Het gebruik van kleine schaafplanken voor het vissen op crappie

“Reaching Out” For Slabs

Tommy Skarlis

Crappies, waarschijnlijk de favoriete vis van Amerika, zijn tegelijkertijd een “foerage base” en “predators”. Andere vissen zijn dat ook, maar crappy’s moeten meer op hun hoede zijn. Ze scholen zich op om zich te beschermen tegen grote meervallen, snoeken en muskusvissen, en kunnen erg op hun hoede zijn. En, tijdens de herfst, ze vaak bewegen en hangen in principe niets.

Die factoren maken trolling boards super effectief. Het is een “stealthy” aanpak, maar dekking is de sleutel. Boards transformeren een boot van een tractor in een combine.

Mijn partner Kyle Steinfeldt en ik wonnen het 2013 Bass Pro Shops Crappie Masters Championship door pluggen te trekken met Off-Shore OR12 Side Planers. Het toernooi vond plaats in september op Lake Grenada in Mississippi. We trokken grote pluggen, walleye-formaat #5 en #6 Berkley Flicker Shads en formaat #4 en #5 Salmo Hornets aan 0,8 tot 1,2 mph om een totaal van 27,83 pond aan platten binnen te halen in twee dagen voor de overwinning. De gemiddelde grootte was ongeveer 2 pond.

Door het gebruik van “line counter reels,” 10-pond test monofilament, en St. Croix Eyecon trolling hengels, trokken we 6 boards – drie aan elke kant van de boot. Het kunstaas werd 56 tot 77 voet achter de borden geplaatst. Als het bewolkt was, werkten fluorescerende of effen kleuren het beste, maar als het helder was, blonken chroompatronen uit. De crappies zaten buiten de houtblokken op grote zandplaten van ongeveer 14 tot 16 voet diep. Zonder dekking zijn de crappies erg op hun hoede, een situatie die schreeuwt om “planken”.

Het kunstaas goed van de boot weghalen was een sleutel. Wanneer crappies zich verspreiden in helder water, is het niet effectief om dicht bij de boot te komen.

Angelsporters vragen vaak: “Waarom gebruik je geen gevlochten lijnen?” Dat doe ik soms ook, maar monofilament leverde een cruciaal voordeel op in het toernooi. Soms, wanneer crappies aas aanraken dat op gevlochten lijn wordt gesleept, spugen ze het onmiddellijk uit. De rek in mono lijkt de vissen aan te moedigen om te blijven hangen tot het te laat is.

In het noorden, tijdens de herfst, vallen crappies onopvallende bekkengebieden in natuurlijke meren binnen. Een brede spreiding met trolling boards is een uitzonderlijke tactiek voor het vinden van crappies op en over die eindeloze flats. Tijdens de herfst, jagen diepere flats, bulten en rotspalen met behulp van ofwel pluggen of jigs getipt met kunststoffen. De crappies kunnen 10 tot 20 voet lager hangen, vooral in het begin van de herfst, of zelfs dicht bij de bodem over 40-voet flats later. Dat is wanneer ik jaag op die klassieke “kerstboom” vormen met mijn sonar.

Boards bieden nauwkeurige dieptecontrole. De afstand achter het board bepaalt de diepte, of het nu een jig of een plug is. Bind hem vast met een korte 10-voet lood om over ondiepe penseelstapels en wierbedden te komen. Of gebruik gewoon verschillende jigs, van 1/32 tot 3/8-ounce. Een 3/8-ounce jig met een snelheid van 0,7 tot 1 mph komt ongeveer 5 voet beneden op een 10-voet loodje – verdubbel het om 10 voet beneden te komen, enzovoort.

Tegen het einde van de herfst, wanneer crappies de bodem omhelzen, laat je lijn uit tot de jig de bodem raakt, klem je hem vast aan het bord en stuur je hem uit. Kijk naar de hoek van de lijn achter de plank en u kunt de diepte met redelijke nauwkeurigheid meten als u van snelheid verandert. Gebruik 4 planken en laat de vis je vertellen welk aas de aanvalszone raakt, ergens tussen 20 voet diep en de oppervlakte.

Op die diepere flats, vind ik het effectieve bereik van de lijnlengte door de hengel vast te houden en de lijn een beetje per keer uit te laten. Wanneer het begint te klikken op de bodem over de toppen van diepe structuur of recht op de vloer langs bassin overgangen (van zachte naar harde bodem), noteer ik de nummers op de lijn teller en beginnen te clippen die lijnen aan planken om mijn dekking te verspreiden en nul in. Weten hoeveel lijn je hebt uit voordat u het bord is van cruciaal belang; dit is de reden waarom lijnteller reels zijn belangrijk.

Een 1/16-ounce jig getipt met een witte, roze-witte, of chartreuse 2-inch grub of plastic minnow trollen op .8 tot 1 mph kan harken in de herfst crappies zodra de juiste diepte is gelokaliseerd. Probeer verschillende lijnlengtes en verschillende kleuren om de vis te vangen. Bij deze snelheden werken spinnerpluggen en jigs in de stijl van een lepel, zoals de Blakemore Road Runner en PK Lures Predator, ook geweldig. Off Shore kikkervisjes, een in-line duikgewicht, zijn geweldig om te gebruiken om lichte jigs en gewone minnow rigs op de juiste diepte te krijgen, zonder te veel lijn uit te laten!

Speed Kills

Crappies reageren vaak het beste op super langzame snelheden. Ik gebruik soms een op de spiegel gemonteerde elektrische sleepmotor om de achterkant van de boot in de golven te duwen om de boot af te remmen – langzamere snelheden dan een kickermotor kan bieden. Maar als het waait, is een op de boeg gemonteerde trollingmotor veel efficiënter.

Vaak is de meest effectieve snelheid ergens tussen 0,8 en 2 mph, hoewel soms wel 3 mph. Als je het langzamer doet, schudt het kunstaas meer en rolt het breder – niet zo snel en strak. Het ritme is sexier bij lage snelheden, waardoor je de mogelijkheid hebt om te versnellen om zo een aanbeet uit te lokken met die snelle, strakke wiebel. Met agressieve vis, kunt u versnellen.

Het loont om na te denken over het hebben van een snelle verspreiding wanneer crappies agressief zijn en een langzame verspreiding voor neutrale vissen. Elke spreiding vraagt om zijn eigen kunstaas maten en soorten. Je moet downsize met een langzame verspreiding. Kleiner kunstaas lijkt beter te werken bij lagere snelheden, maar grote, agressieve crappies reageren vaak beter op groot aas – iets dat zelden ophoudt de meeste crappie-fanaten te verbazen.

Met een langzame spreiding, kun je wegkomen met “Off Shore OR-38 Crappie Boards,” die lichtere aanbeten detecteren en je kunt elke conventionele spinning of casting set-ups gebruiken. Maar het trekken van grotere boards, zoals de Off Shore OR-12’s, vereist wat lengte en ruggengraat, dat is de reden waarom ik hou van 8,5-voet, medium-power hengels.

Mijn lijnentellers zijn gevuld met 10-pond XT. Onderlijnen zijn niet nodig, tenzij het water kristalhelder is. Dan zou ik binden in een paar meter van 8-pond fluorcarbon achter een wartel – binden in de wartel ongeveer 3 meter van de lijn in beide richtingen. Kleine crappies trekken de grotere borden misschien niet terug. Als ze daar beginnen te spiraalvormige terug, lijn kan echt twist up.

In de Crappie Masters Championship, gebruikten we grotere Off Shore Tackle OR12 Side Planers en Tattle Flags. Onze planers moesten zo ver van de boot dat we de toegevoegde zichtbaarheid nodig de grotere eenheden bieden. En om zo ver van de boot te komen, heb je een grotere plank nodig. De lijnen lagen zo ver uit dat we verlengstukken op onze hengelhouders aanbrachten, waardoor de buitenste hengels hoger in de lucht kwamen te hangen zodat de planken niet in de knoop raakten.

Ik probeerde jaren geleden voor het eerst op crappies te planken op Red Lake in Minnesota. We konden niets vangen totdat we veel langzamer gingen vissen. De grootte van het kunstaas is niet zozeer het probleem als wel de snelheid. Tijdens het voorvissen, sleepten we met 2 tot 3 mph, maar we waren op jacht naar de beste gebieden. In deze “zoek modus”, hadden we een gemiddelde van 5 vissen per dag. We gebruikten ook side-vision sonar om scholen te spotten tot 100 voet van de boot.

Toen we eenmaal doorhadden hoe de crappies er op de sonar uitzagen en een paar gebieden bij elkaar hadden gezet, deden we het rustiger aan. Op de laatste dag van de training, vertraagden we naar 1 mph en vingen onmiddellijk een 16-inch crappie. Voordat we hem konden vangen, hadden we er nog een en uiteindelijk vingen we die dag 20 vissen en 27 Grenada “monsters” op de eerste dag van het toernooi. Het is duidelijk dat snelheid van cruciaal belang is, dus let goed op en blijf bijsturen tot de crappies aankondigen wat ze leuk vinden voor de snelheidslimiet.

Met kunstaas beneden 12 voet, over 14 tot 16 voet diepe flats, als dat bord niet 100 voet van de boot verwijderd was, kregen we geen aanbeten. De buitenste planken waren 200 voet uit, en produceerde de meeste actie. Als je de plank 70 of 80 voet uitzette, gebeurde er niets totdat hij een kunstaas aantrok dat hoger in de waterkolom zat. Crappies raken aas in de buurt van het oppervlak met planken minder dan 30 voet van de boot, maar ze zouden niet aanraken dieper kunstaas zo dichtbij.

Trolling is een geweldige manier om crappies te vinden tijdens de herfst. Je kunt je omdraaien en op ze richten met slipdobbers of presentaties met vaste dobbers, of ze verslaan door met jigs en kunststoffen te werpen. Maar als ze verspreid zijn en je echt succes hebt, waarom zou je dan veranderen wat je aan het doen bent?

Ik blijf minstens de helft van de tijd slepend vissen. Boards zijn ook veelzijdig. Alles kan worden getrokken achter een bord, met inbegrip van spinner koppen, tube jigs, kleine spinner aas, drijvende minnow aas – zelfs gewone haken gekleed met minnows.

Van wat ik heb gezien, crappies zijn zeker meer bang voor bewegende boten dan bewegende boards. Running jigs of kunstaas dicht bij een plank spooks crappies veel minder vaak dan we oorspronkelijk dachten. Het kan zijn dat de planken hun aandacht trekken. De verstoring van het water, de kleur, de trilling – misschien worden de crappies er wel door aangetrokken, maar de crappievissers niet… althans, nog niet. Ik veronderstel dat dat een andere reden is waarom het zo effectief is.

Theoretisch, boten duwen crappies naar de zijkant en in het pad van de planken, en dat is waarschijnlijk waar. Zelfs als het niet waar is, vergroten planken je bereik veel beter dan welke andere tactiek dan ook. Wanneer crappies zich tijdens de herfst in de woestijn verspreiden, vindt niets ze sneller dan planken.