$dotcontent.find(‘7ca42581-b81d-4eb2-8520-3f13e7c76947’).customCode
Mature groene leguanen variëren in kleur van grijsgroen tot een doffe, roodachtige tint, terwijl jonge exemplaren heldergroen van kleur zijn. Volwassen mannetjes hebben een speciale huidflap, de keelhuid, die aan hun kin bungelt. Door de keelhuid uit te strekken kunnen ze groter lijken om indruk te maken op vrouwtjes, of om potentiële roofdieren zoals haviken af te schrikken. De mannetjes hebben ook lange, zachte stekels die over de lengte van hun lichaam lopen; verbrijzelde stekels wijzen op een mannetje met een lage positie in de paringshiërarchie.
Groene leguanen zijn dagactief en boombewonend, dat wil zeggen dat ze overdag actief zijn en in bomen leven. Volwassen dieren zijn bijna uitsluitend planteneters, die zich voeden met bladeren, bloemen, vruchten en af en toe een klein gewerveld dier of insect. Leguanen zijn bekwame zwemmers, en het is niet ongewoon dat ze zich in diep water of ver van de kust bevinden, soms zelfs zwemmend tot in de oceaan.
Habitat:
De groene leguaan bewoont een groot gebied, van nature voorkomend van Mexico tot op de Caribische eilanden en tot in Brazilië. De soort werd geïntroduceerd in het zuiden van Florida, waar hij nu wordt beschouwd als verwilderd (inheems in het wild geworden). In Costa Rica komt de groene leguaan voor langs de kust van de Stille Oceaan en de Caraïbische Zee, alsook in het noorden en het centrum van Costa Rica. Bezoekers hebben veel geluk met het spotten van deze grote hagedissen bij Arenal, Tortuguero, rond het Osa schiereiland, Manuel Antonio, en langs Guanacaste’s Gold Coast.
Groene leguanen leven in laagland regenwouden, zowel diep in de vegetatie als langs de bosrand, waar de bodembedekking minder dicht is. De soort komt ook algemeen voor in droge laaglandbossen. Groene leguanen zijn meestal solitair en worden meestal in de buurt van water aangetroffen. Ze leven meestal in het bladerdak van het woud, ongeveer 65-100 voet boven de grond, en zijn in staat om een val van 50 voet ongeschonden te overleven. Bij koud, nat weer klimmen groene leguanen vaak uit de boomtoppen naar beneden op zoek naar warmte.
Reproductie:
In Costa Rica stellen volwassen mannetjes in oktober territoriumgrenzen vast, kort voor het paringsseizoen begint. De mannetjes verdedigen hun territorium met fysiek vertoon van superioriteit; in een leguanenworstelwedstrijd cirkelen beide mannetjes rond elkaar terwijl ze sissen en met hun staart zwiepen, tot ze uiteindelijk fysiek contact maken. Naar de winnaar gaat de buit – het territorium en de vrouwtjes.
Elk paarterritorium is de thuisbasis van vier volwassen vrouwtjes. Mannelijke leguanen zijn polygyn, en maken alle vier de vrouwtjes het hof tijdens het paringsseizoen. Het hof maken duurt over het algemeen een maand voor de paring, en omvat het verlengen van de keelhuid, het bonzen van de kop, en kleurveranderingen als gevolg van geslachtshormonen. Twee weken voor de paring bindt het mannetje zich aan een bepaald vrouwtje.
De paring vindt plaats tijdens de eerste zes weken van het droge seizoen, meestal vanaf half november. Zwangere vrouwtjes leggen hun eieren in diepe nesten die een voet onder het oppervlak worden gebouwd. Gemeenschappelijk nestelen is niet ongewoon. De eieren bevatten 20-71 eieren en worden gedurende 65-115 dagen uitgebroed; het uitkomen gebeurt tussen april en juni. Pasgeboren leguanen meten 2,75-3,15 centimeter in lengte, en brengen hun eerste weken door met zich overdag te koesteren in de zon en zich ’s nachts op te houden in laaghangende boomtakken. Jonge groene leguanen zijn niet solitair, maar vormen ’s nachts vaak groepen van 10-20 exemplaren. Ze zijn geslachtsrijp als ze drie jaar oud zijn.
Status in het wild:
Groene leguanen worden in Costa Rica als bedreigd beschouwd, en mogen niet commercieel verhandeld worden. Wetenschappers moeten speciale vergunningen krijgen van de Costa Ricaanse overheidsinstanties om specimens te verzamelen. Hoewel het vroeger gebruikelijk was, is het vandaag illegaal om wilde groene leguanen te doden en op te eten. Er bestaan verschillende projecten voor het behoud van de groene leguaan in Costa Rica; de Pro Iguana Verde Foundation is misschien wel de meest bekende. Opgericht door Dr. Dagmar Werner, werkt de stichting, gevestigd in Orotina (nabij Puntarenas) samen met lokale boeren om het publiek voor te lichten en bufferzones te creëren – een combinatie van open gebieden, bomen en struikgewas – om het leefgebied van de groene leguaan te beschermen. In de eerste vijf jaar van de stichting zijn meer dan 80.000 groene leguanen grootgebracht en in het wild vrijgelaten.