Feeding behavior and kinematics of the lesser electric ray, Narcine brasiliensis (Elasmobranchii: Batoidea)

De uitstulping van de kaken is een belangrijk functioneel motief bij het eten van vissen en kan zowel tijdens het openen als het sluiten van de bek gebeuren. Deze temporele variatie heeft een invloed op de rol die het uitsteken van de kaken speelt bij de prooiwaarneming en -verwerking. De Kleine stekelrog Narcine brasiliensis is een benthische elasmobranch (Batoidea: Torpediniformes) met een extreme en unieke methode om prooien te vangen. De voedingskinematica van deze soort werd onderzocht met behulp van hogesnelheidsvideografie en druktransductie. De rog vangt zijn voedsel door zijn kaken tot 100% van de koplengte (ongeveer 20% van de schijfbreedte) onder het substraat uit te steken en een negatieve orale druk (< of = 31 kPa) op te wekken om wormen in zijn bek te zuigen. Het voedsel wordt verder uit het opgenomen sediment geslingerd door herhaalde, vaak asymmetrische uitsteeksels van de kaken (> 70 graden afwijking van de middellijn), terwijl zand uit de spiracles, kieuwen en mond wordt verdreven. De uitgesproken rambijdrage van de vangst (het uitstulpen van de kaken) brengt de bek dicht genoeg bij het voedsel om zuigvoeding mogelijk te maken. Door de anatomische koppeling van de kaken treedt het uitstulpen van de bovenkaak op in de uitzettingsfase (in tegenstelling tot de meeste plaatkieuwigen en vergelijkbaar met beenvissen), en vertoont ook een bifasische (langzaam-open, snel-open) beweging die vergelijkbaar is met het eten van tetrapoden. De morfologische beperkingen die dit unieke uitsteekmechanisme mogelijk maken, waaronder gekoppelde kaken en een smalle opening, kunnen de zuigprestaties verhogen, maar waarschijnlijk ook de reikwijdte van het dieet sterk beperken.