9 Dingen die Latino’s moe zijn uit te leggen aan de rest

Ilegaal, crimineel, bedreigend, familiegericht, hardwerkend, vaderlandslievend – dit zijn de tegenstrijdige woorden die worden gebruikt om Latino’s te beschrijven. Zij getuigen van een tegenstrijdigheid die wij Latino’s maar al te goed kennen. Zelfs terwijl marketingindustrieën onze muziek, eten, feestdagen en mode populariseren, blijven Latino’s algemeen onbegrepen en gediscrimineerd.

Mensen van Latijns-Amerikaanse afkomst worden regelmatig overspoeld met steeds terugkerende vragen over wie ze zijn als volk en als cultuur. Of de vragen nu afkomstig zijn van racistische Twitter-gebruikers of onwetende maar goedbedoelende collega’s en klasgenoten, dergelijke opmerkingen dienen alleen om ongelijksoortige en unieke culturen, en “andere” Latino’s in onze samenleving te homogeniseren.

Zelfs met goede bedoelingen, is het zeggen van dergelijke dingen discriminatie. Om een aantal van deze stereotypen uit de wereld te helpen, volgen hier enkele van de meest voorkomende misvattingen, vragen en opmerkingen die mensen maar al te vaak over Latino’s maken.

Niet iedereen van ons spreekt Spaans.

De meeste recente migranten spreken vloeiend hun moedertaal, dus het is geen verrassing dat de meerderheid van de Latino’s van de eerste generatie Spaans spreekt. Maar dat geldt niet voor alle Latino’s. Tegen de tweede generatie neemt hun gebruik van het Engels toe terwijl hun Spaans afneemt, en tegen de derde generatie zijn de meeste Latino’s overwegend Engels. Velen spreken liever Spanglish, waarbij ze zowel Spaans als Engels in één zin gebruiken of Engelse woorden een Spaans accent geven.

Wat meer is, niet alle Latino’s komen uit Spaanssprekende landen of gemeenschappen. Brazilianen, bijvoorbeeld, spreken Portugees, terwijl Haïtianen (ja, Haïti is een Latijns-Amerikaans land) Haïtiaans Creools spreken. Dan zijn er nog degenen die afkomstig zijn van de honderden inheemse groepen in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied, die hun eigen inheemse talen met zich meebrengen.

Even belangrijk: de meesten van ons spreken eigenlijk geen Latijn.

En Engels spreken met een accent maakt ons niet onintelligent.

Integendeel, uit onderzoek blijkt dat mensen die twee of meer talen spreken juist slimmer zijn dan mensen die dat niet doen. Tweetaligheid betekent niet alleen dat je met meer mensen kunt communiceren, maar het kan ook cognitieve vaardigheden verbeteren die niets met taal te maken hebben. Volgens de New York Times verbetert tweetaligheid de uitvoerende functie van de hersenen, waardoor mensen afleiding kunnen negeren en geconcentreerd kunnen blijven, zodat ze beter en sneller problemen kunnen oplossen en moeilijke taken kunnen uitvoeren.

Spaans, Hispanic, Latino, Latinx, Mexicaans – welke is het? Niet zo eenvoudig.

Omdat dit labels zijn die Latino’s bij hun aankomst in de VS opgedrongen kregen, varieert het antwoord op de vraag hoe mensen uit verschillende Latijns-Amerikaanse landen zich identificeren, afhankelijk van wie je het vraagt. Met dat in gedachten, hier is een primer:

Spaanse mensen komen uit Spanje, dus het zou onjuist zijn om te verwijzen naar iemand uit Latijns-Amerika of het Spaans-sprekende Caribisch gebied als Spaans.

Hispanic, aan de andere kant, verwijst naar mensen die afstammen van Spaans-sprekende landen (Brazilianen en Haïtianen, bijvoorbeeld, zou niet worden beschouwd als Hispanic). Het is echter belangrijk op te merken dat veel mensen uit Spaans-sprekende landen zich verzetten tegen de Hispanic categorisering, omdat zij het zien als een markering die hen rechtstreeks verbindt met hun kolonisatoren – dat wil zeggen, de Spanjaarden.

In plaats daarvan kunnen zij de voorkeur geven aan Latino, die, terwijl het verwijst naar alle landen in Latijns-Amerika, met inbegrip van Brazilië en Haïti, ook deze mensen bindt door een geschiedenis van kolonisatie.

Latinx is vergelijkbaar met Latino, maar de “x” wist geslacht, waardoor de categorie mannen, vrouwen, agender, gender-non-conforme, genderqueer en gender-fluïde mensen omvat.

Ten slotte moet worden herhaald dat mensen in Latijns-Amerika niet naar zichzelf verwijzen als Latino of Hispanic. Voor veel mensen in Latijns-Amerika zijn ze gewoon Cubaan, Ecuadoriaan, Boliviaan of tot welk land of inheemse bevolking ze ook behoren.

Latino’s zien er niet allemaal hetzelfde uit.

In feite zijn ze een van de meest raciaal diverse etnische groepen in de wereld. Het is waar. Ondanks het beeld dat de media schetsen van Latino’s met een olijfkleurige huid, krullend haar en een golvend lichaam, kunnen Latino’s zwart zijn, met haar met een afro-textuur, bruin, inheems, Aziatisch, met een lichte huidskleur en volstrekt etnisch dubbelzinnig.

Over ras gesproken, niet alle Afro-Latino’s komen uit de Dominicaanse Republiek.

Latijns-Amerika herbergt een van de grootste bevolkingsgroepen van Afrikaanse afkomst buiten Afrika. Brazilië is bijvoorbeeld het op één na zwartste land ter wereld. Er zijn miljoenen Afro-Latino’s in Colombia, Puerto Rico, Cuba, Venezuela, Peru en, jawel, de Dominicaanse Republiek.

Het enige dat nog diverser is dan onze huidskleur, is onze cultuur.

Wanneer mensen tegen Latino’s zeggen dat ze graag dansen op Latijnse muziek of graag Latijns eten eten, weten we nooit precies wat ze bedoelen. We weten dat ze met “Latijns” “Latino” bedoelen, maar zelfs dat is niet genoeg om ons te vertellen of ze bachata of cumbia dansen en of ze zin hebben in arroz con gandules y pernil of pupusas. Die dansen, ritmes en gerechten zijn allemaal even verschillend als de culturen waartoe ze behoren. Door alles van Latijns-Amerikaanse afkomst in één categorie, Latino, onder te brengen, worden de grote politieke, economische, raciale en culturele verschillen van elk land uitgewist.

De meeste Latino’s zijn niet ongedocumenteerd.

De mainstream-berichtgeving over de Latino-gemeenschap beperkt zich in principe tot kwesties als criminaliteit, immigratie en illegale grensoverschrijdingen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat meer dan 30% van de niet-Latino’s denkt dat een meerderheid van de Latino’s geen papieren heeft. Maar dat is gewoon niet waar: in feite heeft slechts 17% van de Latino’s in de VS geen papieren, en dat aantal neemt zelfs af.

Puerto Ricanen en in de V.S.geboren Latino’s zijn in feite Amerikaanse burgers.

In juli 2013 zong zanger-acteur Marc Anthony “God Bless America” tijdens de 84e MLB All-Star Game. Een paar maanden later vertolkte de 11-jarige Sebastien de la Cruz het volkslied tijdens de NBA-finale. Beide optredens gingen gepaard met protesten, en de Puerto Ricaanse megaster en de Mexicaans-Amerikaanse jongeling werden “on-Amerikaans” en “illegale vreemdelingen” genoemd.

Maar deze beide artiesten zijn Amerikaanse staatsburgers. Aangezien sommige mensen duidelijk de lagere school zijn vergeten, hier is een opfrisser: Elk kind geboren in de Verenigde Staten is automatisch een Amerikaans staatsburger, ongeacht hun achternaam. En hoewel Puerto Rico geen Amerikaanse staat is, verleende de Jones Act van 1917 het staatsburgerschap aan alle Puerto Ricanen, of ze nu in de V.S. of op het eiland zijn geboren.

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, zijn wij geen “bijstandszuigende Hispanics.”

Uit een opiniepeiling uit 2012 van de National Hispanic Media Coalition en Latino blijkt dat 51% van de niet-Latino’s vindt dat “bijstandsontvanger” Latino’s zeer of enigszins goed beschrijft. Hoewel het waar is dat veel Latino’s worstelen om de eindjes aan elkaar te knopen en profiteren van hun recht op het Supplemental Nutrition Assistance Program (SNAP), zijn zij niet de “bijstandskoninginnen” of “bijstandszuigende Hispanics” die zo vaak worden afgeschilderd. In feite is de meerderheid van de SNAP ontvangers blank.