Behoud van de Rosszee – Antarctische en Zuidelijke Oceaan Coalitie

De Rosszee: A Refuge for Marine Life and for Science

The Last Ocean – een fantastische documentaire over de Ross Sea en de Zuidelijke Oceaan van Peter Young is net uitgebracht in 7 talen en 24 landen. Je kunt hem vinden op verschillende Video On Demand platforms, maar ook via iTunes.

Bekijk onze brochure over de Ross Zee!

Locatie van de Rosszee, AntarcticaDe Rosszee is een van de laatste stukken oceaan op aarde die niet is aangetast door menselijke activiteit. Het heeft nog geen grote schade opgelopen door overbevissing, vervuiling of invasieve soorten. De wereld heeft nu een zeldzame kans om de Rosszee te beschermen tegen een groeiend aantal bedreigingen door het continentaal plat en de helling van de Rosszee uit te roepen tot beschermd marien gebied (MPA). Meer dan 500 wetenschappers hebben een verklaring ondertekend waarin zij oproepen tot een uitgebreide bescherming van de Rosszee. Bekijk de ondertekenaars hier , en lees meer over de inspanningen van wetenschappers om de Rosszee te beschermen hier. E-mail ons om uw naam aan de verklaring toe te voegen. We zijn op zoek naar wetenschappers met een masterdiploma, PhD, of gelijkwaardig. Klik hier om te lezen over de inspanningen van de Antarctic Ocean Alliance om een zeereservaat voor de Rosszee te creëren.

Waarom moeten we de Rosszee beschermen?

De Rosszee kent een ongelooflijke biologische diversiteit en een lange geschiedenis van menselijke exploratie en wetenschappelijk onderzoek. Het mariene leven is nu nog even overvloedig als duizenden jaren geleden, en een recente wetenschappelijke studie (Halpern et al. 2008) heeft uitgewezen dat de regio van alle oceanen ter wereld de minste verstoring door menselijke activiteiten kent. Het is belangrijk dat het gebied wordt beschermd tegen activiteiten die dit laatste toevluchtsoord voor het mariene leven in de open oceaan zouden verstoren en tegen wetenschappelijk onderzoek om beter te begrijpen hoe de mariene systemen vóór de exploitatie door de mens waren. Bekijk een rapport over de wetenschappelijke basis voor het unieke karakter van de Rosszee.

Waarom is de Ross Sea zo belangrijk voor wetenschappers?

De Ross Sea heeft de langste geschiedenis van wetenschappelijk onderzoek in de Zuidelijke Oceaan. Dit betekent dat wetenschappers beschikken over gegevens die 170 jaar geleden zijn begonnen, en over continue registraties die meer dan 50 jaar teruggaan. Betrouwbare gegevens over lange perioden helpen wetenschappers om nauwkeuriger conclusies te trekken en milieu- en ecologische veranderingen beter te begrijpen, met name op het gebied van klimaatonderzoek.

Waarom is de Ross Sea ecologisch gezien uniek?

Kleizerspinguïns in de Ross Sea. Gefotografeerd door Michael Van Woert in 1999. Bron: NOAA Photo Library. De Ross Sea biedt een habitat aan een gevarieerde reeks benthische en midwatersoorten, maar het belangrijkste is dat, in tegenstelling tot alle andere delen van de wereldoceaan, de belangrijkste roofdieren er nog steeds in overvloed aanwezig zijn. De walvis-, zeehonden- en vispopulaties zijn nog niet op grote schaal geëxploiteerd en hun aantallen zijn hoog. Hoewel de Ross Sea minder dan 13% van de omtrek van Antarctica beslaat, en slechts 3,3% van het gebied van de Zuidelijke Oceaan, biedt het een habitat voor belangrijke populaties van vele dieren, waaronder 38% van de Adélie-pinguïns, 26% van de keizerspinguïns, meer dan 30% van de Antarctische stormvogels, 6% van de Antarctische dwergvinvissen, en misschien meer dan 30% van de “Ross Sea” orka’s. Bovendien heeft het de rijkste diversiteit aan vissen in de Zuidelijke Oceaan op hoge breedte, waaronder zeven soorten die nergens anders voorkomen, met een evolutionaire uitstraling die gelijkwaardig is aan die van de Galapagos, de Afrikaanse riftmeren en het Baikalmeer, die alle zijn aangewezen als Werelderfgoed vanwege hun voorbeeldige fauna. Elke wijziging van het voedselweb of elke aantasting van de habitat zal dezelfde schadelijke gevolgen hebben die elders op aarde zijn gedocumenteerd, zoals toxische algenbloei, dode zones met zuurstofgebrek en invasies van kwallen. De Rosszee wordt ook beschouwd als het meest productieve gebied in de gehele Zuidelijke Oceaan. Veel soorten zijn er dan ook afhankelijk van voor hun voedsel.

Wat gebeurt er als de Rosszee niet wordt uitgeroepen tot MPA? Zijn er niet al milieuwetten voor Antarctica?

Ross Island, Ross Sea. Fotograaf: Michael Van Woert, NOAA NESDIS, ORAHoewel de Rosszee relatief afgelegen ligt en het grootste deel van het jaar niet per schip bereikbaar is, krijgt ze steeds meer belangstelling van commerciële belangen, met name van commerciële vissers. Wereldwijd zijn de visbestanden dramatisch teruggelopen, en de overvloedige tandvispopulaties in de Rosszee worden daarom steeds aantrekkelijker. Helaas doen zich vaak problemen met het mariene milieu voor in oceaangebieden die actief worden beheerd en gereguleerd. Het is niet onredelijk te denken dat de Rosszee dezelfde problemen zou kunnen ondervinden als gevolg van commerciële activiteit, zelfs met beheer. Omdat het uiterst moeilijk kan zijn om schade aan het milieu en ecosystemen terug te draaien, is het aanwijzen van de Rosszee als MPA, voordat zij schade oploopt, de beste manier om deze problemen te voorkomen. Aanwijzing zorgt er ook voor dat dit “levende laboratorium” onveranderd blijft en dus ideaal voor wetenschappelijk onderzoek.

Huidig regelt de Commissie voor de instandhouding van de levende rijkdommen in de Antarctische wateren (CCAMLR) de visserij in de Zuidelijke Oceaan, met inbegrip van die in de Rosszee. Hoewel deze groep veel schijnbaar verstandige milieuregelgeving heeft ontwikkeld, weet in werkelijkheid niemand of hun beheersplannen voor de Rosszee-tandbaars op de lange termijn duurzaam zijn.

De belangrijkste commercieel waardevolle vissoort in de Rosszee is de tandbaars, die ook wel Chileense zeebaars wordt genoemd. Deze traaggroeiende soort doet er acht jaar over om geslachtsrijp te worden en kan wel vijftig jaar oud worden. Hoewel het contra-intuïtief lijkt, hebben tandbaarzen een evolutionaire strategie ontwikkeld waarbij de meeste van hun jongen door roofdieren worden opgegeten, terwijl de overlevenden weinig last hebben van roofdieren en zich dus vele malen voortplanten. Aangezien de visserij zich echter richt op de grootste exemplaren, worden ook de oudere vissen die zich het meest actief voortplanten getroffen, waardoor de populatie in korte tijd dramatisch afneemt. Elders is de Chileense ijsvisvisserij ingestort en niet langer commercieel waardevol, precies om deze reden.

Marktbenaming: Patagonische ijsvis of Chileense zeebaars. Bron: US-FDA

In de beheersplannen van de CCAMLR wordt dit probleem helaas niet adequaat aangepakt. De huidige plannen van de CCAMLR voor de uitbreiding van de visserij op ijsheek zullen de populatie binnen 35 jaar doen slinken tot 50% van de huidige omvang. Niemand weet of een langlevende soort als de ijsheek dit niveau van bevissing kan volhouden. Bovendien tiert de illegale visserij welig in de Zuidelijke Oceaan, waardoor schattingen van de populatie en vangstbeperkingen in wezen zinloos zijn.

ASOC is van mening dat de unieke kenmerken van de Rosszee een uitgebreide bescherming verdienen. Zelfs als het oogsten van ijsvis duurzaam is ten opzichte van de ijsvispopulatie, zal een vermindering van de populatie met 50% het ecosysteem ingrijpend veranderen. Alleen door de Rosszee uit te roepen tot Marine Protected Area kan deze adembenemend mooie regio behouden blijven.

Partners

ASOC promoot de aanwijzing van een MPA in de Rosszee via haar Antarctic Ocean Alliance-project. ASOC werkt ook samen met National Geographic’s Mission Blue en de Last Ocean Charitable Trust om bescherming van de Rosszee te bereiken.