Mijn oma Viola Brewington en tante Gaynelle Carter konden “het vuur uitpraten” van verschillende brandwonden die ik als kind had opgelopen. Toen ik een tiener was, vroeg ik oma Viola of ze me kon laten zien hoe dat moest. Ze vertelde me dat de gave moest worden doorgegeven door een man.
De oudere vrouwen in mijn familie hebben me verteld dat het een speciale gave van God is.
Toen begreep ik niet wat ze bedoelde. Nadat oma was overleden, ging ik op bezoek bij haar beste vriendin, tante Gaynelle. We begonnen grappige verhalen te vertellen over oma en hoe zij en tante Gaynelle elkaar hadden ontmoet.
Toen oma 5 jaar oud was, was er een heteluchtballon uit de lucht gevallen! Het voorval veroorzaakte zo’n spektakel dat alle buren naar buiten kwamen om de commotie te zien. Dat was de eerste keer dat ze elkaar ontmoetten. Maar dat is een ander toekomstig verhaal.
Ik vroeg tante Gaynelle naar de gave van “het vuur uitpraten”. Ze legde me uit dat zij die gave ook had en dat het in deze streek taboe was erover te praten.
Sommige mensen waren er bang voor of dachten dat het het werk van de duivel was. Tante Gaynelle vertelde me dat ze een keer op de eerste hulp in het ziekenhuis zat te wachten op een vriend. Ze vertelde me dat deze persoon binnenkwam met een ernstige brandwond en dat ze hulp aanbood maar werd gemeden. U begrijpt dus waarom er niet veel over deze genezingstraditie wordt gesproken.
Deze ononderbroken genezingstraditie is al vele generaties in het geheim gehuld en de gave moet van man op vrouw of van vrouw op man worden doorgegeven. Het is een unieke genezingstraditie die vooral in het zuiden van de Verenigde Staten voorkomt en met de nodige voorzichtigheid moet worden doorgegeven.
Talking out the fire is een gebedsgenezer die de pijn van iemand kan wegnemen door een gebed op te zeggen over een ernstige brandwond.
Je bent misschien sceptisch, maar deze geneeswijze bestaat al eeuwen. Er komt geen magie aan te pas, de genezer en de patiënt hoeven alleen maar te geloven en te geloven dat het zal werken. En uit mijn ervaring, en die van mijn zus Paula in het bijzonder, blijkt dat het werkt.
Mijn zus Paula Maynor Day herinnert zich nog dat oma Viola als heel klein kind het vuur uit een brandwond op haar vinger praatte.
- “Ik herinner me nog wel dat ik een keer mijn vinger verbrandde. Ik weet niet meer waaraan, maar het was niet erg. Ik was bij haar thuis en zij nam mijn vinger en blies haar hete adem erop. Ik probeer niet grappig te zijn, maar ik herinner me dat het heet was en mijn vinger brandde, dus het voelde niet goed. En toen fluisterde ze iets dat ik niet kon verstaan. Het werkte voor zover ik me kan herinneren.” Deze geneeswijze wordt ook wel “vuur uitblazen” of “vuur uitademen” genoemd en de persoon met deze gave wordt soms de “vuurdokter” genoemd. De vuurdokter behandelt de patiënt door naar de brandwond te kijken, een gebed, bezwering of amulet meerdere malen over de brandwond te reciteren terwijl hij er met tussenpozen op blaast. Het gebed wordt door de gebedsgenezer geheim gehouden totdat hij besluit de gave “door te geven” aan een andere persoon.”
Sommigen geloven dat wanneer je deze gave doorgeeft, je je eigen kracht verliest. Anderen menen dat de gave aan drie personen kan worden gegeven, die allen van het andere geslacht moeten zijn. Wanneer de derde persoon het te horen krijgt, verliest de oorspronkelijke dokter het vermogen om de genezing toe te dienen. De meeste mensen die deze gave ontvangen, bevinden zich binnen de familie.
Een variatie op de methode om vuur uit een brandwond te halen, is om eerst drie keer langzaam met de hand over de blootliggende brandwond te gaan. De hand moet open liggen met de palm naar beneden. De brandwond moet in de richting liggen die van u en de patiënt af is.
Tegelijkertijd blaast u met uw adem zachtjes over de brandwond in de richting die van het lichaam van de patiënt af is. Terwijl u deze twee technieken tegelijkertijd uitvoert, zegt u het gebed driemaal op.
Er zijn verschillende varianten van het gebed gevonden, maar ze maken allemaal gebruik van hetzelfde algemene mechanische gebaar:
- “Er kwamen twee engelen uit het noorden; één bracht vuur, en één bracht vorst. In vorst, uit vuur. In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.”
- “Water brandt niet, vuur dooft niet, Gods woord liegt niet.”
- “De moeder Gods ging over de vurige velden. Zij had in haar hand een vurig brandmerk. Het vuur ging uit. Het ging er niet in. In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, Amen.”
- (Persoon’s volledige naam) heeft een wond. Alstublieft Heer, haal het vuur uit die wond. Alstublieft Heer, genees die wond.”
Hoewel de meeste mensen denken dat het gebed uit de Bijbel komt, kon ik geen referenties vinden of waar deze specifieke gebeden vandaan komen. De praktijk van gebedsgenezing is al zo lang in de familie doorgegeven, dat de meeste mensen niet weten hoe dit gebruik is begonnen. Ik heb echter informatie gevonden uit Ierland waar het gebruik van gebedsgenezing vandaag de dag nog steeds wordt beoefend, met name in Noord-Linster, Ulster en delen van Connaught. De techniek die in Ierland gewoonlijk wordt gebruikt, is het maken van het kruisteken en het opzeggen van een paar gebeden erna. Welke techniek ook wordt doorgegeven, de gemeenschappelijke link tussen deze vorm van gebedsgenezing, zoals McGuire stelt, “heeft christelijke elementen, maar is in veel gevallen aangepast aan heidense geloofssystemen”. De gave is niet beperkt tot een religieuze denominatie en de praktijk schijnt ook in andere culturen voor te komen. Mijn oma Viola en tante Gaynell zijn van Tuscarora-afkomst en leden van de Coharie-stam van Noord-Carolina. De Coharie-stam en de Lumbee-stam van Noord-Carolina delen de traditionele praktijk van het uitblazen van het vuur, waarbij de gebedsgenezer de “vuurblazer” wordt genoemd. Beide stammen combineren zowel hun volkscultuur als het christendom om de gebedsgenezing toe te passen. De traditie van het verwijderen van wratten en het genezen van kinkhoest zijn andere genezingstradities die zij vandaag de dag nog steeds gebruiken. De Coharie en Lumbee stammen geloven dat de genezer een gave van God bezit die hem in staat stelt rechtstreeks te blazen of te praten op de energie die de brandwond, hoest of wrat veroorzaakt. De gebedsgenezer blaast of praat over het getroffen gebied door in de mond van de persoon te blazen, op de brandwond of wrat. De stammen geloven dat de gebedsgenezer vertrouwen in zichzelf moet hebben en moet geloven dat hun gebed zal worden gehoord en verhoord door God. Zij geloven dat God de genezer is en dat zij slechts een tussenpersoon zijn, zodat God zich via hen kan manifesteren om de genezing toe te dienen. Sceptici geloven dat deze “magische” genezing de kracht van hypnotische suggestie zou kunnen zijn. Maar ik ben daar niet zo zeker van omdat deze geneeswijze kan worden toegepast op dieren, baby’s en kleine kinderen die normaal immuun zijn voor hypnotische suggestie. Misschien is het de kracht van positief denken die het lichaam aanzet tot zelfgenezing of misschien is het gewoon de “kracht van het gebed” waar zoveel gelovige mensen in geloven. Ondanks de scepsis bestaat de praktijk van het vuur uitpraten al eeuwen en wordt nog steeds van generatie op generatie doorgegeven. Hoewel de reguliere geneeskunde veel van de oude remedies terzijde heeft geschoven, grijpen mensen weer naar huismiddeltjes. Deel onze verhalen! Volg ons op Facebook en Instagram! Hope Thompson is de redacteur en uitgever van Unmasked History Magazine. Ze is al zeven jaar freelance journaliste en heeft artikelen gepubliceerd voor populaire mediawebsites als CandidSlice.com. Haar focus ligt op de verborgen geschiedenis, inheemse Amerikaanse cultuur, Appalachen en zuidelijke folkloristische tradities. Advertenties Kent u het oude gezegde: “Je hebt poke salet nodig om je bloed te verdunnen en je klaar te stomen voor de zomer”? Dit lentetonicum is een omstreden snode onkruid. Pokeweed groeit meer dan waarschijnlijk in het wild in je achtertuin en is al eeuwenlang een zuidelijke delicatesse. Je zult dit onkruid niet vinden op een officiële lijst van… Advertenties De iglo of “iglu” is een tijdelijk winteronderkomen dat door inheemse Eskimo’s werd gebouwd om te gebruiken voor winterjachtkampen. Van de Noordpool tot aan het westen van de Aleutian eilanden van Alaska en zo ver oostelijk als de westelijke kustlijn van Groenland, ontwikkelde de iglo-structuur zich met vallen en opstaan gedurende honderden jaren…. Advertenties Niet alle Valentijnskaarten die je ooit hebt ontvangen, waren een warm welkom van zoete sentimenten van je aanbidder. Als je de ongelukkige ontvanger was van een azijn-valentijn, drukten deze kaarten alles uit behalve liefde. Gevuld met bitter sarcastische illustraties, waren deze venijnige, onbeschofte en grove sentimenten die bedoeld waren om humor te kweken, zo centenvijandig.
Folklife: Het koken van een partij Poke Salet brengt dierbare herinneringen
Deel onze verhalen!
Retro Cinema: 1949 How to Build an Igloo in 40 Minutes
Deel onze verhalen!
Viscious, Rude and Crude: Vinegar Valentines and Penny Dreadfuls
Deel onze verhalen!
Deel onze verhalen!