Autoimmuun hepatitis: Effect of symptoms and cirrhosis on natural history and outcome†

Hoewel de natuurlijke geschiedenis van auto-immuun hepatitis (AIH) gekarakteriseerd is, is er weinig bekend over patiënten die zich asymptomatisch presenteren. Bijgevolg is het onduidelijk of zij immunosuppressieve therapie nodig hebben met de daarmee gepaard gaande complicaties. Om de natuurlijke geschiedenis van asymptomatische AIH te vergelijken met symptomatische AIH, werd een groot cohort van patiënten uit één enkel centrum onderzocht. Alle patiënten met een klinische diagnose van AIH werden opnieuw beoordeeld aan de hand van de herziene criteria van de International Autoimmune Hepatitis Group. Lever histologie, respons op therapie, en overleving werden beoordeeld. Patiënten die asymptomatisch waren bij presentatie (n = 31) hadden lagere serum aminotransferase, bilirubine, en immunoglobuline G (IgG) waarden bij baseline. De helft van de asymptomatische patiënten kreeg geen therapie, en hun overleving verschilde niet van die van het totale cohort. De tien-jaars overleving was 80,0% (62,5%-97,5%) in de asymptomatische groep en 83,8% (75,1%-92,6%) in de symptomatische patiënten (P = NS). De overleving op lever-gerelateerde eindpunten na 10 jaar was vergelijkbaar in beide groepen: 89,5% (75,7%-100%) asymptomatische en 83,8% (75,1%-92,6%) symptomatische patiënten (P = NS). Patiënten met cirrose bij aanvang hadden een slechtere 10-jaars overleving (61,9% ) dan patiënten zonder cirrose bij presentatie (94,0% ) (P = .003), ongeacht of zij zich presenteerden met symptomen of dat zij immunosuppressieve therapie kregen. De conclusie is dat patiënten met AIH die asymptomatisch zijn bij presentatie een goede prognose hebben en mogelijk geen immunosuppressieve therapie nodig hebben. Cirrose bij een eerste leverbiopsie voorspelt een slechte prognose bij alle patiënten met AIH. (HEPATOLOGIE 2005.)