© Courtesy of Seix Barral
Aanrader: Xacobe Pato Gigirey, boekhandelaar bij Cronopios (Santiago de Compostela).
“Er zijn veel verhalen waarin de liefde misloopt en omslaat in liefdesverdriet. In Feliz final (Seix Barral, 2018), van Isaac Rosa, is het net andersom: liefdeloosheid wordt liefde. De roman wordt heen en weer verteld: met het einde (een lege, ongemeubileerde flat) aan het begin, en het begin (een congres) aan het eind. Als twee archeologen pellen Angela en Antonio lagen van wrok en kleine, delicate goede momenten af om het precieze moment te ontdekken waarop hun ritmes niet meer op elkaar zijn afgestemd. Uit deze autopsie, of deze archeologische studie, wordt een conclusie getrokken: perspectief is alles in het verhaal van de liefde. Als wij de liefde van het begin tot het einde verklaren, lijkt elke stap op een suïcidale impuls naar een onvermijdelijk en rampzalig einde. Door het verhaal terug te spoelen, ontdekt men waarom het idee dat we van de liefde hebben, altijd de moeite waard is.”
© Courtesy of Periférica
Aanbevolen door: Pilar Torres, boekhandelaar bij La Buena Vida (Madrid).
“De liefde, die spier die geoefend moet worden op zoveel momenten en in zoveel situaties als het leven ons toestaat, heeft vaak de neiging seizoenen door te maken waarin het meer tegenzit. Dit is wat er gebeurt met de hoofdpersoon van El Agrio (Periférica, 2009), van Valérie Mréjen, een klein boek dat dient om door Parijs te reizen zonder te eindigen met de geur van liefde: in de restaurants zijn er ongemakkelijke diners, banken waar je moet wachten tot na de afgesproken tijd en eenzame wandelingen naar huis met je hoofd vol ideeën en verklaringen.
© Courtesy of Dos Bigotes
Aanbevolen door Beatriz Menéndez, boekhandelaar bij @rereadguzmanelbueno.
“Niemand zou A Virginia le gustaba Vita (Dos Bigotes, 2016), van Pilar Bellver, mogen missen. Dit liefdesverhaal tussen twee mensen die naar elkaar verlangden, maar vooral die elkaar bewonderden, respecteerden en liefhadden tot Virginia’s dood. Een eerbetoon van Bellver aan de literatuur, aan Woolf, aan de Engelse aristocrate Vita Sackville-West, aan hun relatie en aan de vrouw in het algemeen. De kracht van vriendschap, van liefde tussen vrienden, altijd ondergewaardeerd, is hier een oefening in gefictionaliseerde luciditeit. “Woolf schreef in een van haar dagboeken: “Wat een genot zou het zijn om vriendschappen met vrouwen te kunnen hebben: een relatie die zo geheim en privé is in vergelijking met die met mannen. Voor de buitengewoon intelligente Virginia was niets eenvoudig, laat staan begrijpelijk. Ze vocht altijd tegen de duisternis met elk wapen dat ze tot haar beschikking had, maar de demonen sleepten haar lager en lager. Een jaar voordat ze met zakken vol stenen in de rivier stapte, schreef Woolf, verwijzend naar Vita: “Ik ben blij dat onze liefde de situatie zo goed heeft doorstaan.”
© Courtesy of Anagrama
” src=”https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_100%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg” srcset=”https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_100%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 100w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_200%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 200w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_320%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 320w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_360%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 360w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_375%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 375w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_400%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 400w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_414%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 414w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_640%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 640w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_720%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 720w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_750%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 750w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_768%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 768w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_828%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 828w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_1024%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 1024w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_1280%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 1280w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_1366%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 1366w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_1440%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 1440w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_1536%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 1536w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_1920%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 1920w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_2048%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 2048w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_2560%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 2560w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_2732%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 2732w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_2880%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 2880w, https://media.vogue.es/photos/5e46d881eaf052000820b1fd/master/w_3840%2cc_limit/elgrangatsby.jpeg 3840w” width=”1619″ height=”2577″>Aanra Gándara, schoonheidsredacteur bij Vogue.es.
“Ik moet bekennen dat ik alleen van verhalen over grote liefde houd als ze eindigen in een tragedie (gezien het feit dat The Great Gatsby in 1925 werd gepubliceerd, denk ik dat we het spoilermoment wel voorbij zijn). Fitzgerald sleept je mee in de uitbundige feesten van de jaren 1920 alsof je Nick Carraway’s metgezel bent, genietend van de tijdreis terwijl je verlangt te ontdekken wie Gatsby is. En, natuurlijk, zijn romance met Daisy Buchanan. Het heeft alles, en het wordt verteld met de perfecte cadans om je op scherp te houden: een gedeeld verleden dat eindigde in een trieste scheiding, zijn kwetsbaarheid – ondanks zijn rijkdom – voor hun hereniging, de belofte van een toekomst samen die nooit werkelijkheid wordt, en, natuurlijk, een hartverscheurend einde.
© Courtesy of RBA
Aanbeveling: Toni García, freelance journaliste gespecialiseerd in film en cultuur. Hij werkt samen met ICON en Vogue.es.
“In Desapareció una noche (RBA, 2006), van Dennis Lehane uit Boston, houden de detectives Patrick Kenzie en Angie Gennaro van elkaar en haten ze elkaar, in een relatie die wordt voorgezeten door een verschrikkelijk (en onoplosbaar) moreel dilemma. Als iemand me ooit zou haten, laat ze me dan haten als Angela Gennaro. En als je ooit besluit om van iemand te houden, hou dan zoals Patrick Kenzie doet.”
© Seix Barral
Aanrader: Sara Jiménez, Spaans filologe, gespecialiseerd in Latijns-Amerikaanse literatuur. Librera andaluza.
“Ik ben zelden zo geïnteresseerd geweest in liefdespercelen als Leo en Erica in Todo cuanto amé (Seix Barral, 2018). Misschien zijn alle noodzakelijke ingrediënten in dit werk vermengd: de vertelkwaliteit van Siri Hustvedt, een wonderbaarlijke reis en vooral de liefde die van het begin tot het einde door het verhaal loopt. Ik ben nog steeds onder de indruk van deze vertelling van liefde na het grootste verlies. Want daarin ligt het belang van Erica en Leo’s verhaal: hoe lief te hebben, hoe te leven na het verlies van wat hen het dierbaarst is. Met alle delicatesse en pijn van de wereld.”
© Courtesy of Ático de Libros
Aanbeveling: Ingrid J. Rodríguez Fuertes, redacteur van Sexto Piso.
“Onze relaties buiten de giftigheid van onbegrepen romantische liefde plaatsen is van levensbelang voor een vrouw als we kijken naar het aantal vrouwen dat tot nu toe dit jaar is vermoord. Alles komt samen op deze lange weg naar verandering, en de ficties die wij consumeren beïnvloeden onze manier om de wereld te zien, te willen en te verlangen. Daarom zijn sommige van de eerlijkste momenten in André Gorz’ Brief aan D (Ático de Libros, 2019) zo belangrijk en doen ze zo’n pijn. Het geeft ons niet alleen de idealisering van een liefde, maar brengt ons ook de lange reis van inspanning, zorg en wederzijdse bezorgdheid die Gérard en Dorine meer dan veertig jaar lang hebben beleefd. Een heel leven vol werk om op te bouwen en weer op te bouwen, om te proberen beter te worden, om tot een betere relatie te komen: bewust, vredig, zorgzaam tegenover ziekte en ouderdom: “U bent net tweeëntachtig geworden. Je bent zes centimeter gekrompen, je weegt niet meer dan vijfenveertig kilo en je bent nog steeds mooi, elegant en begeerlijk”.
© Courtesy of Tusquets
Aanbevolen door: David Gambarte, auteur van de dichtbundel Lágrimas agraces en medewerker van het culturele tijdschrift Jot Down.
“In El libro de los amores ridículos (Tusquets, 2008) schenkt Milan Kundera ons zeven verhalen die worden bevolkt door tegenstrijdige, absurde en cynische personages. Ik herinner me het als een wandeling tussen seks, hedonisme en liefde, vol amusante bespiegelingen en momenten van essayistische luciditeit. Een ongegeneerd aangrijpend werk over echte liefde, wat niets anders is dan liefde tussen mensen als een ‘onverdiende gift.”
© Courtesy of Lumen
Aanrader: Eva Blanco, redacteur Lifestyle en Cultuur bij Vogue.es.
“Zo nu en dan moet je je overgeven aan een boek dat je door elkaar schudt tot je er zwaar onder lijdt. Vorig jaar overkwam me dat met Tan poca vida (Lumen, 2016), van Hanya Yanagihara. Een titel die Cecilia Casero mij heeft aanbevolen en die ik sindsdien onvermoeibaar ben blijven aanbevelen. Eerlijk gezegd, wil ik niet te veel van het plot verklappen. Ik denk dat het de voorkeur verdient dat de lezer niet weet wat hem of haar te wachten staat. Ik wil alleen maar zeggen dat in een roman waarin de menselijke kleinzieligheid zich in de meest barbaarse hoeken stort, de liefde – zij het sereen, laat en kort – op het meest noodzakelijke moment verrast om degene die het zware boek in handen heeft weer op adem te laten komen. Het komt om ons eraan te herinneren dat, hoewel er onherstelbare kwaden zijn, er ook mensen zijn die in staat zijn om ons (minimaal) in vrede te laten voelen.”
SUBSCRIBE op onze nieuwsbrief om al het laatste nieuws over mode, beauty en lifestyle te ontvangen.
-
De 12 meest levendige en verslavende biografieën die door de handen van boekhandelaren, uitgevers en journalisten zijn gegaan
-
Tatiana Tibuleac, auteur van ‘De zomer dat mijn moeder groene ogen had’: “Als je zelf geen liefde ontvangt, is het heel moeilijk voor je om die te geven.”
-
Depressieve schrijvers, suïcidale kunstenaars en baanbrekende pornoactrices. Dit boek verzamelt de verhalen van beroemde vrouwen die de geschiedenis is vergeten
.