Ik was een tiener in de jaren ’80, en in mijn roman, Age of Consent, verken ik thema’s uit dat decennium door de lens van mijn tienerpersonages. Mijn hoofdpersoon, Justine Rubin, een joodse beursstudente uit een intellectuele maar verarmde familie, komt op een kostschool in Connecticut. Justine raakt bevriend met Eve Straus, een beschermd meisje uit een welgestelde familie in New York. Beiden zijn Joods, maar ze hebben verschillende achtergronden, maar sluiten een hechte vriendschap. Justine moet navigeren door complexe klasse hiërarchieën, en leert langzaam de nuances tussen de rijkdom van de Upper East Side en Soho en hoe haar vrienden Eve, India en Clay passen in deze onbekende klasse en rijkdom puzzel. De roman speelt in 1983, toen de Verenigde Staten in de greep waren van AIDS, maar in diepe ontkenning verkeerden.

The Prettiest Star van Carter Sickels

Sickels’ roman is een prachtig en aangrijpend portret van een jonge man die terugkeert om te sterven in de plattelandsgemeenschap die hem heeft verstoten. Het is een nieuw soort portret van de AIDS-crisis, verteld als een nauwlettend geobserveerd familiedrama.

Christodora door Tim Murphy

The Christadora is een beroemd flatgebouw in NYC’s East Village, en haar evolutie van een kraakpand tot luxe appartementen is een symbool geworden van de gentrificatie van de buurt. Deze ambitieuze roman beweegt zich tussen de Tompkins Square rellen van de jaren 1980, die tot doel hadden een gepast overheidsantwoord op AIDS uit te lokken, en de glazen hoogbouw van vandaag. Murphy schetst een meeslepend beeld van de gemeenschap van activisten die het queerleven in de jaren tachtig transformeerde, en van de mensen die solidair waren om de wereld te laten zien dat aids een ziekte was die niet alleen homo’s trof.

Sag Harbor van Colson Whitehead

Een intiem portret van de rijke zwarte gemeenschap in de Hamptons. Whiteheads coming of age-roman speelt in 1985 en volgt de 15-jarige Benji tijdens een zomer in Sag Harbor in het huis van zijn rijkeluisouders. Toen ik opgroeide, was ik me scherp bewust van het racisme en antisemitisme in de Hamptons, die de New York City-versie in het groot waren, aangewakkerd door geld en verborgen achter particuliere heggen.

Swing Time door Zadie Smith

Dit is een verhaal over de band tussen twee tienermeisjes uit de projecten, en het verhaal van hoe vriendschap ons kan binden aan thuis en comfort, zelfs als we ver weg reizen.

Tell the Wolves I’m Home door Carola Rifka Blunt

Weer een mooi en persoonlijk verhaal over verlies. June is dol op haar oom Finn, een succesvol kunstenaar. Als hij sterft aan een mysterieuze ziekte die June’s moeder niet bij naam kan noemen, ziet June een vreemde man rondhangen bij Finn’s begrafenis. Een paar dagen later ontvangt ze de theepot van haar oom, met een briefje van deze man, Toby, de minnaar van haar oom. June en Toby vormen een onwaarschijnlijke vriendschap, delen verhalen en herinneringen aan Finn om te genezen, terwijl June’s zus Greta aan het ontrafelen is.

Red at the Bone door Jacqueline Woodson

Woodsons glorieuze verhaal over een onverwachte tienerzwangerschap barst van het verbluffende proza. Het verhaal draait om Iris, een zwarte tiener uit een welvarende familie, en Aubrey, de zoon van een worstelende alleenstaande moeder. Wanneer Iris zwanger raakt, explodeert, verdeelt en muteert het verhaal. Woodson onderzoekt de keuzes die we maken en de rimpelingen die nooit verdwijnen.

Black Swan Green van David Mitchell

Een prachtige coming of age-roman speelt zich af in een Brits plattelandsdorpje in de jaren tachtig van de vorige eeuw. De roman is opgebouwd uit dertien hoofdstukken die op zichzelf staan als verhalen. Ik hield van de vroegrijpe stem van de 13-jarige Jason, en hoe Mitchell de wereld, nu eens magisch, dan weer macaber, schetst door Jasons jonge ogen.

Veronica van Mary Gaitskill

Gaitskill is een meester in het dode woord. Maar onder haar venijnige beschrijvingen van wreedheid, losbandigheid en zelfverminking schuilt een tederheid jegens haar personages, die, eenmaal ontdekt, des te indringender is. Veronica wisselt af tussen het heden en het verleden van de jaren tachtig, een verhaal dat de New York Times treffend omschreef als een “waar zijn ze nu” voor de Nan Goldin-ploeg.