De titel luidde: “How Do I Get My Husband to Be Less Passive?”
Click.
De auteur, een echtgenote en klinisch psychologe, ging in op de veelgehoorde klacht die vrouwen van verschillende leeftijden bij haar inbrengen: het ontbrak hun echtgenoten aan passie voor iets anders dan de bank en het beeldscherm. Deze vrouwen wilden weten hoe ze hun mannen zover konden krijgen dat ze iets anders deden dan naar de televisie, laptop of smartphone staren, en hoe ze hen zover konden krijgen dat ze iets anders initieerden dan fysieke intimiteit.
Ze wilden dat hun mannen afspraakjes zouden plannen, gesprekken zouden beginnen, met de kinderen zouden spelen, voor zichzelf zouden opkomen (op het werk) en voor hun vrouw (bij de schoonfamilie), of bezorgdheid zouden tonen over dagelijkse beslissingen. De mannelijke doelbewustheid die deze vrouwen tijdens het daten had nagestreefd, was in het huwelijk afgenomen.
Eeuwenoud probleem
De klacht is natuurlijk niets nieuws. Het paradijs ging verloren toen de eerste man de gemakkelijke weg koos van verzoening in zijn huwelijk. De slang siste leugens in haar oor; hij stond er zwijgend bij. In plaats van een ongemakkelijk moment met zijn vrouw, en dan de schedel van haar bedrieger te verpletteren, keek hij toe hoe zij een hap nam. Compromissen brachten tweelingen voort, en hij at ook (Genesis 3:6).
“Blijvende vreugde in onze huwelijken wordt gevonden in het uitleven van het drama van Christus en zijn bruid, niet Adam en de zijnen.”
En we zien Adams passiviteit vandaag de dag in talloze huwelijken weerklinken. De verleiding om emotioneel en geestelijk afwezig te zijn, terwijl men lichamelijk aanwezig is, heeft in de loop der tijd slechts een andere haardracht gekregen. Dezelfde onmannelijke houding lonkt nog steeds naar mannen om op de passagiersstoel te gaan zitten. God roept mannen vandaag op met dezelfde vraag die Hij in de tuin stelde: “Adam, waar ben je?”
En waar zijn wij? Te vaak geven we toe aan het schema dat ons minder verantwoordelijkheid geeft en meer gelegenheid om naar het spel te kijken. Mannelijkheid die leidt door liefdevolle opoffering kan voelen als een bedreigde diersoort. En sommige van de mantra’s die mij als pas getrouwde man werden aangereikt, hebben mij misschien geschaad, in plaats van geholpen, bij mijn intrede in de actieve echtverbintenis die in Jezus Christus te zien is.
Kijk eens naar vier naïeve, en gemakkelijk verkeerd te begrijpen, woorden van raad die aan nieuwe echtgenoten worden gegeven, zelfs van goedbedoelende christelijke broeders.
‘Gelukkige vrouw, gelukkig leven’
Het advies kan inwisselbaar zijn. De echtgenoot zou zijn koningin met liefde moeten overstelpen, en een groot deel van zijn vreugde in de hare moeten vinden. En men zou het kunnen zeggen vanuit een eeuwig perspectief: Gelukkige vrouw (in de Heer), gelukkig leven. Maar wat het meest met deze uitdrukking wordt bedoeld, kan niet worden gemist: het leven van een man is minder ellendig als zijn vrouw haar zin krijgt.
Zulk uitstel is verleidelijk: geen conflict, geen ongelukkige bruid, geen verwijten. Haar gewoon haar zin geven is veel comfortabeler dan impopulaire beslissingen nemen over gewichtige zaken, waarvan je denkt (en bidt) dat ze geestelijk het beste zijn voor haar en je gezin: Of het nu gaat om waar je kinderen naar school gaan, bij welke kerk je je aansluit, waar je gaat wonen, wanneer je kinderen krijgt, of talloze moeilijke keuzes die geestelijke energie, moed en geloof vereisen.
Maar Christus schiep de mens om verantwoordelijkheid te initiëren en te dragen. Zijn heerlijkheid is om te offeren. Zijn opdracht is zijn vrouw en zijn gezin te leiden van voren, op zijn knieën. Hoewel zijn opdracht de bloei van de vrouw omvat, hangt de gezondheid van ons leiderschap niet alleen af van de dagelijkse golfbewegingen van het aardse geluk van onze bruid, maar van de consequentheid waarmee wij onze Meester gehoorzamen. Je kunt een gelukkige, regerende vrouw hebben die resulteert in een oppervlakkig, weerstandsloos leven, en eindigen met een ongelukkige Heer.
Op het laatst gooit een bijziende “gelukkige vrouw, gelukkig leven” mentaliteit het speelgoed in de kast om buiten te gaan spelen. Gelukkige vrouw, gemakkelijker leven leidt niet tot geluk, maar tot een kast vol spijt, bitterheid en egoïsme, die we uiteindelijk allemaal moeten openen. Het werkt averechts, waardoor zelfs een groeiend aantal ongelovigen zich afvraagt hoe ze hun mannen minder passief kunnen laten zijn. Blijvende vreugde in onze huwelijken wordt gevonden in het uitleven van het drama van Christus en zijn bruid, niet Adam en de zijnen.
‘Your Spouse Is Your Best Friend’
“Je kunt een gelukkige, regerende vrouw hebben die resulteert in een oppervlakkig, weerstandsloos leven, en eindigen met een ongelukkige Heer.”
Ze is niet alleen je BFF, want het huwelijk is niet alleen maar vriendschap. Het is geen symmetrisch partnerschap waarin de relationele patronen inwisselbaar zijn. De elegantie van de dans bestaat erin dat de man assertief, liefdevol, bedachtzaam leidt, en dat de vrouw onbevreesd, ontvankelijk, vreugdevol volgt – wat veel meer is dan louter vriendschap. De dans is oneigenlijk wanneer de echtgenoot probeert te volgen.
Nu, als we bedoelen dat zij de enige persoon is aan wie je het meest toevertrouwt, de enige aardse persoon die je het meest koestert, de enige persoon met wie een dag doorgebracht met het doen van onbeduidende taken allesbehalve verspild is, dan, ja, is dit een heerlijkheid. Maar onze huwelijken zijn meer dan een plat partnerschap.
De heerlijkheid van een echtgenoot is meer dan de heerlijkheid van een vriend. De wonderbaarlijke gebeurtenis dat God man en vrouw samenbrengt in een band die niemand kan verbreken, is een roos die niet verborgen mag blijven, zelfs niet in de prachtige tulpentuin van de vriendschap. Het huwelijksdrama is dat van de Grote Romantiek. Deze bloem, met welke andere naam dan ook, moet duidelijk zoet ruiken.
Om te ballet is niet te walsen. De maan is niet de zon. De metgezel is niet de echtgenoot.
‘Wees een dienend leider’
Voorzeker, een aspect hiervan is ongelooflijk juist: Jezus kwam niet om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven voor velen (Marcus 10:45). Dat de echtgenoot moet zijn als Jezus in zo’n zelfgave opoffering is zonder twijfel of asterisk. Een dienend leider zijn is een goed advies – als beide woorden samen worden gehouden.
Maar vaak zijn ze dat niet. De paradox van dienend leider devolueert, in sommige geesten, in louter betekenend dienaar: Je offert je overtuigingen op voor al haar ambities. Je neemt haar roeping aan, niet vanwege uitzonderlijke omstandigheden, maar alleen omdat je jouw aspiraties wilde neerleggen voor de hare. Je vertroetelt haar, vraagt haar nooit iets te doen wat ze niet al wil doen – zelfs als je denkt dat het het beste is voor haar uiteindelijke vreugde in de Heer.
De goedbedoelende dienende (niet-)leider, in een eerlijke poging om zijn vrouw lief te hebben en goed te dienen, doet afstand van een soort dienst die zijn roeping ondermijnt om echtgenoot te zijn en verantwoordelijkheid te dragen, initiatief te nemen, en de last te voelen van de moeilijkste beslissingen.
Ik geef de voorkeur aan opofferend leiderschap: “Mannen, hebt uw vrouwen lief, zoals Christus de gemeente heeft liefgehad en Zich voor haar heeft overgegeven” (Efeziërs 5:25). Het is een leiderschap dat, zonder zijn verantwoordelijkheid te verloochenen of zich te verontschuldigen voor zijn autoriteit, leiderschap ziet als een roeping om eerst zichzelf ongemakkelijk te maken voor het welzijn van het gezin en de naaste.
‘Het huwelijk is 50/50’
Het huwelijk, vooral voor de man, is niet 50/50. Mannelijkheid vereist niet dat zij jouw rug krabt voordat jij de hare krabt. Het hoofd houdt de score niet bij. Je gaat niet zo ver, en niet verder, tot zij je inhaalt. Je beperkt je geduld, vriendelijkheid, zachtmoedigheid en goedheid niet tot zij het evenaart. De liefde van een echtgenoot verdraagt niet alles, gelooft niet alles, hoopt niet alles, verdraagt niet alles maar de helft van de tijd. Echtgenoten wachten niet op wederkerigheid om te beginnen.
“Het huwelijksdrama speelt zich af in dat van de Grote Romantiek. Deze bloem, bij elke andere naam, moet duidelijk zoet ruiken.”
Jezus wachtte niet tot zijn bruid hem halverwege tegemoet kwam. Zijn echtgenoot nam niet de helft van de geseling of de helft van het kruis. Hij, manlijk hij, offerde alles op voor haar welzijn – terwijl zij nog een zondaar was. Hij gaf zijn hele leven voor het hare. Daar is niets 50/50 aan. En opofferend leiderschap is zo gelukkig in deze liefde van Christus dat wij ons leven neerleggen zoals hij deed – zelfs wanneer zij niet “haar deel van de dingen nakomt”.
Hemannen, heb uw vrouwen lief zoals Christus de gemeente heeft liefgehad. We brengen niet het salaris mee naar huis en verwachten niet dat de vrouw de resterende vijftig procent van de relationele rekening met de kinderen betaalt. Huwelijken die fifty-fifty beginnen, eindigen vaak fifty-fifty – waarbij de helft van de bezittingen in een echtscheiding wordt verdeeld.
Speel de man die je bent
“Waarom heb je me milder gewenst? Wil je dat ik me niet aan mijn natuur houd? Ik zeg liever: “Speel de man die ik ben.” -Coriolanus
Onze feministisch geïnspireerde, bijbelontkennende, leiderschapsschofferende maatschappij wil dat echte mannen milder zijn. Ze willen dat je passief bent. Ze willen dat je zwijgt.
Maar God vertrouwt je toe te spreken, te offeren, slangen te verpletteren. Hij roept u op trouw te zijn aan uw natuur – de natuur die Hij u gaf – en de man te spelen die u bent. En die man is niet timide, niet onverzettelijk, niet zwak in het geloof: “Wees waakzaam, sta vast in het geloof, handel als mannen, wees sterk” (1 Korintiërs 16:13).
Aan die man kan niet gevraagd worden: “Hoe kan ik mijn man minder passief laten zijn?” Die man, zoals C.S. Lewis beschrijft, gaat als eerste de strijd in en trekt zich als laatste terug. Hij, omwille van de waarheid en de eer, “houdt stand en lijdt lang.” God roept je om steeds meer deze man te zijn, en geeft je de kracht om hem te zijn wanneer je je zwak voelt. Sta dus rechtop, wees sterk, naar de ware kracht en het voorbeeld van Jezus Christus. Voor uw Koning, uw vrouw, en uw toekomstige verwanten.