Stripclubs en sekswerk in het algemeen worden al lang bestudeerd door feministische wetenschappers. Er zijn twee debatten in het feminisme over sekswerk: radicale feministen geloven dat alle sekswerk uitbuiting is binnen een patriarchale samenleving. Radicale feministen beweren dat sekswerk alle vrouwen uitbuit. Hedendaagse feministen geloven dat seksuele macht wel degelijk bestaat. Zij leggen de nadruk op empowerment en sexual agency binnen de seksuele economie en beweren dat vrouwen het heft in eigen handen kunnen nemen in de seksindustrie. Feministen die voor een meer gecompliceerde positie pleiten, stellen voor zich te richten op transnationale sekswerkers door zowel de onderdrukking als de empowerment van vrouwen te analyseren.
Sociologe Siobhan Brooks bestudeerde raciale gelaagdheid1 in stripclubs in haar artikel Sexuality Research and Social Policy uit 2010:
Deze debatten gaan grotendeels voorbij aan het structurele racisme binnen de seksindustrie, dat het voor vrouwen van kleur moeilijk maakt om maximaal te profiteren van de empowerende aspecten van sekswerk die radicale feministen benadrukken, en problemen veroorzaakt die niet door radicale feministen worden aangepakt, omdat sekswerk op zich door vrouwen van kleur vaak niet als een probleem wordt gezien, maar eerder als een gebrek aan fatsoenlijke verschuivingen, veiligheid en beter geldelijk gewin.
Zij stelde zich ten doel de volgende onderzoeksvragen te beantwoorden:
- Hoe zijn zwarte en Latina vrouwen gelaagd in de exotische dansindustrie?
- Wat zijn de gevolgen van deze gelaagdheid voor danseressen van kleur?
- Hoe gaan dansers van kleur om met racisme?
Eerder onderzoek suggereert dat koloniale schoonheidsnormen van invloed zijn op de seksindustrie, wat leidt tot een betere behandeling en meer geld voor vrouwen met een lichtere huidskleur. Bovendien spelen raciale hiërarchieën in specifieke geografische locaties een rol, zodat mensen zwarte stripclubs als kwalitatief minder goed beschouwen dan overwegend blanke clubs.
Taking Black Feminist Thought to the Strip Club
Brooks baseert haar betoog op Patricia Hill Collins’ concept van controlerende beelden. Volgens Collins hebben zwarte vrouwen er vier: de mammy, de matriarch, de welfare mother en de Jezebel. Jezebel ontstond tijdens de slavernij. Collins stelt dat de massamedia deze raciale ideologieën helpen verspreiden. Zwarte vrouwen worden gedefinieerd als seksueel agressief en meer seksueel beschikbaar.
Brooks maakt voor de studie gebruik van etnografie, veldwerk en participerende observatie door 12 zwarte en Latina vrouwen in de leeftijd van 19 tot 45 jaar uit NYC en Oakland te interviewen.Volgens Brooks geven danseressen aan dat ze moeten omgaan met racisme omdat mannen blanke vrouwen meer geld geven dan vrouwen van kleur, waardoor ze minder gaan verdienen. Sommigen verbergen hun raciale identiteit of doen aan racial passing. Gemengde vrouwen geven aan dat ze meerdere etniciteiten kunnen vertonen voor klanten. Donkere vrouwen moeten extra emotionele arbeid verrichten.
Controlling Images in the Strip Club
Zwarte danseressen hebben te maken met het controlerende imago van goudzoekers, dat suggereert dat er een lage ruilwaarde is voor het lichaam van zwarte vrouwen en dat de arbeidersklasse zwarte vrouwen dus uitbuit. Klanten proberen ook om zwarte danseressen te kleineren of vragen hen illegale handelingen te verrichten om geld te verdienen.
Colorisme speelt ook een rol in de ervaringen van zwarte vrouwen. Zwarte vrouwen met een donkere huidskleur worden aangemoedigd niet in bepaalde ruimtes te werken omdat ze in de club gedevalueerd worden. Managers van bepaalde clubs zorgden niet voor adequate beveiliging. De reputatie van de club had een negatieve invloed op de danseressen. Niet-zwarte latina’s beschreven dat ze werden geëxoteerd door blanke mannen. Zwarte vrouwen werden lastiggevallen in zwarte, volledig mannelijke etablissementen. Institutioneel effect van racisme is dan de veiligheid van de setting en de wenselijkheid van diensten. Zwarte danseressen werden meer ingeroosterd in de nachtdienst dan in de namiddag wanneer blanke zakenmannen op bezoek kwamen.
Brooks concludeerde dat raciale gelaagdheid bestaat in stripclubs als gevolg van de hyperseksualisering van Zwarte vrouwen. Danseressen van kleur moesten raciale pasjes doen of emotionele arbeid verrichten om niet bedreigend over te komen.
De erotische arbeid van zwarte vrouwen wordt zowel in zwarte als in blanke clubs gedevalueerd. Zwarte vrouwen worden geplaagd door het imago van goudzoeker, waardoor ze hun prijzen niet waardig zijn. De hyperseksualisering van zwarte en Latina vrouwen treft hen ook in het rechtssysteem. Wat exotische danseressen dan treft zijn lage lonen en seksuele intimidatie. Brooks suggereerde dat beleidsmakers dus met de danseressen moeten samenwerken om betere oplossingen te vinden.