Elke club's speler die de jaren '80

We hebben net een decennium afgesloten, en we hebben veel, heel veel verhalen geschreven ter herdenking van het einde ervan, inclusief een All-Decade Team. Maar nu we allemaal wat meer tijd om handen hebben, honkbal-wise, is het misschien tijd voor een aantal andere decennium-terugblikken.

Dus vandaag, en voor de komende paar weken, zullen we een kijkje nemen naar de beste speler voor elke franchise in de jaren 1980, ’90 en 2000. We zullen cumulatief WAR (per Baseball Reference) gebruiken als leidraad, maar enkel als leidraad: We willen het decennium van een ploeg zowel geestelijk als statistisch vastleggen. Welke speler vertegenwoordigt het beste het decennium van uw team?

Deze week nemen we de jaren ’80 onder de loep:

AMERICAN LEAGUE EAST

Blue Jays: Dave Stieb, RHP
Key fact: Van de 47 werpers die in de jaren ’80 1.500 innings gooiden, was zijn 126 ERA+ de beste.

No offense to Jesse Barfield and George Bell, maar Stieb blijft een van de meest onderschatte en ondergewaardeerde werpers in het honkbal van de laatste 50 jaar.

Orioles: Cal Ripken Jr, SS
Sleutelfeit: miste geen wedstrijd van 5 juni 1982 tot de rest van het decennium (en daarna)

Ripken debuteerde in 1981 en, nou ja, hij had de neiging om zich de rest van het decennium een regelmatige aanwezigheid in ieders leven te maken, laten we maar zeggen.

Rays: N/A

De Rays kwamen pas in 1998. Ik heb nog steeds het gevoel dat het spirituele antwoord hier toch Jose Canseco is.

Red Sox: Wade Boggs, 3B
Key fact: Zijn MLB-best .443 OBP in de jaren 1980 (minimum 2.500 plate appearances) was 40 punten hoger dan de volgende speler op de lijst

Boggs was zo goed, zo lang, dat het ronduit wreed blijft dat hij uiteindelijk zijn World Series-titel kreeg … met de Yankees. (In de jaren negentig, niet minder!)

Yankees: Don Mattingly, 1B
Sleutelfeit: Won American League MVP Award in 1985, werd tweede in ’86

De Yankees wonnen in feite meer wedstrijden dan enig ander team in de jaren tachtig, maar ze eindigden met slechts één World Series-optreden en nul ringen. Ze hadden veel sterren in deze periode, zoals Dave Winfield en Rickey Henderson, maar geen speler vertegenwoordigt dit tijdperk beter dan Mattingly, misschien wel de beste speler in de geschiedenis van de Yankees die nooit een World Series won.

AMERICAN LEAGUE CENTRAL

Indians: Julio Franco, SS/2B
Key fact: Finished second to Ron Kittle for the 1983 AL Rookie of the Year Award

Het was een ruw, overgangsdecennium voor de Indians, met niet veel permanentie of succes over de hele linie. Excuses aan Cory Snyder, maar Franco – en die houding – is het eerste wat in je opkomt als je aan de jaren ’80 Indians denkt.

Royals: George Brett, 3B/1B
Key fact: .521 slugging percentage tweede onder spelers met 3.000 PA in de jaren 1980

Brett leidde de AL in slagbeurt in 1980, eindigend op .390 na het grootste deel van het seizoen achter Ted Williams’ .406 te hebben gezeten.

Tigers: Alan Trammell, SS
Key fact: 52.9 WAR in de jaren ’80 was de meeste van alle korte stop

Trammell en “Sweet Lou” Whitaker zijn de dubbele gezichten van dit team tot het einde der tijden.

Twins: Kirby Puckett, CF
Key fact: 1.078 hits in de laatste vijf jaar van de jaren ’80 waren meer dan welke andere speler

Kent Hrbek had een paar jaar meer in Minnesota dan Kirby, maar Puckett was het lachende, charismatische gezicht van deze leuke Twins teams.

White Sox: Harold Baines, RF/DH
Sleutelfeit: Een van de zes slagmannen die in elk seizoen in de jaren tachtig minstens 125 hits noteerde

Of je hem nu wel of niet een Hall of Famer vindt, niemand droeg dat White Sox-uniform comfortabeler dan Baines deed.

AMERICAN LEAGUE WEST

Angels: Bobby Grich, 2B
Key fact: Bereikte 71.1 career WAR in zijn laatste seizoen (1986), wat nog steeds de zevende plaats all-time is onder de tweede honkmannen en derde onder degenen die hebben gespeeld sinds de integratie

Je kunt een argument maken voor Rod Carew of zelfs Brian Downing, maar Grich was altijd beter dan iemand zich realiseerde dat hij was. Hoewel, dankzij “The Naked Gun” film, de meest zichtbare Angel uit dit decennium altijd Reggie Jackson zal zijn.

Astros: Nolan Ryan, RHP
Sleutelfeit: Eindigde het decennium met het aanvoeren van zijn competitie in strikeouts op 40, 41 en 42-jarige leeftijd, en deed het daarna nog eens op 43-jarige leeftijd in 1990. Ryan gooide 13 jaar (miste het grootste deel van het seizoen ’67) voor dit decennium, en vier daarna, maar in veel opzichten zal hij ook een Astro eerste zijn.

Athletics: Rickey Henderson, LF
Key fact: Als je alleen zijn gestolen honken uit dit decennium zou nemen (838), zou hij nog steeds de vierde aller tijden zijn.

Zoveel potentiële namen om uit te kiezen hier, maar Rickey is Rickey is altijd Rickey. Vraag het hem maar.

Mariners: Mark Langston, LHP
Sleutelfeit: Leidde de AL in strikeouts in 1984, ’86 en ’87, sloot het decennium af door de Mariners een andere linkspoot te bezorgen met de naam Randy Johnson in een ruil met de Expos in ’89

Kweet dat het ons hart een beetje breekt om Harold Reynolds hier niet te zetten.

Rangers: Charlie Hough, RHP
Sleutelfeit: De laatste werper die 40 wedstrijden in een seizoen startte, want hij bereikte die grens in 1987

De knuckleballer was al 32 toen het decennium begon … en hij zou tot 1994 werpen.

NATIONAL LEAGUE EAST

Braves: Dale Murphy, OF
Sleutelfeit: Speelde van 1982-85 elk jaar 162 wedstrijden, leidde de National League twee keer in homeruns, RBI’s en slagpercentage en won back-to-back NL MVP Awards in ’82-83

Voor een paar jaar in de jaren ’80 leek het erop dat Murphy de perfecte honkbalspeler zou zijn.

Marlins:

De Marlins kwamen pas in 1993, maar het lijkt er toch op dat het antwoord Jeff Conine moet zijn, niet?

Mets: Dwight Gooden, RHP
Key fact: Werd 41-13 met een 2.00 ERA en 544 strikeouts in 494 2/3 innings van 1984-85, won de NL Rookie of the Year Award in ’84 en de Cy Young Award in ’85

Er is geen fout antwoord tussen Gooden en Darryl Strawberry. Maak uw keuze. Maar Gooden’s eerste twee seizoenen zijn ongeveer net zo goed als we ooit hebben gezien in de honkbal geschiedenis.

Nationals: Tim Raines, LF
Key fact: Stole 70-plus bases in zes opeenvolgende jaren van 1981-86 (Alleen Rickey Henderson had meer 70-stal seizoenen in een carrière)

Dit is natuurlijk de Expos, hoewel alles bij elkaar, Raines zou er uitstekend uitzien in een Nationals uniform, ook. Maar beter in een Expos-uniform, natuurlijk.

Phillies: Mike Schmidt, 3B
Kernfeit: Zijn 313 homeruns en acht seizoenen van 30 of meer leidden de Majors in de jaren tachtig

Drie decennia later blijft het absoluut krankzinnig hoezeer een van de grootste spelers uit de honkbalgeschiedenis dit decennium werd uitgejouwd door zijn fans in zijn woonplaats.

NATIONAL LEAGUE CENTRAL

Brewers: Robin Yount, SS/CF
Key fact: Led all players in the 1980s with 1,731 hits and 337 doubles

Young Brewers fans … stel je voor dat je Christian Yelich hebt voor een volledig decennium.

Cardinals: Ozzie Smith, SS
Key fact: Compiled 29.7 defensive WAR in the decade, far ahead of the next closest player, Alan Trammell (17.3)

Smith reached three World Series in the 1980s and provided so many moments imprinted on Cardinals fans’ memories that many associate the whole decade solely with him.

Cubs: Ryne Sandberg, 2B
Sleutelfeit: tweede plaats onder MLB tweede honkmannen in homeruns (139) en WAR (37,7) in de jaren ’80, ondanks het feit dat hij pas in ’82 in de Majors bleef

Voor al het succes dat de Cubs hebben gehad sinds Sandberg vertrok, is hij de laatste Cub voor het leven die de Hall haalt.

Pirates: Barry Bonds, LF
Sleutelfeit: Een van de vijf spelers in de geschiedenis die minstens 15 homers en 15 gestolen honken noteerde in elk seizoen van 21-24 jaar (1986-89 voor Bonds)

Dit was vóór Barry Bonds 2.0 in San Francisco. De oorspronkelijke Barry Bonds was ook verbazingwekkend.

Reds: Mario Soto, RHP
Sleutelfeit: Gemiddeld 256 innings en 44 complete games op zijn hoogtepunt van 1982-84. Daarentegen heeft geen enkele actieve werper meer dan 26 complete games.

Eric Davis is ook een goed antwoord, maar iedereen herinnert zich Eric Davis. Iedereen zou zich Mario Soto moeten herinneren.

NATIONAL LEAGUE WEST

D-backs:

De D-backs kwamen pas in 1998. De mullet van Randy Johnson zou in de jaren ’80 wel gewerkt hebben.

Dodgers: Fernando Valenzuela, LHP
Key fact: Werd 7-0 met een ERA van 0.29 (63 innings, twee verdiende runs) en 61 strikeouts in zijn eerste zeven starts in 1981, ging telkens negen innings en gooide vijf shutouts

Pedro Guerrero en (vooral) Orel Hershiser zijn moeilijke weglatingen hier … maar Fernandomania was Fernandomania.

Giants: Will Clark, 1B
Sleutelfeit: Won de MVP eer in de 1989 NL Championship Series tegen de Cubs door een ongelooflijke 13-uit-20 (.650) te slaan met zes extra-base hits en twee vrije lopen. Zijn 1.882 OPS is de hoogste geproduceerd door een speler in een enkele LCS (minimum 20 PA).

Er is misschien geen speler geweest die beter oogzwart droeg.

Padres: Tony Gwynn, RF
Sleutelfeit: In zijn eerste zes volledige seizoenen (1984-89) sloeg hij elk jaar minstens .313, terwijl hij vier slagtitels won en ook vier keer de NL aanvoerde in hits, waarbij hij in elk de grens van 200 overschreed.

Gwynn is dertig jaar later nog steeds het icoon van de franchise en zal dat zeker ook over dertig jaar zijn.

Rockies: N/A

De Rockies kwamen pas in 1993, hoewel sommige van die Blake Street Bombers aanvoelen alsof ze jaren ’80 iconen hadden kunnen zijn. Ik kijk naar jou, Dante Bichette.