Het begrip obscuro vindt zijn oorsprong in de Latijnse term obscūrus en kan volgens het woordenboek van de Koninklijke Spaanse Academie (RAE) ook geschreven worden zonder B (oscuro).
Het is een bijvoeglijk naamwoord dat verwijst naar het gebrek aan licht of de afwezigheid van duidelijkheid: “Het is erg donker, ik kan niets zien”, “Mijn zusje wil niet naar beneden naar de kelder omdat het erg donker is”. Obscuro is dus een term die tegenover het idee van claro staat.
Wanneer dit woord met een persoon in verband wordt gebracht, verwijst het naar het feit dat zijn afkomst onbekend is of dat hij iets verbergt: “Gómez is een obscure man, je weet nooit wat hij van plan is”. In dezelfde zin is iets duisters onzeker of gevaarlijk: “Ik denk dat ons een donkere en moeilijke toekomst wacht.”
Als het daarentegen een kleur beschrijft, zinspeelt het op een tint die dicht bij zwart ligt of die door zijn geringe helderheid kan worden onderscheiden van een andere kleur van dezelfde stijl maar lichter: “Ik wil een donkerblauwe broek kopen”.
De afwezigheid van licht wekt een emotionele reactie op (angst, vrees, droefheid) die op symbolische wijze is overgenomen door de literatuur en de kunst in het algemeen. Zo wordt duisternis geassocieerd met somberheid, terreur en levenloosheid. In “King Lear” beschreef William Shakespeare Satan als de “prins der duisternis”.
Precies op literair gebied moeten we onderstrepen dat er ook personages zijn die dit adjectief gebruiken om zichzelf te identificeren. Meer bepaald zijn dit de zogenaamde duistere elfen die voorkomen in de roman The Silmarilion, een postume roman van J.R.R. Tolkien. Deze personages zijn geïnspireerd op de Noorse mythologie, waar over hen wordt gesproken als wezens met zwart haar, die onder de aarde leven en die het tegendeel zijn van de lichte elfen.
Dökkálfar is ook de naam die wordt gegeven aan deze wezens, die worden beschouwd als een reeks voorouderlijke geesten wier missie het is de mens te beschermen. Soms echter, wanneer zij niet goed behandeld worden, kunnen zij totaal bedreigende figuren worden.
Op het gebied van de kunst in het algemeen kunnen wij stellen dat er in de filmkunst verschillende titels zijn die de term in kwestie als een essentieel onderdeel van hun titel nemen. Dit zou bijvoorbeeld het geval zijn met de film Dark Crystal, die in 1982 werd uitgebracht door regisseur Jim Henson.
Het verhaal dat in deze productie wordt verteld, is dat van hoe in een fantasiewereld waar enkele unieke wezens leven die Urskeks worden genoemd, een onherstelbare schade optreedt, namelijk die van hun schat (Dark Crystal), waardoor zij worden verdeeld in twee rassen: de Mystics en de Skeksis.
Ook zij opgemerkt dat de film The Dark Knight: The Legend Reborn onlangs over de hele wereld op de schermen is verschenen en als absolute hoofdrolspeler de superheld neemt die bekend staat als Batman, de “bat-man”.
De godsdienst heeft ook een beroep gedaan op deze symboliek. In het boek Exodus, vermeldt de Bijbel duisternis als de voorlaatste plaag. De Koran van zijn kant stelt dat zij die de grenzen van het recht overschrijden, veroordeeld zullen worden tot duisternis “zo koud als ijs”.
De Bijbel noemt duisternis als de voorlaatste plaag in het boek Exodus.