Fomitopsis pinicola (Sw.) P. Karst. – Red-belted Bracket

Phylum: Basidiomycota – Klasse: Agaricomyceten – Orde: Polyporales – Familie: Fomitopsidaceae

Distributie – Taxonomische geschiedenis – Etymologie – Identificatie – Culinaire notities – Referentiebronnen

Een oranje of rode band is bijna altijd aanwezig tussen de oudere jaarlagen en de huidige laag, waardoor deze polypore direct te herkennen is.

Verspreiding

Zeldzaam in Groot-Brittannië en Ierland, maar algemeen in de meeste landen van het Europese vasteland; in Scandinavië is Fomitopsis pinicola zeer algemeen, en in Slovenië wordt de Roodgerande beuk vrij vaak gezien op de stammen van oude berken en beuken, maar ook op naaldbomen.

In oude vruchtlichamen (rechter beugel op de foto links) is de rode band niet altijd duidelijk zichtbaar, en dan is het gemakkelijk om Fomitopsis pinicola te verwarren met de Hoefsmijtzwam Fomes fomentarius.

Taxonomische geschiedenis

De roodbandschimmel werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven in 1810 door (NB: we nemen aan, maar hebben nog geen referentiebron voor bevestiging) de Zweedse botanicus Olof Swartz (1760 – 1818), die haar de binominale wetenschappelijke naam Boletus pinicola gaf. In 1881 bracht de Finse mycoloog Petter Adolf Karsten (1834 – 1917) deze soort over naar het nieuwe geslacht Fomitopsis, dat hij toen instelde, waarmee de thans geaccepteerde wetenschappelijke naam Fomitopsis pinicola voor de Roodbandbeugel werd vastgesteld.

Synoniemen van Fomitopsis pinicola zijn Boletus pinicola Sw.., en Polyporus pinicola (Sw.) Fr.

Fomitopsis pinicola is de typesoort van het genus Fomitopsis.

Etymologie

Fomitopsis, de soortnaam, betekent ‘gelijkend op Fomes’ (dit laatste genus bevat Fomes fomentarius, de Hoefbeestzwam, waarmee de Roodbandbeugel soms wordt verward. Het specifieke epitheton pinicola betekent bewoner (levend op) Pinus soorten, met andere woorden dennenbomen.

De poriën en de randen van jonge vruchtlichamen geven soms waterige druppels af – een voorbeeld hiervan is te zien op de foto links, waar een jonge beugel groeit op het snijvlak van een gevelde dennenboom.

Determinatiegids

	Bovenste (onvruchtbare) oppervlak Jaarlijks bouwen zich lagen buisjes op tot een grote beugel, meestal in de vorm van een houtachtige hoefvormige structuur met een doorsnede van 8 tot 25 cm en doorgaans 5 tot 10 cm diep in het centrum van het aanhechtingsgebied. Het bovenste onvruchtbare oppervlak, dat er bij jonge beugels uitziet alsof het gevernist is, maar bij het ouder worden geleidelijk aan dof wordt, is hoofdzakelijk grijs met ringen en ribbels van de jaarzone, maar er is bijna altijd een oranje of rode groeiband bij de rand en een dunnere witte band vlak bij de buitenste rand.
	Poren en buisjes In het vruchtlichaam is het vruchtvlees hard en bleekbruin, terwijl het sporendragende oppervlak minuscule rondachtige poriën heeft, met een tussenruimte van 3 tot 4 per mm; de poriën zijn aanvankelijk crèmekleurig (en bruisen geelachtig buff), maar met de leeftijd worden ze bruin.
	Poren Ellipsoïdaal tot cilindrisch, glad, 6-8 x 3,5-4μm; inamyloïd. Sporenafdruk Zeer bleek citroengeel.
Zuur/smaak	Niet significant.
Habitat &Ecologische rol	Deze bleeksporige meerjarige polypore wordt aangetroffen op levende of dode naaldbomen en incidenteel op berken.
Seizoen	Braken kunnen het hele jaar door worden waargenomen, maar deze overblijvende schimmels werpen hun sporen in de nazomer en herfst af. Ze kunnen verscheidene jaren leven, en als je een beugel doorsnijdt, is het aantal buislagen gemakkelijk te tellen en dus ook de leeftijd van het vruchtlichaam.
Gelijkende soorten	Deze overblijvende beugel zou verward kunnen worden met Hoefzwam, Fomes fomentarius, die ook hoefvormig is en een grijze bovenzijde heeft, maar de rode of oranje band mist.

Culinaire notities

Deze beugelzwammen zijn veel te taai om eetbaar te zijn.

Referentiebronnen

Mattheck, C., and Weber, K. Manual of Wood Decays in Trees. Arboricultural Association 2003.

Pat O’Reilly, Fascinated by Fungi, 2016.

Dictionary of the Fungi; Paul M. Kirk, Paul F. Cannon, David W. Minter en J. A. Stalpers; CABI, 2008

Taxonomische geschiedenis en synonieminformatie op deze pagina’s is ontleend aan vele bronnen, maar in het bijzonder aan de GB Checklist of Fungi van de British Mycological Society en (voor basidiomyceten) aan Kew’s Checklist of the British & Irish Basidiomycota.

Top van pagina…

Als u deze informatie nuttig vond, zijn we er zeker van dat u ook ons boek Fascinated by Fungi van Pat O’Reilly zeer nuttig zou vinden. Auteur-gesigneerde hardback exemplaren tegen een speciale kortingsprijs zijn hier verkrijgbaar…

Andere natuurboeken van First Nature…