Er is een dunne lijn tussen het gebruik van hulpmiddelen om onszelf te begrijpen, en het gebruik van diezelfde hulpmiddelen om onszelf te definiëren en te beperken.
Vraagt u zich af waar ik het over heb? Blijf een minuutje bij me en ik leg het allemaal uit.
Ongeveer drie jaar geleden begon ik aan een reis om mezelf beter te leren kennen. Ik was vastbesloten om in contact te komen met mijn intuïtie, duidelijkheid voor mezelf en mijn toekomst op te eisen, en de dingen te doen zoals ik dat wilde – in plaats van de manier waarop ik werd verteld om ze te doen.
Dat klinkt heerlijk en bevrijdend, nietwaar? Wat de meeste mensen je niet vertellen is dat de reden waarom zo veel mensen leven met de status quo is omdat er tegenin gaan heel moeilijk is. Soms is het fijn als iemand anders je de hele tijd vertelt wat je moet doen, want dat betekent dat je niet hoeft na te denken. Je kunt je afzijdig houden, je met je eigen zaken bemoeien, en niet actief deelnemen aan het leven.
Nou, ik heb besloten om dat te verneuken. En ik ben zo blij dat ik dat deed – maar deze reis is veel moeilijker geweest dan ik had verwacht. Plotseling was ik degene die verantwoordelijk was voor het uitzoeken wat ik wilde, hoe ik wilde werken, en het allerbelangrijkste – hoe ik me wilde voelen.
Ik wendde me tot elke vorm van begrip die ik kende (en vele die nieuw voor me waren). Ik deed persoonlijkheidstests, ik las mijn horoscoop, ik had mijn geboortehoroscoop gedaan, ik vroeg om goddelijke leiding in meditatie. Ik bad. Ik vroeg mijn vertrouwde mentoren en beste vrienden. Ik zocht leiding bij iedereen, in de hoop dat er plotseling een of ander inzicht zou ontstaan dat me zou helpen begrijpen wie ik was.
Ik dacht dat ik mezelf openstelde voor nieuwe mogelijkheden. En dat was ook zo, op een bepaalde manier. Wat ik niet zag, was dat ik ook precies deed wat ik zei dat ik niet wilde – anderen toestaan mij te vertellen wat ik moest doen en wie ik was. Het was alleen op een meer geniepige, minder voor de hand liggende manier. Het was gehuld in de aantrekkingskracht van wellness en new age sprankeling, in plaats van het traditionele bedrijfsmodel waartegen ik gewend was in opstand te komen.
Er is een dunne lijn tussen het gebruik van hulpmiddelen om je te helpen jezelf te begrijpen, en het toestaan dat diezelfde hulpmiddelen je definiëren.
Ik wist nu dat ik een introverte Ram was met een voorliefde voor creativiteit en een verlangen om iets goeds te doen, en dat mijn worstelingen waarschijnlijk vooral intern zouden zijn. Ik ontdekte dat ik een klassiek martelaar archetype was gemengd met een Stier rijzende teken. Ik wist welke kristallen bedoeld waren om mijn wortelchakra te helen, en waarom ik elke dag tien minuten moest mediteren en tappen. Het probleem? Ik voelde me nog steeds niet GEKEND. Diep van binnen.
Al deze ‘zelfkennis’ werd gewoon weer een afleiding – en het creëerde zijn eigen beperkingen. Je kunt immers geen introverte Ram zijn, toch? Als dat is wat ik was, dan moet ik gebroken zijn. De archetypen konden niet fout zijn!