Gwendolyn B. Bennett (1902-1981)
Bijdragende redacteur: Walter C. Daniel
Bijna altijd over het hoofd gezien in discussies over de Harlem Renaissance, was Gwendolyn Bennett, niettemin, een belangrijk deel van de belangrijkste artistieke beweging in de Afro-Amerikaanse geschiedenis. Bennett, vooral bekend van “The Ebony Flute”, een column die regelmatig verscheen in Opportunity en waarin de creatieve inspanningen werden beschreven van de schrijvers, schilders, beeldhouwers, acteurs en musici die Harlem tot het centrum maakten van een diepgaande culturele bloei, was ook een zeer vaardig dichteres en schrijfster van korte verhalen. “ToUsward,” bijvoorbeeld, een gedicht opgedragen aan Jessie Fauset ter ere van de publicatie van haar roman There Is Confusion, viert het toen pas ontdekte gevoel van empowerment dat de Harlem gemeenschap doordrong – een gemeenschap die wordt gezien als een koor van individuele stemmen die zich bewust zijn van een rijk Afrikaans cultureel erfgoed en bereid zijn te zingen “Before theurgency of youth’s behest!”
Typischer voor Bennetts lyrische stem is het diep persoonlijke “Haat”. Hoewel het motief om te haten nergens expliciet wordt onthuld, is het tragische slavernijverleden een nauwelijks verholen aanwezigheid in het gedicht, die aan de oppervlakte komt als de spreker de herinnering oproept als middel om haar haat te begrijpen. Onuitgesproken is natuurlijk de hoop dat de herinnering er ook voor zal zorgen dat de wreedheden uit het verleden zich nooit meer zullen herhalen. Van haar twee verhalen is het meest populaire bloemlezingstuk “Wedding Day”, een werk dat verscheen in de enige uitgave van Fire!!, een radicaal tijdschrift uit 1926, gelanceerd door Langston Hughes, Zora Neale Hurston en Wallace Thurman met de uitdrukkelijke bedoeling “om een heleboel oude, dode conventionele neger-blanke ideeën uit het verleden op te branden,” om de volksuitdrukking “hoe zwarter de bes, hoe zoeter het sap.”
Het verhaal van Paul Watson, een zwarte Amerikaan die ten onrechte dacht dat hij vooroordelen in de Verenigde Staten kon ontvluchten door als expat in Frankrijk te gaan wonen, “Wedding Day” krijgt een droefgeestige kwaliteit als het verhaalt over het stoïcijnse uithoudingsvermogen dat van zwarte mensen wordt vereist in het omgaan met tegenstrijdige en absurde situaties, zelfs in een Europa van na de Eerste Wereldoorlog dat velen van hen hielpen bevrijden.
Hoewel haar werk nooit gebundeld werd in een enkel boek, werden Bennett’s poëzie en proza toch opgenomen in belangrijke anthologieën van die periode zoals Countee Cullen’s Caroling Dusk (1924), AlainLocke’s The New Negro (1925), en William Stanley Braithwaite’sYearbook of American Poetry (1927). Ze werd bewonderd voor haar artistieke werk op vijf covers van Opportunity en twee covers van Crisis, geprezen voor haar “diepte en begrip” van karakternuances in haar korte verhalen door de toneelschrijver Theodore Ward, en was, in de woorden van James Weldon Johnson, een “dynamische figuur” wier scherpste talent lag in het componeren van “delicatepoignant lyrics.”
Vragen voor lezing en discussie/ Benaderingen van het schrijven
1. Waarom heeft de auteur het neologisme “usward” gebruikt als onderdeel van de titel van het gedicht “To Usward?”
2. Wat is in de Chinese cultuur de betekenis van gemberpotjes?
3. In het gedicht “Advice” is Bennetts keuze voor het woord “sophist” veelzeggend. Geef commentaar op de etymologie en de historische omstandigheden rond het eerste gebruik van dit woord.
4. Bespreek het belang van Alexander Dumas als literaire figuur.
5. Het gedicht “Heritage” draait om een uitgesproken verlangen naar Afrika. Waarom benadrukten de dichters van deze periode zo’n thema?