De paradox van onze tijd in de geschiedenis is dat we hogere gebouwen hebben, maar kortere tempraturen; bredere snelwegen, maar smallere gezichtspunten. We geven meer uit, maar hebben minder; we kopen meer, maar genieten minder. We hebben grotere huizen en kleinere gezinnen; meer gemakken, maar minder tijd. We hebben meer diploma’s, maar minder verstand; meer kennis, maar minder oordeel; meer deskundigen, maar meer problemen; meer medicijnen, maar minder welzijn.
We drinken te veel, roken te veel, geven te roekeloos geld uit, lachen te weinig, rijden te hard, worden te kwaad, blijven te laat op, staan te moe op, lezen te weinig, kijken te veel TV, en bidden te zelden. We hebben onze bezittingen vermeerderd, maar onze waarden verminderd. We praten te veel, hebben te zelden lief en haten te vaak.
We hebben geleerd hoe we moeten leven, maar niet hoe we moeten leven. We hebben jaren aan het leven toegevoegd, niet het leven aan de jaren. We zijn helemaal naar de maan en terug geweest, maar hebben moeite de straat over te steken om een nieuwe buurman te ontmoeten. We hebben de ruimte veroverd, maar niet de innerlijke ruimte. We hebben grotere dingen gedaan, maar niet betere dingen.
We hebben de lucht schoongemaakt, maar de ziel vervuild. We hebben het atoom veroverd, maar niet onze vooroordelen. We schrijven meer, maar leren minder. We plannen meer, maar bereiken minder. We hebben geleerd ons te haasten, maar niet te wachten. We bouwen meer computers om meer informatie vast te houden, om meer kopieën te produceren dan ooit, maar we communiceren steeds minder.
Dit zijn de tijden van snel voedsel en trage spijsvertering; grote mannen en klein karakter; steile winsten en oppervlakkige relaties. Dit zijn de dagen van twee inkomens maar meer echtscheidingen; chiquere huizen maar gebroken huizen. Dit zijn dagen van snelle reizen, wegwerpluiers, wegwerpmoraal, one night stands, te zware lichamen, en pillen die alles doen van opbeuren, tot stillen, tot doden. Het is een tijd waarin er veel in de etalage staat en niets in de voorraadkamer. Een tijd waarin de technologie deze brief tot u kan brengen, en een tijd waarin u kunt kiezen om dit inzicht te delen, of om gewoon op delete te drukken.
Houd eraan, breng wat tijd door met uw geliefden, want ze zullen er niet voor altijd zijn.
Houd eraan om een vriendelijk woord te zeggen tegen iemand die vol ontzag naar u opkijkt, want dat kleine mensje zal spoedig opgroeien en uw zijde verlaten.
Denk eraan een warme knuffel te geven aan degene naast je, want dat is de enige schat die je met je hart kunt geven en het kost geen cent.
Denk eraan “Ik hou van je” te zeggen tegen je partner en je dierbaren, maar meen het vooral ook. Een kus en een omhelzing zullen pijn helen wanneer het van diep binnen in je komt.
Houd elkaars hand vast en koester het moment want op een dag zal die persoon er niet meer zijn.
Geef tijd om lief te hebben, geef tijd om te spreken, en geef tijd om de kostbare gedachten in je geest te delen
**Dit is oorspronkelijk geschreven door Dr. Bob Morehead, maar is enigszins aangepast terwijl het sinds 1998 op het internet rondspookt**
Afbeelding uit LIFE Magazine