Plot Overview
In de eerste scène van Hamlet komt Barnardo, een bewaker, Francisco aflossen, die zijn collega is. Ze doen hun plicht als bewakers op het perron van het kasteel van Elsinore. Barnardo vraagt Francisco naar zijn identiteit. Francisco beveelt hem echter te gaan staan en bewijst eerst zijn identiteit. Ze wisselen allebei een wachtwoord uit over het weer en vervangen elkaar dan. Barnardo vraagt dan aan Francisco om Horatio en Marcellus te verwittigen dat ze vroeger moeten komen. Kort daarna arriveren Horatio en Marcellus.
Marcellus vraagt Barnardo naar het Spook dat ze samen hebben gezien. Hij antwoordt hem ontkennend. Hij vertelt Barnardo dat zijn collega Horatio filosoof is en dat hij hem heeft uitgenodigd om het spook te bekijken. Dat is omdat Horatio niet gelooft in zijn verhaal over de Geest. Intussen verschijnt het Spook en alle drie zijn in een ontzettende staat. Ze zijn het er echter over eens dat dit de Geest van koning Hamlet is – de “majesteit van het begraven Denemarken.”
De mannen roepen de Geest op te stoppen en met hen te spreken, maar hij verdwijnt. Op dit moment is Horatio nogal verbijsterd. Hij heeft nu de geest van koning Hamlet gezien in het harnas dat hij droeg toen hij de oude Fortinbras, koning van Noorwegen, versloeg. Het lijkt hem dat niet alles goed gaat in de staat Denemarken. Dat komt omdat de oorlogsvoorbereidingen ook in volle gang zijn. Als Barnardo vraagt naar de betekenis van de komst van de geest, vertelt Horatio over de chaos in Rome kort na de dood van Julius. Hij zegt:
“In de meest verheven en palmachtige staat van Rome,
Even voor de machtigste Julius viel,
stonden de graven zonder houvast en de in laken gehulde doden
piepten en brabbelden in de Romeinse straten.”
(Hamlet, Act-I, Scene-I, Lines 113-117)
Het spook verschijnt na korte tijd weer, maar als Horatio het probeert aan te spreken, verdwijnt het bij het horen van het kraaien van de haan. Terwijl de dageraad uit het oosten opkomt, zien ze het Spook in de ijle lucht verdwijnen. Het lijkt een voorbode te zijn van belangrijk nieuws. Daarom besluiten ze alledrie prins Hamlet in te lichten over de komst van het Spook.
Detailed Analysis
Allusion
“In the most high and palmy state of Rome,
A little before the mightiest Julius fell,
The graves stood tenantless and the sheeted dead
Did squeak and gibber in the Roman streets.”
(Hamlet, Act-I, Scene-I, Lines, 113-117)
Horatio gebruikt in deze regels een opmerkelijk literair middel, allusie. Hij zinspeelt op de moord op Julius Caesar, terwijl hij de komst van dit spook vergelijkt met de uitbarsting van de graven. Hier betekent “palmy” groeiend en bloeiend robuust. Hij verwijst naar de tijd dat het keizerlijke Rome in volle glorie was, en een enorm rijk werd met de opkomst van Julius Caesar. De moord op Caesar veroorzaakte een keerpunt in de geschiedenis van Rome. Daarna volgde een reeks gebeurtenissen die uiteindelijk leidden tot totale chaos en wanorde.
Archaïsch
Shakespeare heeft verschillende archaïsche woorden gebruikt, zoals dat in die tijd gebruikelijk was. Een paar voorbeelden staan hieronder:
BARNARDO. Het is nu twaalf uur. Ga naar bed, Francisco.
FRANCISCO. Voor deze opluchting hartelijk dank. Het is bitter koud,
en ik ben ziek van hart.
(Hamlet, Act I, Scene I, Lines, 7-9)
De woorden “’tis,” “strook,” en “twaalf” zijn allemaal archaïsche woorden. In feite staat de allereerste scène vol met archaïsche woorden, zoals die gebruikelijk waren tijdens de Elizabethaanse periode.
Alliteratie
Marcellus vertelt Horatio in deze regels over het Spook. Shakespeare gebruikt hier alliteratie om het effect van de verschrikking van het Spook te versterken. Het woord ‘w’ wordt hier in deze regel herhaald als “met ons om te waken.”
“Daarom heb ik hem meegevraagd,
met ons om de minuten van deze nacht te waken.”
(Hamlet, Akte-I, Scène-I, Regel 26-27)
Analogie
Horatio vergelijkt de situatie van de voorbereiding van de oorlog met die van de chaos in Rome toen Julius Caesar werd gedood, zoals hij verklaart: “Een weinig voordat de machtigste Julius viel.” Daarom lijkt het precies op de chaos die in Denemarken heerste na de moord op koning Hamlet. Terwijl dezelfde situatie is aangetoond zoals Shakespeare het stelt dat de “hemel en aarde samen demonstreerden / Aan onze klimaten en landgenoten” (Hamlet, Act-I, Scene-I, Lines, 124-125).
Consonantie en Assonantie
Er zijn verschillende consonanties in deze scène, met als doel zowel een muzikale kwaliteit te creëren als het schrikbeeld op te roepen. Bernardo roept hier Horatio en zegt:
“En laat ons nogmaals uw oren strelen”
(Hamlet, Act-I, Scene-I, regel 32)
En dan opnieuw als “When yond same start that’s westward from the pole,” en “The bell then beating,” waar de klanken van respectievelijk ‘s’ en ‘b’ zijn herhaald (Hamlet, Act-I, Scene-I, regels 36-39).
Caracters
Aangezien dit de eerste scène is, kondigt zij de entree aan van twee personages, Barnardo en Francisco, die bewakers zijn. Zij bewaken een post in het fort van Elsinore, dat is een soort platform in het kasteel. Beide personages noemen elkaar met hun respectievelijke namen – een handeling die laat zien hoe Shakespeare zijn personages voorstelde aan zijn Elizabethaanse publiek. Twee andere personages in deze scène zijn Marcellus en Horatio, die Barnardo en Francisco zijn komen vervangen van hun nachtwacht.
Hoewel de andere drie bewakers een gelijkaardig geestelijk vermogen hebben, staat Horatio niet alleen dicht bij Prins Hamlet, maar heeft hij een superieur geestelijk vermogen ten opzichte van de andere drie personages. Marcellus geeft toe: “Hoewel je een geleerde bent.” Dan moedigt hij hem aan om met de geest te spreken. Dit zijn maar gewone personages, en ze zetten de toon voor de verdere actie van het stuk.
- Bernardo: Hij is een bewaker en collega van Francisco. Hij is de eerste die het stuk opent, en is ook de eerste die melding maakt van de komst van het spook.
- Francisco: Francisco vervangt Barnardo van zijn wacht. Hij komt niet veel voor in de eerste scène.
- Marcellus: Marcellus en Horatio zijn twee bewakers, die zowel Bernardo als Francisco vervangen. Marcellus is de meest eigenzinnige van de twee. Hij stelt Horatio verschillende vragen over het Spook en zijn komst.
- Horatio: Horatio is een soort filosoof, en vriend van prins Hamlet. Omdat hij ook een scepticus is, gelooft hij eerst niet in het verhaal van Francisco en Bernardo over het spook. Als hij het spook met eigen ogen ziet, probeert hij het aan te spreken met de woorden: “Ik verzoek u te spreken”, maar het spook antwoordt niet en verdwijnt weer. Dan vergelijkt hij de situatie van Denemarken met die van Rome voor de dood van Julius Caesar. Hij spreekt ook over het informeren van Hamlet over het Spook, omdat het lijkt dat het Spook met hem zou praten.
Conflict
Een vluchtige lezing van de eerste scène maakt duidelijk dat er een extern conflict is tussen Denemarken en Noorwegen, en ook een intern conflict dat is ontstaan na de verschijning van het Spook. Het publiek in de Renaissance kon geloven dat een geest verschijnt met een duidelijke en verschrikkelijke reden – niet voor iets goeds. In deze scène worden dus eigenlijk de setting en de achtergrondinformatie van het daaropvolgende conflict vastgelegd.
Deus Ex Machina
De komst van het Spook in deze fase is een uitstekend voorbeeld van deus ex machina. Uit het gesprek tussen de eerste drie personages Horatio, Barnardo en Marcellus blijkt dat er iets mis is in de toestand van Denemarken. Zij zijn zich er echter niet van bewust wat er aan de hand is. Als Horatio voelt dat er gevaar op de loer ligt, denkt hij er meteen aan om zich naar Hamlet te spoeden en te zeggen:
“Laten we wat we vannacht gezien hebben,
aan jou jonge Hamlet overdragen, want, op mijn leven,
Deze geest, die voor ons stom is, zal tot hem spreken.”
(Hamlet, Act-I, Scene-I, Lines 170-173)
Hendiadys
Shakespeare gebruikte een retorisch hulpmiddel hendiadys waarin een auteur een complex idee uitdrukt door twee woorden samen te voegen met een voegwoord. Het is te vinden in de woorden “gross and scope.”
“But in the gross and scope of mine opinion”
(Hamlet, Act-I, Scene-I, Line 67)
Het doel van het gebruik van hendiadys in de eerste scène is om de scène meer omslachtig te maken, zodat de complexiteit van de situatie een serieuze uitdaging zou kunnen vormen voor het publiek.
Imagery
Het gebruik van beeldspraak is een andere manier om de interesse van het publiek te verhogen, zoals Shakespeare in deze regel heeft gebruikt.
“This bodes some strange eruption to our state.”
(Hamlet, Act-I, Scene-I, Line 68)
In deze regel gebruikt Horatio visuele beeldspraak, waarmee hij beweert dat het rondzwervende spook “some strange eruption to our state” teweegbrengt. De visuele beeldspraak toont de uitbarsting van de situatie die is omgeslagen met de komst van het Spook. Ongetwijfeld is deze beeldspraak levendig, creatief en metaforisch in die zin dat een land of staat niet letterlijk kan “uitbarsten” net als een vulkaan.
Metaforen
Metaforen worden gebruikt om dingen met elkaar te vergelijken om het effect te verhogen. De eerste scène zit vol metaforen, waarvan de eerste is:
“Doth make the night joint laborer with the day?”
(Hamlet, Act-I, Scene-I, Line 77)
Marcellus gebruikt deze metafoor om uit te leggen wat het verschil is tussen dag en nacht, en of ze allebei wel samenwerken. In feite verwijst hij hier naar de voorbereidingen van krijgers op een oorlog, die twintig uur in beslag neemt.
“Heeft in de rokken van Noorwegen hier en daar”
(Hamlet, Akte-I, Scène-I, regel 98)
Horatio zegt dat de jonge prins Fortinbras van Noorwegen soldaten heeft verzameld. Hij gebruikt de metafoor van wetteloze vrijwilligers die hem zijn komen helpen in de strijd. Hieruit blijkt dat hij zojuist een stel strijders heeft verzameld:
“Sharked up a list of lawless resolutes”
(Hamlet, Act-I, Scene-I, Line 99)
Mood
De sfeer is gespannen, omdat de openingsscène zich afspeelt om middernacht en in de duisternis. Het roept een mysteriewereld op waarin een confrontatie tussen onbekenden plaatsvindt, wat het eigenlijke aandachtsgebied van dit stuk is. Vanaf het begin doordringen het gevoel van mysterie en de onderliggende spanning het hele stuk.
Meter
Meter is een technisch hulpmiddel, dat een sterke relatie heeft met het algehele thema van het stuk. Shakespeare was een meester in het omgaan met meter, en hij demonstreerde dit meesterschap in Hamlet door het gebruik van iambische pentameter. Bijvoorbeeld:
“Ging piepen en brabbelen in de Romeinse straten
Zoals sterren met treinen van vuur en dauw van bloed.”
(Hamlet, Act-I, Scene-I, Lines, 115-116)
Hij heeft iambische pentameter (vijf iamben in elke regel) gebruikt, wat kan worden waargenomen in de hierboven gegeven regels.
Personificatie
Personificatie is een vergelijkingsterm waarin een levenloos voorwerp wordt getoond alsof het leeft. Bijvoorbeeld:
“But look, the morn, in russet mantle clad,
Walks o’over the dew of yon high eastward hill.”
(Hamlet, Act-I, Scene-I, Lines 165-166)
Aan het eind van deze scène maakt Horatio gebruik van een ander literair hulpmiddel, personificatie, als hij de komst van de dageraad beschrijft. We weten dat de ochtend geen kleren kan dragen, of lopen; maar Horatio gebruikt hier personificatie om de actie en de kleur van de opkomende zon in de ochtend weer te geven.
Kairos
Kairos is een retorisch middel dat betekent geschikte tijd voor een actie, of – volgens Merriam-Webster – “opportune tijd. Het personage van Horatio is een compleet voorbeeld van dit apparaat, omdat hij niet alleen bezaaid is met filosofie, maar ook alles weet over wat metafysisch is, zoals het spook. Hee denkt eerst dat het spook slechts een verzinsel is, maar als hij het weer ziet, erkent hij zijn komst als echt. Dan zien zijn collega’s, Marcellus en Barnardo, het ook. Daarom overhalen ze hem:
“Hoewel kunstgeleerde, spreek ertegen, Horatio.”
(Hamlet, Act-I, Scene-I, Line 43).
Logos
Shakespeare presenteert logos via het personage van Horatio, die redeneert over de bestaande situatie die Marcellus hem uitlegt en waarover hij navraag doet. Hij stelt dat, omdat de vader van Fortinbras een aantal landerijen legaal aan koning Hamlet heeft verloren, de jonge Fortinbras die landerijen wil terugnemen. Daarom
“Is het hoofdmotief van onze voorbereidingen.”
(Hamlet, Act-I, Scene-I, Line 105).
Dit is het gebruik van logos door Horatio om zijn publiek, Marcellus en Barnardo, te overtuigen.
Setting
Shakespeare heeft heel weinig aanwijzingen gegeven. Er wordt slechts één plaats genoemd – Elsinore, dat is een platform in het fort. Uit de algemene conversatie tussen de personages blijkt echter dat de in het stuk getoonde actie zich heeft afgespeeld in de hoofdstad van Denemarken, in het koninklijk kasteel Elsinore.
Het land bereidt zich voor op een oorlog tegen Noorwegen, waarvan de heerser Fortinbras bezig is met een aanval op Denemarken om gebieden terug te veroveren die zijn vader in een voorbije oorlog aan koning Hamlet heeft verloren. Maar midden in deze voorbereidingen verschijnt de Geest en verandert de loop van de actie in dit stuk.
Toon
De toon van deze scène is mysterieus en gespannen. De toneelschrijver creëert deze toon, door de dingen niet alleen te benoemen, maar ze ook te laten verschijnen. Ook de voorbereidingen van Denemarken op de oorlog scheppen een sfeer van mysterie. Toch weet de lezer nog niet waarom het Spook verschijnt, of het een geest is of een voorbode van een veranderende politieke situatie in Denemarken, of iets anders. Maar het maakt de situatie gespannen. Daarom is de toon van deze scène niet alleen volledig van mysterie, maar ook spanning die wordt gecreëerd door de opname van verschillende andere apparaten, met name deus ex machina zoals hierboven uitgelegd.