Geschiedenis van Chinchilla’s
1.1 In het wild
Chinchilla’s zijn zeer unieke kleine wezentjes, afkomstig uit het Andesgebergte in Zuid-Amerika. Er zijn nog twee soorten: een met lange en een met korte staart. Hun voorouders dateren van meer dan 41 miljoen jaar geleden.
Chinchilla’s zijn crepusculair en nachtdieren, wat betekent dat ze het meest actief zijn bij zonsopgang en zonsondergang, en overdag slapen. Chinchilla’s zijn ongelooflijk intelligent en behendig, omdat hun oorspronkelijke habitat voornamelijk bestaat uit bergachtig en rotsachtig terrein. In feite kunnen ze in één sprong meer dan 2 meter of 183 centimeter springen.
Historisch gezien werden chinchilla’s vaak bejaagd om hun zachte, luxueuze vacht. Ze waren bijna uitgestorven in de vroege jaren 1900. Toen landen de snelle afname van de populatie begonnen op te merken, vaardigden zij wetgeving uit die de jacht op wilde chinchilla’s verbood. Momenteel staan beide soorten nog steeds op de bedreigde lijst, omdat stroperij opnieuw een probleem wordt.
1.2 Domesticatie
Heden ten dage zijn chinchilla’s heel gewone huisdieren. Het gedomesticeerde ras zou een mix zijn van lang- en kortstaarten, maar vertoont vooral langstaarteigenschappen. Gedomesticeerde chinchilla’s zijn selectief gefokt om talrijke kleurpatronen te verkrijgen. Het meest voorkomende kleurpatroon is het standaard grijs, waarbij het lichaam van het dier grijs is en de buik wit.
Andere veel voorkomende patronen zijn:
– Wit
– Beige (heterozygoot en homozygoot)
– Violet
– Saffier
– Houtskool
– Ebbenhout
Domestic chinchilla’s zijn meestal ongeveer even groot als een cavia. Ze hebben lange, krachtige achterpoten en korte voorpoten. Chinchilla’s hebben meestal zwarte of donker robijnrode ogen, grote, afgeronde oren en een lange, borstelige staart.
Herplanting
Of u nu chinchilla’s als huisdier heeft, of nog aan het plannen bent, u zult zich bewust moeten zijn van hun voortplantingsgewoonten. Chinchilla’s zijn zeer sociale wezens en hebben dus meestal baat bij gezelschap. De meeste chinchilla-eigenaren hebben een mannetje en een vrouwtje als paartje.
Mannetjes en vrouwtjes als paartje werken goed omdat geen van beide geslachten zich dominant voelt over de ander. Paartjes van hetzelfde geslacht hebben de neiging om meer dominant en agressief gedrag ten opzichte van elkaar te vertonen. De uitzondering hierop is als de dieren vanaf hun geboorte samen in dezelfde chinchilla kooi zijn grootgebracht, dan kunnen ze het meestal goed met elkaar vinden.
Veterinairen zijn zeer zelden bereid chinchilla’s te steriliseren of te castreren vanwege hun kwetsbare aard. Dit betekent dat als u een mannetje en vrouwtje paar heeft, u waarschijnlijk op een gegeven moment baby’s zult krijgen.
2.1 Het introduceren van partners
Als u nog geen gedekt paar chinchilla’s heeft en geïnteresseerd bent in het introduceren van nieuwe dieren in de hoop nakomelingen te produceren, zijn er een paar dingen om in gedachten te houden. Indien mogelijk, moeten potentiële partners aan het vrouwtje worden voorgesteld voordat zij in oestrus komt.
Estrus is de periode waarin zij ontvankelijk zal zijn voor paring. Dit zal helpen om de kans op agressief gedrag te verminderen en de kans op compatibiliteit te vergroten. U moet ook een veilige ruimte hebben waar de mannelijke chinchilla naartoe kan vluchten, mocht er iets gebeuren.
2.2 Kweekpatronen
Chinchilla’s paren het hele jaar door. Meestal krijgt een chinchillapaar twee nesten per jaar, maar het kan ook tussen de één en drie liggen. Vrouwtjes kunnen ook bijna onmiddellijk na de bevalling zwanger worden, dus houd daar rekening mee.
2.3 Zwangerschap
De gemiddelde draagtijd van een vrouwelijke chinchilla is ongeveer 111 dagen. Een nest bestaat meestal uit één tot zes jongen. De gemiddelde worp is twee of drie. Een vrouwelijke chinchilla zal er wat “pluiziger” uitzien naarmate de zwangerschap vordert.
Als u vermoedt of weet dat uw vrouwelijke chinchilla zwanger is, is het belangrijk dat u heel voorzichtig met haar omgaat. Indien mogelijk, moet ze zo veel mogelijk met rust gelaten worden. Houd haar goed in de gaten en zorg ervoor dat ze voldoende eet en water drinkt. Als u iets vreemds of verontrustends opmerkt, breng haar dan onmiddellijk naar een exotische dierenarts. Vrouwelijke chinchilla’s hebben tijdens de zwangerschap meestal geen speciale verzorging nodig en zijn grotendeels zelfvoorzienend.
2.3.1 Bevalling
Als vrouwelijke chinchilla’s het moment van bevallen naderen, zullen ze veel minder actief worden. Sommige chinchilla’s verliezen hun eetlust en stoppen ook met eten. Als u dit gedrag opmerkt en het is niet verholpen door de geboorte van de jongen, moet u ook met haar naar de dierenarts. In sommige gevallen vertonen vrouwelijke chinchilla’s lichte tekenen van agressie tegenover het mannetje of andere kooigenoten. Als dit gebeurt, kunt u het mannetje of andere kooigenoten weghalen tot na de bevalling van het vrouwtje.
Chinchilla’s zijn eigenaardige dieren in de zin dat zowel het mannetje als het vrouwtje helpen bij de verzorging en opvoeding van de jongen. Dit is heel anders in vergelijking met de meeste andere diersoorten. Gewoonlijk gedragen mannetjes zich zeer agressief tegenover pasgeboren dieren, waarbij zij hen vaak ernstig verwonden of zelfs doden. Omdat mannetjeschinchilla’s niet agressief zijn tegen hun jongen, kunt u de hele familie zonder zorgen bij elkaar laten.
2.4 Nakomelingen
Babychinchilla’s worden kits genoemd. Ze worden volledig ontwikkeld geboren, wat betekent dat ze geboren worden met al hun vacht en hun ogen open. Binnen een uur na de geboorte zijn de meeste jongen al op en bewegen ze zich door de kooi. De jongen lijken op hun ouders, maar hun hoofd is meestal wat groot en staat niet in verhouding tot de rest van hun lichaam. Dit zal verdwijnen naarmate ze groeien en volwassen worden.
2.5 Spenen
Chinchilla-kittens worden meestal zes tot acht weken gevoed. Na deze periode van zes tot acht weken worden ze als geslachtsrijp beschouwd. Op dit punt is het erg belangrijk dat u het geslacht van alle jongen vaststelt en ze dienovereenkomstig scheidt. U moet ook de baby’s scheiden van de ouders.
Door dit te doen, voorkomt u mogelijke inteelt, die kan leiden tot een groot aantal gezondheidsproblemen bij zowel de ouderdieren als hun nakomelingen. Als een vrouwtje te vroeg wordt gedekt, kan zij ernstig lijden tijdens de dracht en bij de geboorte van de jongen. Hoewel chinchilla’s technisch gezien geslachtsrijp zijn na het spenen, zijn ze meestal pas geslachtsrijp als ze tussen acht maanden en een jaar oud zijn.