East Empire Company

Er is gesuggereerd om deze pagina op te splitsen in één of meerdere meerdere artikelen, omdat: Hier moeten ook pagina’s komen voor de factie in Morrowind/Skyrim (Discuss)

“De East Empire Company is een monopolistische handelsonderneming die door de keizer is opgericht en wordt beheerd door een raad van bestuur die door de keizer is aangesteld. De Compagnie heeft het alleenrecht op de handel in bepaalde goederen, zoals vuursteen, ruw ebbenhout, ruw glas en Dwemer-artefacten, en geniet ook van gunstige tarieven en voorschriften voor de in- en uitvoer van andere gewone en exotische goederen, zoals kwama-eieren, moerasvruchtenpulp, saltrice en Telvanni-muskuskuskus. Door haar rijkdom en de gunst van de keizer heeft de onderneming van het Oostrijk een aanzienlijke invloed op het bestuur van de hertog.” -Okan-Shei

De East Empire Company, ook bekend als de East Empire Trading Company en afgekort als de EEG of de EETC, is een machtige, multinationale, “monopolistische mercantilistische” handelsonderneming in Tamriel, die wordt gecontroleerd door het Imperium. Het is ook een factie waar je aan mee kunt doen in de Morrowind-uitbreiding The Elder Scrolls III: Bloodmoon, en je komt het ook tegen in The Elder Scrolls V: Skyrim.

Geschiedenis

Derde Tijdperk

Wanneer de East Empire Company precies is opgericht, is onbekend, maar het verscheen voor het eerst in Morrowind. Wel is bekend dat ze in 4E 201 al minstens 5 eeuwen bestaat, wat betekent dat ze al minstens sinds 3E 134 bestaat.

In het jaar 3E 427 had de East Empire Company bezittingen in het district Vvardenfell van Morrowind, met Ebonheart en Caldera als noemenswaardige locaties.

Ze streefden ook naar uitbreiding naar Solstheim vanwege de grote hoeveelheid Raw Ebony die daar werd gevonden. In een paar maanden werd de stad Raven Rock gebouwd, waar werknemers van de compagnie naar Ebony begonnen te delven. Hoewel er enige concurrentie bestond tussen de wettige heerser van het land, Carnius Magius, en zijn tweede-in-bevel, Falco Galenus, bleek dit uiteindelijk geen probleem te zijn voor de belangen van de Compagnie. Het ebbenhout dat de stad opleverde werd geëxporteerd naar Windhelm in Skyrim. Slechts 5 jaar later woonden er meer dan 30 mensen in de stad, waarvan de meesten voor hun inkomen afhankelijk waren van de mijn. De stad was bijna uitsluitend Imperial, hoewel sommige Nords ook naar de stad werden getrokken vanwege de waarde van het ebbenhout. Voordat de Oblivion Crisis uitbrak, probeerden de Nords van Solstheim het eiland Solstheim te veroveren, vechtend tegen het garnizoen van Raven Rock, dat gelegerd was in Fort Frostmoth. Hoewel vele keizerlijke soldaten sneuvelden, slaagden de Nords er niet in het eiland op te eisen. Het is onbekend of de rijkdom van Raven Rock hierbij een rol heeft gespeeld.

Toen de Oblivion Crisis plaatsvond, werd gezegd dat Raven Rock de meeste schade bespaard bleef, omdat er op Solstheim geen Oblivion Gates waren geregistreerd. Het gevolg was dat iedereen nog steeds aan het werk was zoals de jaren daarvoor. Wat er gebeurde met de op Solstheim gestationeerde bewakingsmacht wordt tegengesproken. Hoewel History of Raven Rock, Vol. I beweert dat het grootste deel van de Legionairs die op Solstheim waren gestationeerd, werden teruggeroepen naar Cyrodiil, zei kanselier Ocato van de Raad der Ouderen dat hij wekenlang had gepleit voor troepen voor Cyrodiil, maar dat hij die niet kreeg omdat het keizerlijke leger al volledig was ingezet in de andere provincies. Ocato wilde ook niet het risico lopen dat de andere provincies overstuur zouden raken en dat er een politieke crisis zou ontstaan door het terugroepen van de Legioenen.

Vierde Tijdperk

Nadat de Oblivion Crisis was geëindigd en het Vierde Tijdperk begon, onderhandelde het Huis Redoran, dat Ald’ruhn had verloren, met de Compagnie over het verkrijgen van toegang tot de stad. De Compagnie stemde toe, en de Redoran begonnen het mijnbouwleven te volgen. De situatie was goed onder controle totdat in 4E 5 de Rode Berg uitbarstte, met als gevolg dat het garnizoen van Fort Frostmoth werd weggevaagd. Hoewel de Compagnie zelf een muur had opgericht bij de bouw van Raven Rock, werd deze vernietigd door de gebeurtenissen van de uitbarsting. Het grootste deel van de bevolking van Raven Rock werd, ironisch genoeg, gered door het werken in de mijn, aangezien de mensen veilig waren voor de explosie. Door de vernietiging van Fort Frostmoth waren er nog maar een paar bewakers, omdat de anderen tijdens de uitbarsting waren omgekomen. Daarom bracht Brara Morvayn de Redoraanse Garde binnen om de gesneuvelde keizerlijke soldaten te vervangen, en sindsdien bewaken zij de stad. Gedurende deze tijd maakten de asstormen van de uitbarsting het leven op Raven Rock moeilijk. Daarom stelde Brara Morvayn voor om het bolwerk te bouwen, een muur rond Raven Rock ter verdediging tegen de asstormen. Morvayn’s idee werd snel geaccepteerd en gefinancierd door de Compagnie, en resulteerde in de mogelijkheid voor de bevolking om te werken zoals ze voorheen hadden gedaan. In 4E 10 vroeg de compagnie aan Gratian Caerellius om naar Solstheim te gaan vanwege de ontdekking van een Noordse begrafenis onder de mijnen van Raven Rock, omdat hij oorspronkelijk van Solstheim afkomstig was. Dit onderzoek zou echter een verspilling van tijd blijken te zijn, want Gratian stierf toen hij probeerde het Bloodskal Zwaard mee te nemen naar de buitenwereld, omdat hij werd belaagd door Draugr. In 4E 16, toen Skyrim Solstheim aan de Dunmer aanbood, moest de compagnie de nederzetting verlaten omdat Morrowind onafhankelijk was van het Keizerrijk. Als gevolg van de machtswisseling van de Company naar de Redoran, verlieten de meeste Imperials de stad en keerden terug naar Cyrodiil. In 4E 201 vroeg een plaatselijke Dunmer van Raven Rock, Fethis Alor, in een brief aan Vittoria Vici of de compagnie zijn bedrijf op Raven Rock wilde kopen, maar hij werd afgewezen omdat de compagnie geen financieel voordeel zag in het vestigen van een bedrijf op het eiland Solstheim.

In Skyrim probeerde het Dievengilde enige invloed in het bedrijf te krijgen, maar slaagde daar uiteindelijk niet in. Tegelijkertijd had de compagnie zelf problemen met piraten, waardoor Solitude’s Warehouse geen nieuwe zendingen kreeg en het kantoor in Windhelm niet kon functioneren. Door het gebrek aan soldaten als gevolg van de burgeroorlog in Skyrim, had de compagnie zelf maar weinig troepen over. Het uitzenden van troepen zou leiden tot minder veiligheid voor het bedrijf. Bovendien kenden ze de uitvalsbasis van de piraten niet, en dachten ze ook niet dat het aanvallen van afzonderlijke schepen het probleem zou oplossen. Het bleek dat de Clan Shatter-Shield de Blood Horker piraten had ingehuurd om de schepen van de East Empire Company te overvallen, terwijl hun eigen zendingen meer winst zouden opleveren door het gebrek aan alternatieven. Nadat de piratenkwestie was opgelost, zou de compagnie geen schepen meer aanmeren in Windhelm, maar kreeg Solitude zijn handel terug, Windhelm zou nu worden gebruikt voor papierwerk.

Locaties

De handelsmaatschappij East Empire heeft belangen in veel oostelijke gebieden van het Cyrodilic Empire, zoals Morrowind, Skyrim en Solstheim. Het bedrijf bezit het East Empire Company Warehouse net buiten Solitude en kantoren in Windhelm. Het heeft een monopolie op de handel in de Oostelijke Provincies, dit is voornamelijk te danken aan het feit dat het bedrijf is gecharterd door de Keizer van Tamriel, wiens Legioenen het ook beschermen.

Handel

De East Empire Company controleert ook de handel in kwama-eieren, Telvanni Bug Musk, mazte, sujamma en andere lokale producten van Morrowind, evenals import, zoals flin en Cyrodiilic Brandy. De hoge prijs van de ingevoerde flin kan worden toegeschreven aan de volledige controle van het bedrijf over de prijzen, bij gebrek aan concurrentie. In Morrowind heeft de compagnie de handel in ruwe Ebben en Dwemer artefacten illegaal gemaakt. Wie in dienst is van de compagnie kan certificaten krijgen die een aantal goudstukken waard zijn. Deze certificaten kunnen worden gebruikt om premies af te betalen.

Invloeden

Veel hoge officieren in de compagnie worden gezien als corrupt en worden door sommige mensen in de provincies kwalijk genomen, die de zakenlieden zien als keizerlijke kolonialen die de lokale hulpbronnen roven. De East Empire Company zorgt voor werkgelegenheid en financiële stabiliteit in het keizerrijk. Het Huis Hlaalu en de East Empire Company, die eigenaar is van de Caldera Mining Company, in de stad Caldera, wedijveren om de handel in ebbenhout.

Kantoren

De East Empire Company heeft kantoren in Ebonheart, Caldera, Fort Frostmoth en de ebbenhouten mijnkolonie in Raven Rock op Solstheim in Morrowind. In Skyrim heeft de compagnie kantoren in Windhelm en een groot magazijn en kantoren onder Solitude. Het hoofdkantoor is in de Keizerlijke Stad in Cyrodiil, het heeft ook grote pakhuizen in het Waterfront District van de stad.

Elk hoofdstuk van het bedrijf wordt geleid door een Factor die de zaken van het bedrijf in zijn of haar regio leidt en controleert. Als hooggeplaatste functionaris van het bedrijf hebben ze het recht om een landgoed te bouwen op het bedrijfsterrein, zoals de grote Factor Estate naast de ebbenhoutmijn van het bedrijf in Raven Rock.

Toetreden tot de East Empire Company

Tijdens de gebeurtenissen in The Elder Scrolls III: Bloodmoon is het mogelijk voor de Nerevarine om zich bij het bedrijf aan te sluiten door interactie met Carnius Magius en in hun rangen te stijgen om quests te voltooien.

Rangen

Quests

The Elder Scrolls III: Morrowind

Morrowind

• Epony Trade
• Liberate the Limeware

The Elder Scrolls III: Bloodmoon

Solstheim

Deze quest splitst zich op in 2 questlines na de quest “Making a Choice.” Quests voor Falco zijn gemarkeerd met (Falco) en quests voor Carnius zijn gemarkeerd met (Carnius)

• Establish the Mine
• Een geblokkeerde deur
• Missing Supply Ship
• Een keuze maken
• Winkel opzetten
• Problemen met de bevoorradingsroute
• Een dief vangen (Falco)
• Hulp en toeverlaat (Carnius)
• Barruzie
• Ontdekking in de mijn
• Race tegen de klok (Falco)
• Stop de boodschapper (Carnius)
• Het bos doorzoeken
• Wachters inhuren
• Beschermen Falco (Falco)
• De huurmoordenaar (Carnius)
• Onder belegering (Falco)
• Drastische maatregelen (Carnius)
• Het landgoed van de Factor

The Elder Scrolls V: Skyrim

Skyrim

• Scoundrel’s Folly
• Rise in the East

The Elder Scrolls V: Dragonborn

Solstheim

• The Final Descent
• Pain in the Necklace

Members

The Elder Scrolls III: Morrowind

Morrowind

• Bolrin
• Canctunian Ponius
• Fiiriel
• Haening
• J’Zhirr
• Okan-Shei
• Shazgob gra-Luzgan
• Siltalaure
• Thoromlallor

The Elder Scrolls III: Bloodmoon

Solstheim

• Afer Flaccus
• Alcedonia Amnis
• Aldam Berendus
• Apronia Alfena
• Carnius Magius
• Constans Atrius
• Dralora Favelnim
• Falco Galenus
• Gamin Girith
• Garnas Uvalen
• Gidar Verothan
• Gratian Caerellius
• Sabinus Oranius
• Sathyn Andrano
• Seler Favelnim
• Unel Lloran
• Uryn Maren

The Elder Scrolls V: Dragonborn

Solstheim

• Gratian Caerellius

The Elder Scrolls V: Skyrim

Skyrim

• Gulum-Ei
• Orthus Endario
• Aquillius Aeresius
• Adelaisa Vendicci
• Vittoria Vici
• Razelan
• Snorreid

Trivia

• Omdat de EEG als factie werd toegevoegd door Bloodmoon, zijn de East Empire Members die in Ebonheart, op Vvardenfell, te vinden zijn, niet in de factie opgenomen.
• De East Empire Trading Company heeft veel overeenkomsten met de echte Britse en Nederlandse Oost-Indische Compagnieën. Net als de tegenhanger in het spel, genoten beide bedrijven van wettelijke monopolies op de handel met Amerika en Oost-Indië, die werden toegekend door de regering. Beide maatschappijen genoten ook van de gunst van de regerende autoriteiten (de vorst in het geval van Groot-Brittannië en de stadhouder in het geval van Nederland), wat hun activiteiten in het buitenland sterk bevorderde. Verdere overeenkomsten zijn de corruptie en ongepaste politieke invloed van de East Empire Trading Company, iets waar zowel de Britse als de Nederlandse maatschappijen berucht om waren.
• Nadat de zoektocht om het bedrijf te heropenen is voltooid, zullen Hold Guards de speler soms bedanken en zeggen dat ze het bedrijf “wat gerijpte Bretonse kaas” zullen laten importeren.”
• Hoewel het een sterke economische macht is, en het Empire een deel van hun inkomsten geeft, financiert en beschermt het de Company. De Keizer kiest ook de raad van leidende figuren van de Compagnie.

Verschijningen

• The Elder Scrolls III: Morrowind
  • The Elder Scrolls III: Bloodmoon
• The Elder Scrolls V: Skyrim
  • The Elder Scrolls V: Dragonborn