Laten we eerlijk zijn, prikkelbare darm syndroom (IBS) is niet een sexy gebied van voeding en diëtetiek. Dat begrijp ik. Dus, waarom zou ik ervoor kiezen om me te specialiseren in dit gebied, vraag je je misschien af?
Toen ik een kind was, werd mijn vader gediagnosticeerd met een zeer ernstige chronische ziekte. Mijn herinneringen zijn een beetje vaag in die tijd van mijn leven, maar ik herinner me dat mijn ouders weken achtereen in het ziekenhuis lagen (op 1,5 uur afstand), en we verwachtten niet dat mijn vader nog lang zou leven. Dat is allemaal een verhaal op zich, maar in die tijd van mijn leven begon ik vreselijke maag-darmproblemen te krijgen. Mijn moeder bracht me midden in de nacht met spoed naar het ziekenhuis (ja, 1,5 uur verderop) omdat ze dacht dat mijn blindedarm gescheurd was of dat ik last had van nierstenen. Maar elke keer ontdekten we dat het gewoon constipatie en winderigheid was. Als je dat moment van ondraaglijke pijn nog nooit hebt meegemaakt, zou je waarschijnlijk lachen om die verklaring. Dokters deden scopen en wie weet wat nog meer om andere aandoeningen uit te sluiten, en stelden uiteindelijk vast dat ik IBS had. Ik herinner me vaag een ontmoeting met een therapeut, omdat ik ook problemen had met milde diarree die ik niet onder controle kon houden, maar ik herinner me niet dat we veel veranderingen in mijn dieet hebben aangebracht. Ik weet zeker dat we medicijnen hadden of zoiets, maar ik kan het me niet herinneren. In plaats daarvan groeide ik op met de gedachte dat een opgeblazen gevoel, constipatie, en lichte diarree als ik angstig was, allemaal normale spijsverteringssymptomen waren. Ik had grote angst om in het openbaar naar het toilet te gaan, wat moeilijk was om mee om te gaan als cheerleader en atleet.
Snel vooruit naar de universiteit. Ik ben een presteerder. Ik haal graag tienen voor toetsen en ik wil elk concept begrijpen. Maar de universiteit is niet zo eenvoudig. Ik had moeite met vakken als calculus, biochemie en organische chemie. Ik moest voor het eerst met geld omgaan, en dat ging niet zo goed. Ik had mijn eerste baan, ging voltijds naar school en probeerde een sociaal leven te onderhouden als hardnekkige introvert. Het was zwaar. Op een week, tijdens een druk semester, had ik een vreselijk geval van diarree. Merk op dat mijn GI symptomen er nog steeds waren, ik dacht dat een opgeblazen gevoel en constipatie normaal waren. Maar dit was extremer en was een grote rode vlag dat er iets mis was. Na 24 uur was het nog niet over, dus ging ik naar mijn campusarts. We bespraken de mogelijke redenen voor de maagklachten en ik vertelde terloops dat ik als kind al IBS had. Ze stopte en zei: “Dat klinkt logisch. Je IBS is aan het opflakkeren.” Ik ging weg zonder veel antwoorden, maar gelukkig was ik net overgestapt naar een studie voeding en diëtetiek. Ik begon te onderzoeken wat ik kon doen, en naarmate ik meer over voeding leerde, kon ik mijn IBS een beetje beter beheersen.
Nu, bijna 6 jaar later, leef ik het leven met IBS, zonder die gekke symptomen. Ik beheers mijn stress redelijk goed, ik beweeg mijn lichaam op een manier die mijn darmen ondersteunt, en ik eet op een manier die mijn gezonde darmbacteriën opbouwt, terwijl ik grote symptomen vermijd. Ik ben niet perfect, en ik heb nog steeds momenten van opgeblazen gevoel of lichte constipatie, maar ik ben veel beter af dan ik 6 jaar geleden was.
Dus, waarom heb ik gekozen om me te specialiseren in IBS? Omdat ik het snap. Ik weet hoe het is om te leven met iets ongemakkelijks, en vaak pijnlijks, en te denken dat dat je “normaal” is. Ik weet hoe het is om geen antwoorden of oplossingen te krijgen, maar te horen te krijgen dat je er maar mee moet leren leven. Ik weet ook hoe het is om antwoorden te vinden en de symptomen onder controle te krijgen, en echt van het leven te genieten. Dit is waarom ik gepassioneerd ben om jou te helpen hetzelfde te doen, en dit is de reden waarom ik mijn MASTER Methode groepsprogramma voor vrouwen met IBS heb ontwikkeld. Als je worstelt met IBS, geef jezelf dan een kans door vandaag nog een gratis consult aan te vragen. Je weet maar nooit, dit kan jouw stap zijn naar een levendiger leven.