doh

Rabiës is een dodelijke ziekte die wordt overgedragen van dier op mens, veroorzaakt door een virus dat het centrale zenuwstelsel aantast, waardoor stuiptrekkingen, verlammingen en uiteindelijk de dood optreden. Het virus is aanwezig in het speeksel van een hondsdol dier en wordt voornamelijk overgedragen door dierenbeten en zelden door besmetting van open wonden, verse schaafwonden of slijmvliezen.

Alle warmbloedige dieren kunnen door het virus worden aangetast, maar het wordt het vaakst aangetroffen bij wilde dieren zoals wasberen, stinkdieren, vossen, en vleermuizen. Honden en katten kunnen ook rabiës oplopen als ze er niet tegen ingeënt zijn.

Rabiës wordt zelden gezien bij knaagdieren zoals muizen, ratten, eekhoorns, eekhoorns, cavia’s, hamsters, of bij konijnen. Vogels, schildpadden, hagedissen, vissen en insecten krijgen geen hondsdolheid.

Symptomen van dierlijke hondsdolheid

Aangeziene veranderingen in het gedrag van een dier zijn symptomen van hondsdolheid. Een hondsdol dier kan:

• onnatuurlijk teruggetrokken zijn
• ongewoon vriendelijk of kalm zijn
• zeer volgzaam zijn
• snappen naar alles wat op zijn weg komt
• overdag verschijnen (als het een nachtdier is)
• een afgelegen plek zoeken om te sterven.

Is er een remedie tegen hondsdolheid?

Als er eenmaal tekenen van hondsdolheid zijn, is de ziekte bijna altijd dodelijk. Hondsdolheid kan echter worden voorkomen als in een vroeg stadium wordt behandeld. Als u in contact komt met een dier met mogelijke hondsdolheid, moet u contact opnemen met de gezondheidsdienst of een medische instelling voor advies over de behandeling ter voorkoming van hondsdolheid.

De behandeling omvat een eerste dosis vaccin en nog een beschermende injectie. Daarna worden nog 4 doses vaccin toegediend over een periode van 28 dagen.

Tips om hondsdolheid te voorkomen

• Vaccineer honden en katten tegen hondsdolheid zoals de wet voorschrijft. Alle honden en katten ouder dan vier maanden moeten worden ingeënt tegen hondsdolheid. Houd vaccinaties te allen tijde actueel.
• Houd honden en katten onder controle. De wetten op de dierenbescherming verbieden dat dieren zonder toezicht rondzwerven. Zwervende huisdieren hebben een grotere kans aan rabiës te zijn blootgesteld dan huisdieren die onder toezicht van hun eigenaar staan.
• Laat loslopende of onbekende honden en katten met rust. Loslopende dieren hebben een grotere kans om aan hondsdolheid te zijn blootgesteld en anderen aan te vallen. Houd huisdieren ook uit de buurt van zwerfdieren.
• Laat wilde dieren met rust. Vermijd wilde dieren, zelfs als ze vriendelijk lijken, en haal een wild dier niet over om uit uw hand te eten. Wees niet bang voor wilde dieren, maar respecteer ze en blijf uit hun buurt. Heel jonge kinderen kunnen deze regel al leren.
• Verzorg wilde dieren niet als huisdier. Zelfs een wasbeer of stinkdier dat in gevangenschap is geboren, kan drager zijn van hondsdolheid. Lokale wetten verbieden het verwerven van dergelijke dieren als huisdier. Er zijn geen goedgekeurde vaccins of bekende quarantaine voor wilde dieren.
• Maak uw eigendom onaantrekkelijk voor wilde dieren. Sluit schoorstenen af en dicht alle openingen op zolders, onder veranda’s en in kelders af. Voer uw huisdieren binnenshuis en houd vuilnisbakken goed gesloten.

Als U wordt gebeten, gekrabd, of in contact komt met een dier:

• Verhaal indien mogelijk het adres en telefoonnummer van de eigenaar.
• Wees de wond onmiddellijk grondig, reinig en spoel met veel water en zeep gedurende enkele minuten.
• Meld onmiddellijk alle dierenbeten aan uw dierencontrole, politie of gezondheidsdienst voor follow-up.
• Identificeer het dier en blijf het observeren (indien wild of zwervend) om te helpen bij het eventueel vangen, maar riskeer niet opnieuw blootstelling.
• Geef onmiddellijk medische hulp. Bel uw huisarts of ga naar de dichtstbijzijnde eerste hulp.

Als huisdieren gebeten, gekrabd of in contact komen met een wild dier:

• Roep uw huisdier weg van het dier.
• Beknoei het wilde dier, indien mogelijk. (Raak het niet aan of loop het risico uzelf bloot te stellen.)
• Om blootstelling van speeksel aan een open wond te voorkomen, wordt aanbevolen dat u uw hond of kat gedurende ten minste twee uur na het gevecht niet aanraakt of onderzoekt.
• Als u uw huisdier kort na een gevecht moet aanraken, draag dan zware handschoenen en zorg ervoor dat u daarna uw handen grondig wast met water en zeep. Neem vervolgens contact op met uw arts of de plaatselijke gezondheidsdienst voor advies om te bepalen of er al dan niet sprake is geweest van directe blootstelling aan hondsdolheid.
• Neem onmiddellijk contact op met de plaatselijke dierenbescherming voor advies over het testen van het wilde dier op hondsdolheid en de follow-up voor uw huisdier.

Wat als ik een vleermuis in mijn huis heb?

• Contacteer de dierenbescherming voor assistentie.
• Sluit ramen en kastdeuren.
• Doe alle lichten aan als de kamer donker is.
• Verlaat de kamer en sluit de deur achter u.
• Laat de vleermuis niet los.

Elke levende of dode vleermuis die in contact kan zijn geweest met een persoon moet worden getest op rabiës. Wanneer de uitslag van de rabiëstest bekend is, zal het Ministerie van Volksgezondheid u hiervan op de hoogte stellen zodat u en uw arts een weloverwogen beslissing kunnen nemen over de noodzakelijke medische behandeling. Als de vleermuis niet gevonden kan worden of ontsnapt is, neem dan contact op met de Animal Disease Prevention Division van het Department of Health, en ga zo snel mogelijk naar een arts.

Voor meer informatie kunt u terecht bij The Centers for Disease Control (CDC).

Rabiës in het District of Columbia

Elk jaar test de Animal Disease Prevention Division honderden wilde en tamme dieren. De meeste resultaten zijn negatief voor de ziekte. Maak een keuze uit de onderstaande links voor rabiësgegevens.

• Dieren die positief zijn getest op rabiës sinds 1982
• Incidentie van rabiës in het District Columbia voor 2013
• Een kaart van dierlijke rabiësgevallen voor 2013