De eenvoudige zin die je aan het einde van je sollicitatiegesprek moet zeggen om je zoektocht naar een nieuwe baan minder stressvol te maken – Salary Tutor

Twee waarheden over het zoeken naar een baan

• Het proces kan erg lang duren
• De ervaring kan erg stressvol zijn

Hoe lang duurt het? Hoewel er zeker verhalen de ronde doen over “vrijdag ontslag genomen, maandag een nieuwe baan”, zijn er genoeg verhalen over “opschieten en wachten” dat ik het onderwerp volledig heb behandeld in Wait For It… Why the Job Search Process Takes So Long.
Hoe stressvol kan het zijn? De grootste zorg hier is een spiraaleffect. Hoe langer je zonder werk zit, hoe groter de kans dat je depressief, ongemotiveerd en neerslachtig wordt, wat weer een negatieve invloed heeft op je toekomstperspectieven.

Heb je dit typische interviewscenario meegemaakt?

Laten we zeggen dat je een geweldig bedrijf hebt gevonden en je eerste interview hebt op maandag 1 april om 14.00 uur.

Je ontmoet Human Resources en ze vinden je leuk, dus je wordt ook doorgegeven aan twee andere managers. Het gesprek gaat geweldig. Het lijkt perfect te passen, je hebt een uitstekende verstandhouding met iedereen, en tegen 16.00 uur schudt HR je de hand en laat je de deur uit.

Het belangrijkste wat je moet doen is sterk eindigen. Benadruk je enthousiasme over de positie, breng een onderwerp naar voren dat tijdens je vergaderingen naar voren kwam, en sluit af met de opmerking hoe een van je topvaardigheden een perfecte match is voor wat ze zoeken.

Het laatste wat de meeste mensen meestal zeggen

Als je de deur uitgaat, is wat de meeste mensen meestal zeggen:

“Wat zijn de volgende stappen in het proces en wanneer kan ik verwachten om terug te horen?”

Een typische reactie van HR zou zijn:

“We proberen dit echt te versnellen, dus u hoort de komende dagen zeker iets van ons.”

U bent blij met dat antwoord, schudt opgewonden handen, en gaat naar huis.

De eenvoudige vervolgzin die u moet zeggen om u stress te besparen

In dit scenario is het nu 16.00 uur op een maandag, en HR heeft aangegeven dat ze binnen een paar dagen contact met u zullen opnemen (uitgaande van woensdag of donderdag), dus de eenvoudige zin die u moet zeggen is:

“Dat klinkt geweldig. Als ik vrijdagmiddag nog niets van je heb gehoord, is het dan goed als ik nog even contact met je opneem?”

Het onvermijdelijke antwoord is: “Natuurlijk, geen enkel probleem! Maar je moet echt horen van ons ruim voor die tijd.”

Ze weten het nog niet, maar ze liegen.

NOOT: Pas uw antwoord als dat nodig is. Als het donderdag de 10e is en ze zeggen dat je “begin volgende week” iets hoort, vraag dan of je over een week (donderdag de 17e) een vervolgafspraak kunt maken.

Wat gebeurt er als je die vraag NIET stelt

Hier is de stressvolle tijdlijn:

• Maandag: Je gaat naar huis vol spanning over het interview.
• Dinsdag: Je praat met een paar vrienden en vertelt hen hoe goed het interview ging, en zegt dat er een kleine kans is dat je vandaag iets hoort.
• Woensdag: Je begint je e-mail en telefoon vaker te controleren. Wat bedoelen ze met “een paar dagen?” Betekent dat twee of drie? Donderdag: OK, vandaag is de dag. Uw significante andere belt u in de middag om te zien of je al iets terug gehoord. Dat heb je niet. Je begint gestrest te raken en vreest het ergste. Misschien hebben ze een betere kandidaat gevonden. Je slaapt niet goed.
• Vrijdag, 11 uur: Het is duidelijk dat vandaag de dag is dat je dat telefoontje krijgt. Echter, er is nog steeds geen woord terwijl de uren voorbij tikken. Je overweegt HR te e-mailen om de status te weten te komen. Of misschien te bellen. Zou sms’en raar zijn?
• Vrijdag, 14.00 uur: Je komt terug van de lunch en nog geen e-mail. Je vraagt je vrienden: “Zal ik ze bellen? Is dat vervelend? Zie ik er wanhopig uit?” Hun algemene reactie is gemengd. Sommigen zeggen: “Ze zeiden dat ze terug zouden bellen, dus val ze maar niet lastig.” Anderen zeggen dat ik moet bellen. Je stress neemt toe.
• Vrijdag, 16.00 uur: Nu begin je echt te stoven. “Ik kan niet geloven dat ze me nog niet hebben teruggebeld.” Je gedachten beginnen negatief te worden. “Weet je, ik weet niet zeker of dat wel zo’n geweldige plek is om te werken.”
• Vrijdag, 17.30 uur: Het is duidelijk dat ze vandaag niet bij je terugkomen. Terwijl je naar happy hour gaat, begint je optimisme te grenzen aan woede. Je ontmoet vrienden, die allemaal vrolijk vragen: “Hoe zit het met die nieuwe baan? Heb je al een aanbod?”
• Vrijdag, 19.51 uur: Je bent dronken. Je morst met je drankje. Je realiseert je dat je de trein van 20.00 uur gaat missen, dus je zult moeten wachten op die van 21.13 uur.
• Zaterdag: Het begint je echt dwars te zitten. Als je andere vrienden ziet, zijn ze allemaal enthousiast om te horen hoe het is gegaan met het grote interview van maandag, maar alles wat je kunt zeggen is dat je dacht dat het goed ging, maar nu heb je echt geen idee.
• Zondag: Je moeder belt. Heb je iets gehoord? Eet je je groenten op?
• Maandag: Je houdt het vol tot 15.00 uur zonder antwoord voordat je eindelijk breekt. In het ergste geval vuur je een e-mail af die een boze ondertoon heeft dat je geïrriteerd bent dat ze zeiden dat ze bij je terug zouden komen, maar dat niet deden.
• Dinsdag: Het loopt niet goed af.

Wat is er echt gebeurd

In werkelijkheid is dit wat er waarschijnlijk aan de HR-kant van de dingen is gebeurd:

• Na je gesprek van maandag heeft je gesprekspartner de rest van de dag besteed aan het inhalen van e-mail en is toen naar huis gegaan.
• Ze heeft dinsdag een andere kandidaat ontmoet en de kandidaat voor woensdag vroeg of ze een nieuwe afspraak voor donderdag konden maken.
• HR roept op tot een vergadering op vrijdag om ieders feedback te bespreken, maar vergeet dat een van de managers een 3-daags weekend neemt, dus plannen ze een vergadering na de lunch maandag.
• Die maandagmiddagvergadering gaat goed, maar wanneer HR terugkeert naar haar bureau, zijn er een heleboel brandjes te blussen en dan moet ze vroeg weg om de Little League-wedstrijd van haar zoon te zien. Ze is van plan om dinsdagochtend contact op te nemen met alle kandidaten.
• Net voordat ze vertrekt, krijgt ze jouw e-mail, die een beetje bitter en boos overkomt. Hmm, misschien niet het type persoon dat we hier willen aannemen.

Heeft HR dan schaamteloos gelogen toen ze je (twee keer) verzekerden dat ze binnen een paar dagen contact met je zouden opnemen? Nee. Het is gewoon dat dingen tijd kosten. Problemen ontstaan. Alles duurt langer dan je denkt.

Wat gebeurt er als je die vraag stelt?

Hier volgt wat er gebeurt als je de vraag stelt:

“Als ik vrijdagmiddag nog niets van je hoor, is het dan goed als ik je opvolg?”

• De volgende dagen hoop je zeker op een reactie, maar je bent niet bezorgd als je die niet krijgt.
• Als het vrijdag is, hoef je niet te piekeren over wat je moet doen, of dat je ze lastigvalt of wanhopig lijkt door te bellen, want ze hebben je al toestemming gegeven om dat te doen.
• In feite kan het zelfs uw zaak helpen, omdat u maandag een belofte hebt gedaan, en goed hebt gemaakt door die communicatie op te volgen.
• U stuurt een beleefd briefje met de vraag of ze enige vooruitgang te melden hebben, en wenst ze een goed weekend.
• In de meeste gevallen zal HR snel reageren en zich verontschuldigen, uitleggen wat er is gebeurd, je het nieuwe schema laten weten, en zeggen dat je dinsdag iets terug zou moeten horen.
• Je bent vrij om van je weekend te genieten.

Conclusie

Zo, betekent dit dat je de baan zeker krijgt, of dat er geen toekomstige vertragingen zullen zijn in de rij? Nee. Het is zelfs mogelijk dat je het proces moet herhalen en moet informeren naar het volgende tijdstip waarop je je moet melden.

Maar als je een heel eenvoudige oplossing kunt vinden voor een heel gewoon probleem, helpt alle kleine beetjes.

Note: een versie van dit artikel verscheen eerst in een bericht voor Salary.com.