De tragische romance schrijven: 7 essentiële elementen om harten te breken

Hartzeer is het belangrijkste kenmerk van een tragische romance.

Het centrale liefdesverhaal eindigt in liefdesverdriet en als gevolg daarvan loopt het publiek met een gebroken hart de film uit. De meeste mensen herinneren zich nog de angst die ze voelden toen ze voor het eerst naar The Notebook of Titanic keken.

Om een tragische liefdesfilm effectief te laten zijn, moeten kijkers zich emotioneel hechten aan de hoofdpersonen en hun relatie. Zodra het publiek volledig is geïnvesteerd, slaat de tragedie toe en levert de film zijn definitieve boodschap over liefde en verlies.

In dit artikel helpen we je navigeren door de zeven meest cruciale aspecten van een tragisch romanscript:

Laten we beginnen met het einde…

1. Het einde van een tragische romance

Het meest bepalende kenmerk van een tragische romance is het einde.

Het is daarom essentieel om het einde van je script in kaart te brengen voordat je te veel betrokken raakt bij andere aspecten van het verhaal. Als je het lot van je personages kent, kun je de rest van je schrijfkeuzes bepalen en je verhaalboog versterken.

Dood en (of) Wanhoop

Een romance die niet in lijden eindigt, is gewoon een liefdesverhaal. Merk echter op dat het woord lijden niet noodzakelijkerwijs de dood impliceert. Hoewel veel van de bekendste tragische liefdesverhalen eindigen in de dood van een hoofdpersoon, is dat geen voorwaarde voor succes in het genre.

Lexico definieert tragedie als “een gebeurtenis die groot lijden, vernietiging en leed veroorzaakt”. De dood is niet de enige uitkomst die wanhoop en leed veroorzaakt, noch is het altijd de ergste.

• Aan het eind van een tragische romance-film wordt een jonge vrouw gedwongen haar zoon alleen op te voeden, terwijl haar man de gevangenis in moet voor een misdaad die hij niet heeft begaan.
• Een film over echtelijke twisten eindigt met de man die wegloopt van zijn vrouw en het kind dat ze samen hebben opgevoed.
• Aan het eind van een indie-tragische romance breekt een stel in het ziekenhuis nadat de vluchtigheid van hun relatie een hoogtepunt heeft bereikt.
• In de conclusie van een film zit een vrouw tegenover haar verloren liefde bij een concert, huilend als ze terugdenkt aan hun kortstondige romance.

De bovenstaande films (waarvan de titels zijn weggelaten om spoilers te voorkomen) kunnen beter worden gecategoriseerd als moderne tragische romances dan als klassieke, maar ze hebben dezelfde hartverscheurende finale die de centrale geliefden uit elkaar rukt.

In feite kunnen tragische romances die niet afhankelijk zijn van de dood van het hoofdpersonage een nog sterkere emotionele impact hebben. Het is vooral pijnlijk als personages ervoor kiezen om niet samen te zijn, en het is een meer relatable uitkomst voor degenen die nog nooit hebben meegemaakt de dood van een belangrijke andere.

Wat maakt een tragedie tot een tragedie?

Niet elke romance met een halfslachtig einde kan als tragedie worden aangemerkt.

Tragedie als genre gaat terug tot het oude Griekenland. Aristoteles zei dat tragedies werden opgebouwd rond de tragische held, een nobele man met een fatale fout (een hamartia) die uiteindelijk zijn ondergang bewerkstelligt.

Als externe oorzaken zoals de maatschappij of het lot tot de ondergang van een personage leiden, beschouwde Aristoteles het verhaal als een tegenspoed in plaats van een tragedie. Volgens deze definitie zouden films als Titanic en The Notebook echter niet als tragedies worden gecategoriseerd.

Ook The Fault In Our Stars niet, dat draait om de wreedheid van het lot.

Dus het is veilig om te zeggen dat de definitie van een tragedie door de jaren heen losser is geworden. Voeg er een romantisch element aan toe en het is een heel ander genre, vooral wat betreft de slotakte.

Op het einde van een tragische romance:

• De hoofdpersonen moeten gescheiden zijn, of samen maar onder schrijnende omstandigheden. De personages in The Notebook zijn bijvoorbeeld lichamelijk bij elkaar, maar Allie is dement.
• ten minste een van de hoofdpersonen moet dood zijn, ernstig ongelukkig, of niet in staat om te communiceren met hun significante andere zoals ze gewend waren (meestal als gevolg van ziekte of handicap).
• Er moet ofwel een schijn van hoop/beëindiging of een moment van reflectie waar een personage overweegt alles wat ze hebben verloren.

Als schrijver, is het belangrijk om te onthouden zijn er lot pijnlijker dan de dood. Als de dood niet voelt als het juiste einde van het verhaal van je personage, speel rond met andere manieren om hen te laten lijden.

2. Waarom een tragische romance? Past jouw idee in het genre van de tragische romance?

Hoewel er talloze manieren zijn om personages te kwellen, moet tragedie altijd een doel dienen in je liefdesverhaal. Bepalen hoe de tragedie zal functioneren is even belangrijk – zo niet belangrijker – dan het tragische einde zelf.

De ergste tragische romances gebruiken de dood puur als plotwending. Denk aan Remember Me, die een 9/11-gerelateerd slachtoffer in de laatste 10 minuten van de film gooit, bijna als een bijzaak.

Om ervoor te zorgen dat je tragische einde niet misplaatst aanvoelt, moet je eerst de hoofdthema’s van je film bepalen en ontwikkelen. Misschien vertel je een verhaal over vergeving en verzoening, zoals Atonement. Of misschien een kritiek op het strafrechtelijk systeem, zoals If Beale Street Could Talk.

Wat je bedoeling ook is met het verhaal, zorg ervoor dat de tragische elementen van je script essentieel zijn voor de boodschap. Vraag jezelf af:

• Hoe versterkt tragedie het thema van mijn script? The Fault In Our Stars gaat bijvoorbeeld over het lot en de erfenis, dus het tragische einde is niet alleen passend, maar in veel opzichten ook noodzakelijk.
• Zal mijn script hetzelfde effect hebben of dezelfde boodschap overbrengen zonder een tragisch einde? Als dat zo is, is het misschien tijd om de slotakte van uw script te heroverwegen.
• Doodt u alleen een van uw hoofdpersonen om de ander te laten lijden? Als je alleen gebruik maakt van de dood als een manipulatie apparaat – vooral de dood van een vrouw, die vaak uitsluitend dient een mannelijk personage arc – ga terug naar de tekentafel.

Neem de tijd om te schetsen wat je wilt overbrengen in je script en brainstorm over hoe tragedie je daarbij kan helpen. Je tragische einde moet verdiend zijn, niet overdreven.

Scripts die tragiek gebruiken om te choqueren, lezen als lui en inspiratieloos. Een tragische romance moet zijn einde door het hele script voorafschaduwen om te garanderen dat alle narratieve keuzes opzettelijk aanvoelen.

3. Voorschaduwing in een tragische romance

Zelfs de kronkeligste eindes vereisen een zekere mate van voorschaduwing.

Natuurlijk betekent dit niet dat een schrijver het einde van zijn script al binnen de eerste vijf pagina’s moet verklappen. Het element van verrassing is een even belangrijk deel van wat maakt plotwendingen effectief.

Het vinden van de balans tussen foreshadowing en verrassing is vooral cruciaal bij het schrijven van tragische romances, omdat de finale vaak de film maakt of breekt. Het einde van een tragische romance – als het goed wordt uitgevoerd – zal een breed scala aan emoties oproepen, variërend van verdriet tot woede.

Een einde dat niet goed is voorzien, haalt het publiek echter uit het verhaal en voelt aan als een cop-out. Achteraf gezien moet de kijker (of lezer) in staat zijn om een broodkruimelspoor van aanwijzingen te volgen dat begint in de eerste akte en helemaal naar de finale leidt.

Overt Vs. Verborgen voorafschaduwing

Terwijl de meeste films een zekere mate van onvoorspelbaarheid vereisen, kiezen veel tragische romances voor een meer flagrante vorm van voorafschaduwing.

• In A Star Is Born flitst in de achtergrond van een van de eerste scènes een zelfmoordpreventie-billboard. Jackson Maine’s drugsmisbruik is ook overheersend in de film, en hij verwijst zelfs naar een eerdere zelfmoordpoging van toen hij een kind was.
• Game of Thrones hint naar de Rode Bruiloft vanaf het moment dat Robb trouwt met Talisa en Walder Frey verraadt. Catelyn waarschuwt Robb dat “Walder Frey een gevaarlijk man is om te dwarsbomen” en Lord Karstark zegt hem: “Ik denk dat je de oorlog hebt verloren op de dag dat je met haar trouwde.”
• All the Bright Places opent met een personage dat zelfmoord overweegt. De rest van de film draait om twee middelbare scholieren en hun geestelijke gezondheidsproblemen, met name het documenteren van de neerwaartse spiraal van een personage.

Anderen voorspellen hun tragische einde met meer subtiliteit, wat ook effectief kan zijn.

• Aan het begin van Bridge to Terabithia waarschuwt Jess Leslie dat de touwschommel bij de beek oud is en misschien niet sterk genoeg om hen te houden.
• In Brokeback Mountain vertelt Ennis over een jeugdherinnering waarin een man uit zijn geboortedorp werd vermoord vanwege zijn vermeende homoseksualiteit.

Brokeback Mountain vertrouwt ook op de toon van de film – en meer specifiek de toon van de relatie van Ennis en Jack – om het einde te voorspellen. Iedereen die hun tragische romance ziet ontvouwen, kan zien dat het niet goed zal aflopen voor de ster-gekruiste geliefden.

Bij het omgaan met dood, ziekte en andere gevoelige onderwerpen in een tragische romance, is het essentieel om te hinten naar je einde, zodat een twist niet lui of uitbuitend aanvoelt.

Weten wat de typische structuur van een tragische romance is, helpt je beter te begrijpen wanneer en hoe je in je hele script moet vooruitschaduwen.

4. Hoe moet je je tragische romance structureren?

Er is geen one-size-fits-all tragische romance sjabloon, maar er is een one-size-fits-meest.

De relatief consistente structuur van tragische romances maakt ze gemakkelijk te verteren, ondanks hun zware onderwerp. Kijkers en lezers weten misschien niet precies hoe het verhaal zal eindigen, maar ze gaan meestal de film in met een algemeen en vaak intuïtief begrip van de structuur.

• De ontmoeting: De personages ontmoeten elkaar, meestal bij toeval, en ze voelen zich meteen tot elkaar aangetrokken. Liefde op het eerste gezicht is misschien overdreven, maar er is onmiddellijke aantrekkingskracht en intrige.
• Verzet: Ondanks de vonk, weerstaan de personages de verleiding om samen te zijn. Ze worden vaak onder druk gezet door omstandigheden van buitenaf.
• Overgave: Als ze het niet meer aankunnen, geven ze toe aan het verlangen. De externe (en soms interne) krachten die werken om hen uit elkaar te houden, creëren conflicten.
• Kortstondig hoogtepunt: Als een happy ever after-einde, maar ongeveer halverwege (of iets meer dan halverwege) de film. De personages zijn samen en verslaan de kansen.
• Reality Check: Maar de dingen gaan snel bergafwaarts. Spanningen laaien op tussen de geliefden. Of de gevolgen van hun daden halen hen in, of het noodlot slaat toe en schetst een somber beeld van de toekomst van het stel.
• Ondergang: De personages worden uit elkaar gerukt, of hun relatie verandert aanzienlijk ten kwade.
• Perspectief/Reflectie: De film plaatst de tragedie in perspectief, vaak door de ogen van een van de liefdes met gebroken hart. Het kan een hoopvolle blik zijn van het personage dat verder gaat of een montage van herinneringen als ze nadenken over het verlies.

Waar films uit andere genres meestal een laag middenpunt hebben en dan eindigen op een hogere noot, keren tragedies die structuur om. Het vroege hoogtepunt geeft de kijker een vals gevoel van veiligheid en zet de toon voor de tragische finale.

Structurele variatie

Natuurlijk zullen niet alle tragische romances deze structuur perfect volgen. De fasen van verzet en overgave kunnen bijvoorbeeld minder dramatisch verlopen, afhankelijk van het verhaal.

In The Fault In Our Stars ontkennen Augustus en Hazel Grace nooit hun gevoelens voor elkaar, noch verklaren ze elkaar plotseling hun liefde in een vlaag van passie. In plaats daarvan komen ze op een meer natuurlijke manier tot een relatie.

Er is altijd ruimte om de grenzen te verleggen, vooral in een genre dat streeft naar verhevigd drama en schokkende, emotionele conclusies. Hier zijn wat manieren om de structuur van je tragische romance te variëren:

• Schrijf een ontmoetingsscène waarin de aanstaande geliefden niet met elkaar overweg kunnen, zoals in La La Land. Er moet nog steeds enige kracht zijn die de personages bij elkaar trekt, maar een aanvankelijk gespannen ontmoeting kan het begin van hun relatie des te bevredigender maken.
• Gebruik een ingebed verhaal, zoals Noah en Allie’s flashback liefdesverhaal in The Notebook.
• Begin met het einde van een relatie, zoals in (500) Days of Summer of Marriage Story. Om ervoor te zorgen dat uw script blijft in de tragische romantiek rijk, werken naar een tragische twist die verklaart waarom de romance eindigde.

Voordat je je script schrijft, bepaal je of de typische tragische romance-structuur bij je verhaal past. Als dat niet zo is, welke structurele componenten ga je dan uit de weg? Hoe zal dat uw verhaal ten goede komen? Wat voor invloed heeft het op je personages?

5. Personages in een tragische roman

Zelfs als je de standaardstructuur volgt, zelfs als je je einde goed in kaart brengt en voorspelt, zal je tragische romanscript plat vallen als je personages flets zijn.

Een van de hoofddoelen van de tragische romance is het oproepen van emotie. Maar het is heel moeilijk om het publiek iets te laten voelen als ze niet om de personages geven. Wil een script voor een tragische romance de gewenste emotionele impact hebben, dan moeten de personages sympathiek en relateerbaar zijn.

Om dit soort personages te creëren, kan een schrijver:

• De onzekerheden van de personages benadrukken. De meeste mensen kunnen het gevoel hebben niet goed genoeg te zijn, vooral in de context van een relatie.
• Geef de personages een achtergrondverhaal dat sympathie opwekt bij de kijker.
• Geef de personages gebreken, maar leg ook uit – of zinspeel tenminste – op de redenen waarom ze die gebreken zouden kunnen hebben. Als mensen begrijpen waarom een personage zich op een bepaalde manier gedraagt, is de kans groter dat ze zich tot hen verhouden.
• Focus evenveel op de individuele persoonlijkheden van de personages als op hun relatiedynamiek.

Beide centrale personages (er zijn er meestal twee in een tragische romance) moeten een plaats in het verhaal hebben buiten de romance om. Denk aan Ally uit A Star is Born, die de ene helft is van het centrale koppel van de film, maar ook een vrouw die probeert een plek voor zichzelf te vinden in de muziekindustrie.

Caracters moeten niet het gevoel hebben dat ze pionnen zijn die alleen maar fungeren als plot apparaten. Wanneer dit het geval is, raken kijkers onthecht en verliest de tragische wending zijn impact.

Het is daarom cruciaal om hoofdpersonages te schrijven die relateerbaar en sympathiek zijn. Maar afhankelijk van het gezichtspunt van je verhaal, kan het zinvol zijn om het ene personage meer te ontwikkelen dan het andere.

Zichtpunt in een tragische romance

Hoewel tragische romances vaak twee hoofdpersonages hebben, wordt meestal één van de twee belicht: de hoofdrolspeler.

De hoofdrolspeler is het personage dat van begin tot eind het meest verandert of het personage wiens ontwikkeling centraal staat in de film. Tegen het einde van een tragische romance, de hoofdrolspeler is meestal degene die rouwt, dus kijkers ervaren de tragedie vanuit hun POV.

• The Fault In Our Stars wordt verteld vanuit het perspectief van Hazel Grace, soms via voice-over. Augustus is ook een hoofdpersoon, maar het is uiteindelijk Hazels verhaal.
• Brokeback Mountain vertelt over de tumultueuze relatie tussen Jack en Ennis. Maar in de kern gaat de film over Ennis en zijn strijd om zijn seksualiteit te accepteren.
• If Beale Street Could Talk gebruikt ook een voice-over om het verhaal van Tish te vertellen, het verhaal van een aanstaande moeder die wanhopig probeert haar man vrij te pleiten.

Het is mogelijk om twee hoofdpersonen te hebben die de schijnwerpers gelijk (of bijna gelijk) delen, zoals in Titanic en The Notebook. Deze POV kan effectief zijn bij het schrijven van een tragische romance die zich meer richt op een relatie dan op een individuele reis.

Het kiezen van een enkele hoofdpersoon geeft kijkers echter een specifiek iemand om voor te wroeten, en kan een tragisch einde impactvoller maken. Als het publiek zich identificeert met een personage en ziet het verhaal ontvouwen door hun ogen, zullen ze voelen dat het verlies van dat personage nog dieper.

Dus voordat je je script schrijft, bepaal de POV die zinvol is voor je verhaal.

Is er een hoofdpersoon? Hoe zal het kaderen van het verhaal vanuit het perspectief van dat personage helpen om de boodschap van uw film over te brengen? Als het script schakelt tussen de POV’s van uw twee hoofdpersonen, welk doel dient de dubbele POV?

De POV van een script dicteert ook welke soorten conflicten het beste bij het verhaal passen, en beïnvloedt hoe dat conflict zich op het scherm afspeelt.

Tragische Romantiek Conflict

Kijkers kunnen dromen van een eenvoudige happily ever after voor de personages, maar een tragische romance die voldoende conflict ontbeert is saai. De factoren die de personages uit elkaar houden, zorgen ervoor dat het publiek hoopt dat ze bij elkaar komen.

Of het nu gaat om afkeurende ouders, verslaving of terminale ziekte, er moeten krachten zijn (zowel intern als extern) die erop uit zijn de geliefden hun happy end te ontzeggen.

Intern

Films met een enkele hoofdrolspeler maken vaak gebruik van interne conflicten. Als een verhaal zich concentreert rond de evolutie van één personage, is het zinvol hun interne strijd in de schijnwerpers te zetten.

Bijvoorbeeld:

• De belangrijkste conflicten in A Star is Born komen voort uit alcoholisme en geestelijke gezondheid.
• Ennis is niet bereid zijn oude leven achter zich te laten en niet in staat zijn seksualiteit te accepteren, wat de cowboys er uiteindelijk van weerhoudt een toegewijde relatie na te streven in Brokeback Mountain.
• In The Fault In Our Stars is de angst van Hazel Grace om te sterven en daarmee Gus’ hart te breken intern.

Extern

Tragische romances met eveneens centrale hoofdpersonen zijn daarentegen vaak afhankelijk van externe omstandigheden om een conflict te creëren. In deze films is het bijna alsof de relatie zelf de protagonist is, en de externe krachten de antagonist.

Enige voorbeelden van externe conflicten in populaire tragische romances zijn:

• Een valse beschuldiging van verkrachting die de tragische opeenvolging van gebeurtenissen in Atonement in gang zet.
• De familievete in Romeo and Juliet die leidt tot de ondergang van de geliefden.
• Classisme, dat een van de factoren is die de personages uit elkaar houdt in The Notebook.

De beste tragische romances hebben zowel interne als externe conflicten. Het centrale conflict van je film zal echter waarschijnlijk het een of het ander zijn.

Als je verhaal voornamelijk wordt verteld vanuit het oogpunt van één personage, kan intern conflict een geweldige manier zijn om de kijker een kijkje in het hoofd van dat personage te geven.

Nogmaals, denk na over de boodschap die je probeert over te brengen. Als je script bijvoorbeeld een commentaar is op geestesziekten, zal het natuurlijk interne conflicten bevatten. Gaat het over oorlog of het rechtssysteem, dan past een extern conflict beter bij je script.

Maar wat voor conflict het ook is, de kansen moeten tegen je hoofdpersonen zijn. Hun relatie moet een zware strijd zijn, van het hoopvolle begin tot het tragische einde.

De Tragische Romantiek: A Conclusion

Tragische romances zijn doorspekt met conflicten, ster-gekruiste liefde, en natuurlijk, tragedie. Ze trekken aan de harten van mensen en, als ze goed worden uitgevoerd, laten ze een blijvende indruk achter.

Houd er rekening mee dat je gevoelig moet zijn bij het behandelen van gevoelige onderwerpen als dood en ziekte. Put uit persoonlijke ervaringen indien mogelijk, of onderzoek je onderwerp zodat je tragische einde authentiek aanvoelt.

En nu je deze richtlijnen hebt doorgelezen, ben je klaar om wat harten te breken.

In samenvatting