Het ziet er tegenwoordig niet veel meer uit. De Lacus Curtius (of “Meer van Curtius”) is gedempt en geplaveid, niet meer dan een ronde plaat van oude steen in het midden van het Forum Romanum. In de oudheid echter was deze diepe kloof gehuld in een rijk bijgeloof.
De details betreffende de Lacus Curtius – zijn oorsprong en betekenis – zijn verloren gegaan in de tijd. Zelfs in Rome’s late Republikeinse periode werden deze details troebel. De naam lijkt echter te wijzen op een connectie met de adellijke Romeinse familie bekend als de “Curtia Gens.”
Een van de bekendere verhalen in verband met de plaats werd verteld door de historicus Livy. Toen een orakel de val van Rome voorspelde, werd voorspeld dat de stad alleen kon overleven door datgene op te offeren wat haar het dierbaarst was: “quo plurimum populus Romanus posset.” De put opende zich vanzelf, een diepe doorgang naar de onderwereld die klaar stond om het offer te aanvaarden. Marcus Curtius besefte dat het dierbaarste voor Rome haar dappere jonge soldaten waren – en dus reed hij in vol ornaat op zijn paard de kuil in. Marcus Curtius stierf, maar Rome was gered.
Een alternatief verhaal, met dank aan Titus Livius, stelt dat een Sabijnse ruiter, bekend als Mettius Curtius, in de kuil viel tijdens een gevecht met Romulus zelf tijdens de strijd die volgde op de Verkrachting van de Sabijnse Vrouwen. Een stenen reliëf dat in 1553 werd ontdekt naast de Tempel van Castor illustreert deze bijzondere mythe.
Een derde verhaal komt van de Romeinse historicus Marcus Terentius Varro. Varro schreef dat de kuil werd gevormd toen de bliksem in de 5e eeuw insloeg in het Forum; en dat de naam is ontleend aan Gaius Curtius Philon, de consul die vervolgens de plek inzegende.
Geologisch bewijsmateriaal en andere historische bronnen vertellen ons dat het Forum Romanum – ooit een gebied met wild moeras – aan het eind van de 7e eeuw werd drooggelegd. Het grootste deel van het gebied werd verhard, met uitzondering van een kleine poel die in het centrum van het Forum bleef.
De ware oorsprong van de Lacus Curtius is nu verloren gegaan in de nevelen van de tijd, en alles wat overblijft is de stenen plaat die de put afsluit: een oude putdeksel die zo vaak over het hoofd wordt gezien door de vele duizenden toeristen van Rome.