Griezel op de spookplaatsen van Maine

Het graf van Mary Nasson in de Old York Burying Yard in York. Er bestaat een mythe dat Mary Nasson een heks was. Foto door Gregory Rec

Het is geen toeval dat de Maine settings zo goed passen bij de griezelverhalen van Stephen King. Onder de dekking van de nacht, het iconische landschap, zo schilderachtig en sereen tijdens de dag, wordt een beetje griezelig. En er zijn veel legenden over spoken in Maine die de angstfactor nog verhogen. Hier zijn een paar van die plekken waar het zou spoken en de verhalen erachter.

• PLEASE STAY PUT, MARY
• BIDDO’S WATCHER
• HANNAH, UNDER THE FLOORBOARDS
• TALL MAN IN THE TAVERN
• KINDEREN CRY IN THE OLD CHURCH
• DIE DOODSE PATRIOT WIL JE EEN BIER KOPEN
• FOOTLESS AND FEARSOME
• Biden belooft actie tegen migranten als hij grensbeleid verdedigt
• Grensovergangen belasten middelen in Rio Grande Valley
• Ecomaine start volgende maand met de tweede fase van zijn recycling-educatieprogramma
• Guns staan op agenda Supreme Court dagen na mass shootings
• In verschuiving, olie-industrie groep steunt federale prijs op kooldioxide-uitstoot

PLEASE STAY PUT, MARY

Mary Nasson ligt begraven op een prachtig oud kerkhof met een prachtige, sierlijke grafsteen die haar laatste rustplaats markeert op de Old York Burying Ground. Ze stierf in 1774 en is sindsdien tientallen jaren achtervolgd door geruchten dat ze een heks was. Er wordt gezegd dat het spookt in haar graf en een lange steen over de hele lengte van haar lichaam werd daar geplaatst om te voorkomen dat ze ’s nachts zou opstaan. De mensen van de Old York Historical Society hebben alles in het werk gesteld om die geruchten te ontkrachten.

BIDDO’S WATCHER

Bezoekers van Biddefords historische City Theater zijn gewend hun ogen op het toneel gericht te houden. Maar ze realiseren zich misschien niet dat er een paar ogen zijn die hen in de gaten houden – van bovenaf. Er gaan geruchten over een “zienend oog” dat vanuit het plafond naar beneden gluurt, lichten die flitsen en onverklaarbare stemmen in het theater. Het is geen verrassing dat er drama rond de zaal hangt, met meer dan 100 jaar opera, theater en tragedie.

Een hardnekkig verhaal gaat over zangeres Eva Gray, die in elkaar zakte na haar derde toegift van het lied “Goodbye, Little Girl, Goodbye” op Halloweenavond 1904. Volgens de website van het theater: “De mooie 33-jarige stierf backstage aan een hartstilstand in aanwezigheid van haar 3-jarige dochter. Velen hebben sindsdien naar Eva verwezen als het inwonende ‘spook’ van het theater.”

HANNAH, UNDER THE FLOORBOARDS

Newfield’s Old Straw House is genoemd naar Gideon Straw en zou worden achtervolgd door zijn dochter, Hannah. Volgens de legende ligt zij begraven onder de keuken. Ze stierf in maart 1826 op 30-jarige leeftijd. De grond was nog bevroren van de winterkou, dus begroef haar vader haar onder de keukenvloer in grond die warm was van de warmte van het huis. Mensen die het huis in de loop der jaren hebben bewoond, zeggen dat ze Hannah’s verschijning zijn tegengekomen, en gedurende een lange periode in de jaren 1960, dat haar beeltenis regelmatig in een raam verscheen. Ze hebben ook voetstappen in de hal gemeld en lichten die aan en uit gingen toen er niemand thuis was.

Velen hebben gemeld dat ze geestverschijningen hebben gezien en gehoord in de Jameson Tavern in Freeport. Photo by John Patriquin/Portland Press Herald

TALL MAN IN THE TAVERN

Hoewel zijn benaming als “de geboorteplaats van Maine” wordt betwist, hebben velen de griezelige gebeurtenissen in de Jameson Tavern bevestigd, in een gebouw dat dateert uit het einde van de 18e eeuw en dat zich vlak naast de vlaggenschipwinkel van L.L. Bean in Freeport bevindt. Er is melding gemaakt van een lange man met een hoge hoed die op een plek tussen de bar en het restaurant staat. En er zouden kindergeesten zijn gesignaleerd, aldus de website van de taverne, hoewel alle verschijningen van de vriendelijke soort zijn. De eigenaar van de taverne, Tom Hincks, heeft gezegd dat hij voetstappen en gebonk heeft gehoord, dat hij de achterdeur uit zichzelf heeft zien opengaan en sluiten, en nog andere incidenten. Een onbekende kracht heeft eens alle keukengerei aan een rek zien rammelen. “Ik was niet gelovig” voordat hij het restaurant opende, zei hij, “maar wacht maar tot het jou overkomt.”

KINDEREN CRY IN THE OLD CHURCH

Bath’s Winter Street Center was vroeger een kerk. Volgens sommigen waren de ziekenhuizen overvol, dus bood de kerk onderdak aan slachtoffers van de Spaanse griep in 1918. Groepen hebben onverklaarbare ontmoetingen gehad – een gast zag naar verluidt een kind op het balkon van het heiligdom staan. Opnamen hebben ook vreemde geluiden opgevangen die niemand kon verklaren, zoals voetstappen en hulpgeroep.

DIE DOODSE PATRIOT WIL JE EEN BIER KOPEN

De Goose River Bridge, gelegen aan Pascal Avenue bij het pittoreske Rockport Harbor, zou zijn bezeten door William Richardson, een inwoner van de stad die er rond de tijd van de Revolutionaire Oorlog woonde. Er zijn minstens twee verhalen over zijn dood. Het eerste verhaal is dat Britse sympathisanten Richardson in 1783 vermoordden omdat ze woedend waren over zijn dronken viering van de Amerikaanse overwinning. Het tweede verhaal is dat hij zo dronken werd tijdens de viering van de Amerikaanse overwinning dat hij van de brug viel en stierf. Hoe dan ook, de mythe is dat Richardson’s geest in het gebied rondwaart en kruiken bier aanbiedt aan voorbijgangers.

FOOTLESS AND FEARSOME

Op een lentenacht, in een slaapkamer op de tweede verdieping van een oud krakend huis aan Falls Road in Benton, lag de 18-jarige Alan Linnell doodsbang in bed toen hij een aanwezigheid voelde die op zijn bed zat. Toen voelde hij iets kouds zijn arm aanraken. Die ervaring was een van de tientallen vreemde gebeurtenissen die Linnell, zijn zeven broers en zussen, zijn ouders en bezoekende familieleden naar eigen zeggen meemaakten gedurende 13 jaar, beginnend in 1964, een jaar nadat de familie het huis had gekocht. De verhalen van de kinderen zouden waarschijnlijk onopgemerkt zijn gebleven, ware het niet dat er op 15 augustus 1970 een gruwelijke ontdekking werd gedaan, toen de Linnells tijdens het opknappen van de eetkamer een verschrompelde en gemummificeerde mensenvoet vonden – samen met wat botten en een paar maïskolven – in de muur. Andere kinderen in het huis hoorden zuchten en voetstappen die klonken alsof iemand mank liep, of een voet voortsleepte als hij liep.
Toen de voet later werd ontdekt tussen twee balken in de muur van de eetkamer, stuurde een patholoog van de staat Maine de voet naar een laboratorium in Boston voor analyse. Volgens krantenberichten uit die tijd bleek uit de resultaten dat de voet was geamputeerd van een 5 maanden oud kind tijdens een chirurgische ingreep rond 1900. De kleine botjes die samen met de voet in de muur werden gevonden, behoorden volgens het verslag toe aan een of ander dier. De krant meldde dat een arts in het huis woonde rond de tijd dat de voet werd geamputeerd.

Alan Linnell, staande voor zijn naar verluidt behekste huis aan Falls Road, in 1977, in Benton. De tweede, ik weet niet wie er boven aan de trap staat, maar..: De trap, hier afgebeeld in 1977, is de plaats geweest van veel van de onverklaarbare fenomenen in het Linnell huis. In de jaren zestig en zeventig zeiden de kinderen van Linnell dat ze spookachtige voetstappen hoorden die de trap op en af gingen en dat ze minstens één keer een schimmige figuur boven aan de trap zagen. Vandaag zegt de huidige bewoonster Marty Golias dat twee van haar katten deden alsof ze een persoon op de trap begroetten, hoewel Golias niets kon zien. Foto door Dick Maxwell

– Samengesteld uit de archieven van de Portland Press Herald

” Vorige