Laten we nog eens proberen een code op te lossen.
De vorige keer kwamen we erachter wat de initialen en het vraagteken betekenen op de kaart recht onder een voorspelling, “S.P.T. aan A.P.W.B.D. Duistere Heer en (?) Harry Potter.”
Deze keer laten we een raadsel oplossen dat in de Harry Potter serie voorkomt!
En nee, we hebben het niet over Tom Riddle, hoewel hij natuurlijk wel het raadsel is dat Perkamentus en Harry de hele serie proberen op te lossen.
Nee, het is tijd om het raadsel van de sfinx op te lossen dat dient als de derde test in het Toverschool Toernooi in de Vuurbeker.
Laten we eerst het historische gebruik van de sfinx in herinnering brengen.
“De sfinx is een schepsel uit de Egyptische mythologie. Het enorme stenen beeld van de Grote Sfinx in de Egyptische woestijn bij Gizeh, gebouwd rond 2500 voor Christus, is het bewijs van de oude oorsprong en het belang van het schepsel. . . . In de duizend jaar nadat de Grote Sfinx was gebouwd, verhuisden de legendes over het schepsel naar Griekenland. Daar werd beschreven dat het een vrouwenlichaam en vleugels had. De Sfinx die Harry ontmoet is de Griekse versie.”
David Colbert, The Magical Worlds of Harry Potter at 221 (rev. ed. 2004).
De Sfinx vond begrijpelijkerwijs zijn weg in de vroegste literatuur, waaronder het toneelstuk Oedipus van Sophocles, waar het volgende raadsel aan Oedipus werd gegeven door de Sfinx van Thebe toen hij probeerde de Sfinx te passeren:
Welk dier gaat op vier voeten in de ochtend,
Twee op de middag,
En drie in de avond? (Colbert 222)
Oedipus beantwoordt de vraag correct: “De mens kruipt op handen en knieën in de kindertijd, loopt rechtop in de volwassenheid, en gebruikt op oudere leeftijd een wandelstok” (Colbert 223).
Het raadsel van de Sfinx in de Vuurbeker 629-30
Dus hier is het raadsel dat J. K. Rowling ons geeft in de Vuurbeker, samen met het antwoord!
De sfinx ging op haar achterpoten zitten, in het midden van het pad, en reciteerde:
“Denk eerst aan de persoon die in vermomming leeft,
Die in geheimen handelt en niets dan leugens vertelt.
Volgende, zeg me wat altijd het laatste is om te herstellen,
Het midden van het midden en het einde van het einde?
En geef me tenslotte het geluid dat je vaak hoort
Tijdens het zoeken naar een moeilijk te vinden woord.
Nou rijg ze aan elkaar, en beantwoord me dit,
Welk wezen zou u niet willen kussen?”
.
“Een vermomd persoon,” mompelde Harry, terwijl hij haar aanstaarde, “die liegt… eh… dat zou een – een bedrieger zijn. Nee, dat is niet wat ik denk! Een – een spion? Daar kom ik nog op terug. Kunt u mij de volgende aanwijzing nog eens geven, alstublieft?”
Ze herhaalde de volgende regels van het gedicht.
“‘Het laatste wat hersteld moet worden,'” herhaalde Harry. “Eh . . . geen idee . . . “midden van midden” . … kan ik het laatste stukje nog een keer krijgen?”
Ze gaf hem de laatste vier regels.
“‘Het geluid dat vaak gehoord wordt bij het zoeken naar een moeilijk te vinden woord,'” zei Harry. “Eh . . . dat zou zijn . . . eh . . . wacht even – ‘er’! Er is een geluid!”
De sfinx glimlachte naar hem.
“Spion . . . er . . . spion . . . . er . . .” zei Harry terwijl hij op en neer ijsbeerde. “Een wezen dat ik niet zou willen kussen… een spin!”
De sfinx glimlachte nog breder. Ze stond op, strekte haar voorpoten, en ging opzij om hem door te laten.
“Dank je!” zei Harry, en verbaasd over zijn eigen genialiteit, snelde hij naar voren.