Is het echt moeilijker om prepylorische ulcera te behandelen?

Prepylorische en duodenale ulcera hebben een aantal gemeenschappelijke kenmerken: de maagzuursecretie is verhoogd en er is een associatie met bloedgroep O. Velen hebben daarom prepylorische ulcera beschouwd als een variëteit van duodenale ulcus ziekte. Vanuit anatomisch oogpunt zijn prepylorische ulcera echter duidelijk maagzweren. Na proximale selectieve vagotomie is het recidiefpercentage zeer hoog, meer dan 30% in 5 jaar; dit is aanzienlijk hoger dan het percentage voor duodenale ulcera. Betere resultaten worden verkregen bij prepylorische ulcera, indien vagotomie wordt gecombineerd met een drainage procedure. De laatste jaren zijn er aanwijzingen, voornamelijk uit Scandinavië, dat ulcera prepylorica resistenter zijn tegen behandeling met histamine H2-receptorantagonisten dan ulcera duodenalis of ulcera in andere delen van de maag. Bovendien is het recidiefpercentage bijzonder hoog in ulcus prepyloris. Men moet echter in overweging nemen dat niet alleen al deze studies relatief kleine aantallen patiënten hebben geïncludeerd, maar dat ook de genezingspercentages van ulcus prepyloris in andere studies vergelijkbaar waren met die voor ulcus duodenalis en ulcus elders in de maag. Prospectieve studies met grote aantallen patiënten zijn daarom noodzakelijk voordat een eenduidige conclusie kan worden getrokken. Er zijn verschillende redenen waarom prepylorische ulcera meer resistent zouden kunnen zijn tegen behandeling. Verminderde maaglediging, duodeno-gastrische reflux of chronische gastritis, vooral in combinatie met Campylobacter pylori infectie, moeten worden overwogen. Op dit moment kan men alleen maar speculeren over de geldigheid van een van deze hypothesen.