Atwood Magazine spreekt met X’s Exene Cervenka over nieuwe album ‘ALPHABETLAND’, de oorsprong van LA punk, en de band’s connecties met elkaar.
Stream: ‘ALPHABETLAND’ – X
Maar het was punk, je kon alles doen wat je wilde. Ik had alles achterstevoren kunnen zingen en de mensen zouden hebben gezegd: “Gaaf.”
Punk heeft, net als elk ander genre, zijn mythische oorsprong. De West Coast-punkscene van eind jaren ’70, begin jaren ’80 is een legendarische plek in de hoofden van Amerikaanse punkfans, waar bands als The Germs, Black Flag, Fear en X hun start maakten. Terwijl sommige bands in verval raakten, ten prooi vielen aan verslavingen of gewoon wegkwijnden, blijven andere over als standvastige symbolen van een iconische plaats en tijd. Eén zo’n band is X, het viertal bestaande uit Exene Cervenka, John Doe, Billy Zoom, en DJ Bonebrake. 40 jaar na hun seminale debuutalbum, toepasselijk getiteld Los Angeles, is de originele line-up herenigd (Zoom maakte zijn vertrek na 1985’s Ain’t Love Grand) voor een jubileumalbum – de eerste met de originele line-up in 35 jaar.
Maar ALPHABETLAND, uitgebracht op 22 april 2020 via Fat Possum Records, is geen nostalgieproject. Het album, vroegtijdig uitgebracht in opdracht van de band, is er een die ze op elk moment in hun carrière hadden kunnen maken. 40 jaar later klinkt X nog steeds even bijtend en gedreven als op de openingsakkoorden van “Los Angeles”. De songs zijn actueel en slim, zoals de band altijd heeft geschreven, en de muzikaliteit van de band is sterker dan ooit. Hoewel de band momenteel niet in staat is om met het album te touren (om voor de hand liggende redenen), zegt Exene: “Als het het einde is, is het een passend einde.” En dat is het ook – maar laten we hopen van niet.
Het is een ongelooflijke superkracht om in een band te zitten.
– –
:: stream/koop ALPHABETLAND hier ::
Een CONVERSATIE MET X
Exene Cervenka: Weet je, we gingen heen en weer. Jaren geleden zei een vriend: “Waarom maken jullie geen nieuwe plaat?” en ik zei: “Dat kan ik niet, dat willen ze niet.” Met het streamen van onze platen, verdienden we nooit geld. Dus begon iedereen daardoor te toeren. We besloten om de live Zuid-Amerika opnames van 2011 te nemen, die te mixen, een Kickstarter te doen, en al die dingen te doen om het te laten gebeuren. Het gebeurde, we verdienden geld, en iedereen vond het geweldig. En we dachten, “Mensen zijn zo opgewonden om iets anders te horen van X. Dit zijn dezelfde nummers die we hebben gespeeld, het is een live-opname, en kijk eens hoeveel mensen dit wilden en hoe opgewonden ze zijn. Ze willen dat we een plaat maken.” En dan, denk ik, realiseerden de mensen in de band en in het algemeen, “Ja, je kan dit doen.” We kregen onze platen terug van Warner Brothers omdat er genoeg tijd voorbij was gegaan dat ze ze niet meer konden houden. We maakten een deal met Fat Possum om die te licenseren, en toen, wow, je kunt echt geld verdienen met platen. Wie had dat gedacht?
En zo begonnen we te praten over het maken van een plaat, en het werd levensvatbaar, en er was een reden om het te doen naast gewoon creatief zijn. Je kunt het beste liedje van de wereld maken, maar als het gewoon op straat wordt gegooid, en mensen gaan er gewoon overheen lopen, wat is dan het punt? Voor vier mensen zoals wij – na ons hele lange leven en alles wat we hebben gedaan – moet je motivatie hebben om een plaat te maken. En de motivatie was dat we nog steeds creatief waren, we doen het nog steeds graag, we houden van live spelen. En we zouden niet failliet gaan.
Cervenka: Nou, ik heb daar echt hard voor gepleit, want ze wilden het volgend jaar uitbrengen. Omdat we dit jaar geen concerten zullen hebben, dus zeiden ze: “Nou, we moeten wachten om het uit te brengen.” We hebben 35 jaar gewacht om deze plaat te maken, deze plaat komt nu uit. Er komt geen volgend jaar, voor zover we weten. En dus, ga je van, “Als we het nu niet uitbrengen, zal niemand het ooit horen. En we zullen nooit weten of mensen het gehoord hebben of het goed vonden omdat we dood zullen zijn.” Je gaat van dat uiterste naar, “Hé, weet je wat, laten we het uitbrengen. Nu. Laten we X fans een goede dag bezorgen, laten we ervoor zorgen dat de wereld een nieuwe plaat te horen krijgt. Is dat niet leuk om te doen? En dan kunnen we allemaal gelukkig zijn.”
De andere reden, en misschien is dit de beste reden: we waren gewoon erg opgewonden en konden echt niet wachten tot mensen het hoorden. Want dat is hoe ik me erover voelde. Ik hou zoveel van deze plaat. Ik denk dat de songs geweldig zijn, en Rob, de producer, heeft geweldig werk geleverd. Ik wilde gewoon dat de mensen het zouden horen en dat ze zouden zeggen, “Oh, yay, jullie hebben een X plaat gemaakt!” Dat is uiteindelijk alles wat we wilden. John zei dat het hem “versteld doet staan hoe actueel deze nummers zijn.” Uw muziek is altijd vrij openlijk politiek en sociaal bewust geweest – kunt u vertellen hoe u deze dingen in de loop der jaren in uw muziek hebt verwerkt?
Cervenka: Ik denk dat de beste manier om actueel te zijn, politiek, om sociaal commentaar te geven, sowieso met kunst is, zoals “The World’s a Mess, It’s In My Kiss,” dat speelt op dat oude liedje, “The Shoop Shoop Song (It’s In His Kiss).” Ik wil niet de hele tijd lastig gevallen worden, want iedereen heeft een mening. Maar sommige dingen zijn gewoon zo vanzelfsprekend dat niemand het kan betwisten. Als je Nancy Pelosi, de voorzitter van het Huis, ziet pronken met haar koelkast van 24.000 dollar en haar collectie chocolade-ijsjes, omdat chocolade de enige smaak is die ze eet – er staan mensen kilometers lang in de rij voor het eten, kilometers lang in hun auto’s bij stadions te wachten tot Samaritan’s Purse ze een doos eten geeft. En zij komt op TV en ze vinden het allemaal goed en alle beroemdheden vinden het goed. En je ziet de kloof tussen echt de haves en have-nots.
Je ziet het nu, in gevallen als dat. Zelfs als het geen pandemie was, is het krankzinnig van haar om dat te doen. Wat voor soort persoon doet dat in een tijd als deze? En dus als je commentaar geeft op zoiets, is het iets waarvan we allemaal kunnen zeggen, “Wow, dat is echt gestoord.” Je kunt op haar stemmen als je wilt, je kunt een Democraat zijn of wat je ook bent en haar steunen. Maar dat was echt een klote ding om te doen. En dus kun je die dingen zeggen met humor of met kunst op een manier die je niet kunt, zoals rondgaan en mensen in het gezicht slaan, dat is waarom “De Nieuwe Wereld” … gaat het over Reagan? Het werd geschreven tijdens de Reagan-jaren. Andere bands hadden het over Reagan en mensen bij naam, en ik gebruikte gewoon iets wat ik een dakloze hoorde zeggen die niet eens wist wie de president was. Hij noemde Reagan “hoe-heet-ie-ook-alweer.” Maar het is hetzelfde. Of we nu echt met politiek bezig zijn en stemmen en mensen mobiliseren of niet, we zijn niet anders dan een dakloze die niet weet wie president is.
Cervenka: Het is een X plaat – het is geen Tony Gilkyson X plaat, het is geen Dave Alvin/Tony Gilkyson X plaat. Het is niet de Knitters, het is niet John solo. Het is Billy, DJ, John, en Exene, en dat is hoe we klinken.
Ik denk dat wat we deden perfect was voor waar we waren in de wereld. Ik ben zo blij met John’s basspel op die nummers, want het is echt ritmisch en het is echt fundamenteel basspel – het is niet fancy en alle over de plaats gek, en het gewoon echt drijft die nummers echt diep in je ziel. Dat is wat ik leuk vind aan hen, is dat ik de nummers echt kan voelen. Ook al hebben we ze geschreven en spelen we ze, ik kan ze voelen zoals iemand anders die ernaar luistert dat zou doen. Dat vind ik er zo leuk aan. Wat voor punkrock X ook is, ik denk dat we hier de juiste balans in hebben gevonden.
Wat voor punkrock X ook is, ik denk dat we hier de juiste balans in hebben gevonden.
Cervenka: Het ging erom origineel te zijn. Het ging erom dat de Big Boys niet klonken als The Plugs, niet als The Go Go’s, niet als X, die niet klonken als The Germs of Blondie. Ik wou dat mensen konden begrijpen dat als je niet elke seconde van je leven bent aangesloten op het brein van iemand anders, je een creatief, origineel persoon wordt, en je komt met dat ding dat niemand anders in de wereld kan verzinnen. En als je het dan in de wereld brengt, is iedereen verrukt en verbaasd. Niemand wil steeds weer hetzelfde zien. Zelfs de manier waarop mensen zich kleedden en keken, het was allemaal een soort mengelmoes – sommige mensen droegen visnetten, sommige mensen hadden de spikey ding, sommige mensen zoals ik hadden de vintage jaren ’20 ding. Alles kon, en het was een wilde, prachtige, vrije tijd, voordat al dat moderne Big Brother gedoe gebeurde. Mensen zijn van nature creatief en geweldig, en er zijn nu zoveel geweldige bands en zoveel goede muziek, en mensen gaan dat nog steeds doen. En dat is wat punk is. Wat mensen nu nog steeds doen, in hun huizen. Je maakt iets dat alleen jij maakt, en het kan je niet eens schelen of iemand anders het zal horen. Dus op dit moment, is het een erg punk rock tijd. Waarschijnlijk de meest punk rock tijd sinds de vroege jaren ’80. Er zijn al die bands die kwamen en gingen waar niemand ooit van gehoord heeft, en het is zoals nu. Je kunt geen show spelen, niemand zal je zien. Je moet het doen voor de liefde.
Mensen zijn van nature creatief en geweldig, en er zijn nu zo veel geweldige bands en zo veel goede muziek, en mensen gaan dat nog steeds doen. En dat is wat punk is.
Cervenka: Weet je, we hebben twee waarden. De ene is onze muziek, onze woorden, onze aanwezigheid, de bepaalde dingen die we nu live kunnen spelen met saxofoon en vibes. En dan de andere is de punk rock ding. Naarmate we ouder worden en ons publiek ouder is, kunnen we tussen die twee heen en weer gaan. Soms willen mensen niet vier uur lang op een betonnen vloer staan. Ik niet altijd. Ik zou er alles voor over hebben om nu vier uur op een betonnen vloer te staan, natuurlijk.
Cervenka: Ze zijn zeer nauw verwant, maar het zijn afzonderlijke dingen. Ze liggen zo dicht bij elkaar dat het net tweelingen zijn. Ik denk dat schrijven voor mij zo’n eenzaam iets is, en het is er altijd voor mij geweest sinds ik een klein kind was, dat het een deel van mij is. Het is wat ik ben. Ik merk dat ik de laatste maanden aan het schrijven ben, en mijn hele ding is, “Waarom schrijf je, niemand gaat het ooit lezen.” En dan krijg je zoiets in je hoofd van, “Nou, ik denk dat ik een schrijver ben.” Voor het eerst in mijn leven voel ik dat ik een schrijver ben. Want alleen een schrijver schrijft wetende dat niemand anders het ooit zal zien. Je schrijft omdat je het vermogen van je geest waardeert om een mooie zin te maken en je te amuseren. Maar weet je, ze overlappen elkaar. Als John er niet was geweest, had ik geen liedjes geschreven. Hij is degene die zei: “Dat klinkt als een liedje, laat me er een liedje van maken,” toen ik nog poëzie schreef. Ik heb nooit de ambitie gehad om muziek te maken of in een band te spelen. Dat had je gewoon niet in de jaren 70. Ze hebben allebei waarde, en ik ben blij dat ik twee dingen kan doen, want dat maakt het leven interessanter.
Cervenka: Daar is geen bewustzijn bij betrokken. John is van nature een begenadigd zanger en hij heeft in veel bands gezongen. Billy en DJ zijn ook zeer begaafde muzikanten en zangers. Ze hebben allemaal zeer intelligent onderzochte muzikale achtergronden en familieleden, terwijl ik het complete en totale tegenovergestelde ben. Dat is waarom het zo klinkt. Als ik net als hen was, zouden we klinken als, ik weet het niet, The Police of zoiets. Ik ben zo blij dat die jongens bij me waren toen ik deze shit probeerde uit te zoeken. Dat was best cool. Maar het was punk, je kon doen wat je wilde. Ik had alles achterstevoren kunnen zingen en de mensen zouden gezegd hebben, “Cool.” Het was een goede tijd voor “alles kon,” wanneer je jong was, en je kon experimenteren en feedback krijgen – veel ervan negatief, want dat is ook belangrijk.
Cervenka: Omdat het een geweldig nummer is en we hebben het nooit gedaan, en Billy kon er saxofoon op spelen. We hebben niet veel nummers die we niet hebben opgenomen. Er is maar één ander nummer dat we niet hebben opgenomen, dat was een oud nummer. We wilden niet dat die nummers gewoon zouden sterven zonder dat iemand ze ooit zou horen, en niet in hun correcte, moderne, “kijk eens hoe goed we nu zijn” versie. Dat is waarom je dingen doet, omdat je het ofwel beter wilt maken dan de eerste keer dat je het deed, of je hebt het nog nooit eerder gedaan.
Cervenka: Ik denk dat ze zo’n beetje hetzelfde zijn gebleven. De reden dat we een band zijn, is nog steeds dezelfde reden dat we een band zijn. Waarom zijn we samen een band begonnen? Ik weet het niet, maar we doen het nog steeds dus ik denk dat het de juiste beslissing was. Als deze verdomde pandemie niet aan de gang was, zou ik de gelukkigste persoon ter wereld zijn om op pad te gaan en shows te spelen. We houden er zoveel van en we keken er zo naar uit. Het is fijn om te weten dat als dit het einde is, het een passend einde is. Het is een positief einde. We hielden van het maken van onze plaat en we hielden van elke show die we speelden. Dat is veel beter dan te zeggen, “Mijn leven is een hel en ik haatte mijn band en ik moest werken” , want dat is vaak wat er gebeurt. Ik ben heel, heel blij dat we eigenlijk wel graag in deze band zitten.
Cervenka: Nee, het is als een band. Het is een dynamiek van intermenselijke relaties, ja. Maar het is zo anders. Je staat op het podium. Het is jij tegen de wereld. Alle vier van jullie. Dat is alles wat je hebt in de wereld. Het is een ongelooflijke superkracht om in een band te zitten.
Cervenka: Nou, ik weet niet zeker of ik het antwoord daarop al weet, misschien zal de tijd het leren. Maar ik denk dat het over het algemeen een plaats in mijn geest is. Het is als een plaats waar we nu zijn. En het is een goede plek, in het algemeen. Het woord “alfabetland” staat niet echt op de plaat. Billy dacht dat ik “alfabet land” zei en ik zei “alfabet vernield” en “alfabet mijn.” Dus hij bleef het liedje “Alfabetland” noemen, en ik was zo van, “Welk liedje ‘Alfabetland?’ Er is geen liedje dat ‘Alfabetland’ heet, het heet ‘Mercury!'” Maar toen besloten we dat het logisch was en begonnen we het gewoon “Alphabetland” te noemen, en toen leek het een goede naam voor het album. Ik bedoel er is dat bedrijf, Alphabet, Inc, die, het is een beetje alsof we nu in de Big Brother wereld leven. Vooral als we hier doorheen komen, als deze pandemie tot een einde komt, gaan we trippen als een gek. Ik ga in een hut of een grot in Arkansas wonen.
cervenka: Ja, het is inderdaad een plaats. We zijn gewoon blij dat we wat geluk en vreugde aan mensen hebben gegeven, weet je, zoals Godzijdank. Gewoon iets om je een tijdje aan vast te houden.