Als er één ding is dat ons allen verbindt, dan is het wel de onvermijdelijkheid van de dood. Dat klinkt misschien morbide, en het is niet iets waar de meesten van ons graag over nadenken, maar onze sterfelijkheid is iets dat ieder mens op aarde gemeen heeft.
Maar de ideeën en opvattingen over wat sterven betekent, zijn net zo divers als de mensheid zelf. Dus als iemand erin slaagt een universele waarheid over de dood te vatten, dan letten we op. En als iemand dat doet op een manier die ons diep raakt, delen we het als een manier om te zeggen: “Kijk eens naar dit prachtige bewijs van onze gedeelde menselijke ervaring.”
Een gedicht dat door David Joyce op Facebook is geplaatst, raakt dat doel. Geschreven door de hedendaagse schrijver Merrit Malloy, “Epitaph” vangt hoe onze dierbaren kunnen het beste onze essentie levend te houden na onze dood-niet alleen door middel van herinneringen, maar door middel van doelgerichte daden van liefde.
Joyce zei dat het gedicht is opgenomen in de Reform-Joodse liturgie als een optionele lezing vóór de Kaddish, een gebed dat traditioneel wordt gereciteerd voor de doden. Maar het wordt ook regelmatig gebruikt in allerlei begrafenissen en herdenkingsdiensten, en Joyce’s posting ervan is in iets meer dan een week meer dan 123.000 keer gedeeld.
Lees het, en u zult zien waarom.
Epitaph – By Merrit Malloy
When I die
Give what’s left of me away
To children
And old men that wait to die.
And if you need to cry,
Cry for your brother
Walking the street beside you.
En als je me nodig hebt,
Doe je armen
om iedereen
En geef ze
wat je nodig hebt om aan mij te geven.
Ik wil je iets nalaten,
iets beters
dan woorden
Of klanken.
Zoek me
in de mensen die ik heb gekend
of liefgehad,
en als je me niet kunt weggeven,
Laat me dan tenminste voortleven in je ogen
en niet in je geest.
Je kunt het meest van me houden
Door
handen handen te laten raken,
Lichamen lichamen te laten raken,
En door los te laten
Van kinderen
Die vrij moeten zijn.
Liefde sterft niet,
mensen wel.
Dus, als alles wat er van mij over is
liefde is,
Geef me weg.
GEDRELATEERD: Kijk hoe 80 vreemden een menselijke keten vormen om een verdrinkende familie te redden.
Terwijl de wereld om ons heen voortwoedt, laten we even stilstaan bij deze schoonheid en ons herinneren dat als alles gezegd en gedaan is, de liefde die we achterlaten alles is wat van ons overblijft nadat we er niet meer zijn.
Dank u, Ms. Malloy, voor het geschenk van uw woorden.