Acteren is een van de makkelijkste banen in de wereld. Meer specifiek, televisie of film acteren is de makkelijkste baan in de wereld. De meeste mensen zijn bekend met theateracteren omdat het een handelsmerk is van een lagere opleiding, die veel moeilijker is dan wat je op televisie ziet. In het theater moet je hele stukken uit het hoofd leren, elke keer je doel raken, en je echt gedragen als je personage. Dit is een krankzinnige taak, en het versterkt meestal fouten als ze gemaakt worden. Veel middelbare scholieren in het hele land lijken mijlenver verwijderd van hun tegenhangers in Hollywood. In de film (en op TV) worden scènes echter in dagen opgedeeld, regels kunnen tijdens de productie worden veranderd, en slechte prestaties kunnen in de montage worden bewaard. Het is een heel andere tak van sport dan wat je in een theater ziet, en veel gemakkelijker. Onze vertrouwdheid met theater (in ons dagelijks leven) doet ons veronderstellen dat acteren in films vergelijkbaar is, terwijl dat niet zo is. En ik ben niet zomaar een willekeurige buitenstaander, die stunt met de kunst van mensen. Timothy Olyphant zei letterlijk: “Het is geen zware baan. Ik krijg te horen wat ik moet zeggen, wat ik aan moet trekken, waar ik moet staan, en hoe laat ik daar moet zijn. Als ik dat allemaal kan doen, gaan we op tijd naar huis.” https://www.youtube.com/watch?v=-1SVJhYU-s0 Letterlijk, de enige man in Hollywood die echt werkt (aan de acteer kant, die sets, de camera en de kleren zijn de echte kunstenaars), is Daniel Day Lewis, en de kerel wordt beschouwd als een psycho in de business. Ik bedoel, als ze zeggen “hij blijft de hele tijd in zijn rol”, dan betekent dat dat hij om 9 uur ’s ochtends in zijn rol verschijnt en om 17 uur ’s middags in zijn rol vertrekt. Het is niet zijn hele leven, of hoe hij zich de hele tijd gedraagt. Het is gewoon zijn werk, dus hij doet zijn werk en gaat naar huis. Maar het is letterlijk een van de grootste gespreksonderwerpen in de industrie, omdat het zo’n makkelijke baan is. Ik bedoel serieus David Fincher wordt constant bekritiseerd voor het doen van 30 takes, wat standaard zou moeten zijn. Je moet iets filmen tot je de foto hebt, maar het is zo’n lui beroep dat, dit wordt beschouwd als “te veel”, zelfs voor een auteur. Tot slot, acteren in televisie en film is makkelijk. Je komt op een bepaalde tijd zodat je een bepaald licht krijgt en je bent klaar, zelfs als je je scene niet krijgt, als het licht weg is, ben je weg, je krijgt een regel per dag om te onthouden, en als je slecht bent, kun je zes maanden later gered worden door een kerel in een kantoor. Het is een makkelijke baan, die vertroebeld is door decennia van mensen die serieus praten over iets wat ze proberen te promoten. Ik bedoel, denk er eens over na. Robert De Niro’s “beste” acteerprestatie was een fout. In Taxi Driver, de “Heb je het tegen mij” scène was De Niro letterlijk aan Scorsese aan het vragen of hij het tegen hem had. Dat was geschreven, dat was geregisseerd, dat was niet geacteerd, het was een verdomde fout die iconisch werd (hetzelfde met de I am walking here scène in Midnight Cowboy). Als je een fout kunt maken en beschouwd worden als de beste Amerikaan in je beroep, gefeliciteerd, dan is je werk niet zo moeilijk.
Edit: Ik wil er ook even op wijzen, voordat ik word afgebrand, dat je er goed uit moet zien om aan dit spel mee te doen. Als je dat niet bent, ben je net Stephen Toot, de beste acteur in het spel, maar dan in bijrollen, omdat je niet op een poster kunt verkopen. Het is de nietmachine man, L for Love man, blinde man in Get Out, Barry Guy, en kerel in elke Cohen Brothers film kerel. Als je niet weet over wie ik het heb.