Het komt vaak voor dat broers of zussen jaloers zijn op elkaar, vooral wanneer een nieuwe baby in het gezin wordt verwelkomd. Het kan een lastige situatie zijn om mee om te gaan en sommige ouders weten niet zeker hoe ze ermee om moeten gaan.
LEES MEER: Wat we kunnen leren over driftbuien van de social media post van deze vader
Het maakt niet uit of het een jongen of een meisje is, de kans dat een broer of zus jaloers wordt op een ander hangt meestal af van de mate van gevoeligheid van het kind dat jaloers is, zegt Douglas.
“Sommige kinderen hebben altijd veel meer aandacht nodig dan andere kinderen,” legt Douglas uit. “Het is gewoon de manier waarop ze zijn bedraad. Dus ik denk dat als je een ouder kind hebt dat echt veel zorg, geruststelling, koestering enzovoort nodig heeft, ze het veel moeilijker zullen vinden om je te delen met een broer of zus dan een veel onafhankelijker kind.”
While sibling rivalries aren’t new to family dynamics, it can still leave mom and dad feeling hopeloos on what to do in this situation.
Om deze dynamiek te begrijpen en hoe ze zich in de loop van de tijd ontvouwen, hebben onderzoekers van de Universiteit van Michigan een studie uitgevoerd die 200 jongvolwassen deelnemers omvatte. Wat zij vonden was dat mensen die gelijke affectie van hun ouders ontvingen in vergelijking met hun broer of zus rapporteerden gelijke jaloezie tussen zichzelf en hun broer of zus, zeiden de onderzoekers. Deze mensen rapporteerden een hoger gevoel van eigenwaarde, meer veilige hechtingsstijlen en hadden minder verdriet in hun romantische relaties.
Hoewel, wanneer mensen het gevoel hadden dat een broer of zus een voorkeursbehandeling kreeg boven de andere, ongeacht of het waar was of niet, hadden ze de neiging om meer verdriet te ervaren in toekomstige romantische relaties.
Maar hoe kan een ouder vertellen of een kind jaloers is op de ander? Soms kunnen de tekenen zo subtiel zijn, dat je ze op het moment zelf niet opmerkt, zegt Douglas.
“Ze kunnen hun jaloezie op allerlei verschillende manieren laten zien,” zegt ze. “Op gedragsniveau kunnen ze zich gaan gedragen als een baby omdat ze meer aandacht van je willen. Een drie- of vierjarige die volledig onafhankelijk is, begint babytaal te spreken of zegt dat hij naar bed gedragen moet worden. Ze proberen gewoon hun aanwezigheid in het gezin te bevestigen. Maar andere kinderen zullen subtieler zijn. Ze kunnen gewoon in een slechte bui zijn of ze kunnen het verliezen over dingen die hen normaal niet storen.”
Om te helpen de situatie te beheersen en ervoor te zorgen dat elk kind zich opgenomen voelt in het gezin, stelt Douglas een paar tips voor.
“Allereerst, erken dat het een normale overgangsrite is en dat je hier doorheen komt,” zegt ze. “Zoek ook naar manieren om het oudere kind gerust te stellen en om tijd met het oudere kind door te brengen.”
De baby kan net zo gelukkig zijn als hij bij een ander familielid of een vriend is, zegt Douglas, dus maak die mogelijkheden mogelijk, zodat je ook tijd aan het oudere broertje of zusje kunt besteden.
“Het oudere kind wil echt dat moment van verbinding met jou,” zegt ze. “Dus als andere mensen bereid zijn om bij te springen en te helpen, probeer dan wat van die tijd met het oudere kind te beschermen.”
LEES MEER: The negative effects of spanking could impact a child for up to 10 years: study
Douglas wil ook vooral moeders eraan herinneren dat borstvoeding niet in de weg hoeft te staan en eigenlijk nog steeds een geweldige kans kan zijn om een band op te bouwen met het oudere kind.
“Als je in de knoop zit met de baby, kun je ook je reservehand hebben om je driejarige te helpen om samen een puzzel of eenvoudige knutselwerkjes te doen,” wijst Douglas erop. “Je kunt zelfs samen boeken lezen of gewoon samen praten.”
In sommige gevallen kan de hoeveelheid jaloezie van het ene kind ten opzichte van het andere echter zorgwekkend zijn.
Soms, zegt Douglas, zijn oudere kinderen bekend om hun baby broers en zussen te slaan, hen te knijpen en hen te bijten, enzovoort.
Als dit gebeurt en je het gevoel hebt dat je geen ideeën meer hebt, voel je dan niet alsof je alleen bent. Reik uit naar iemand, zoals een kinderdeskundige, die expertise heeft op dit gebied.
“Als je het gevoel had dat er een soort van opzet was of je bent er gewoon niet zeker van, wil je je kind helpen om door sommige van die emoties te werken,” zegt Douglas. “Er zijn kunst- en speltherapeuten die heel goed met kinderen werken en die kunsttherapie gebruiken om sommige van die emoties bij de wortel aan te pakken… Dus er zijn opties en heb niet het gevoel dat je dit zelf moet oplossen.”