Jaina canon, de heilige teksten van het Jainisme, een godsdienst in India, waarvan de authenticiteit tussen de sekten wordt betwist. De Svetambara canon bestaat hoofdzakelijk uit 45 werken die als volgt zijn verdeeld: (1) 11 Aṅgas, de hoofdteksten, waarvan de 12e al minstens 14 eeuwen verloren is gegaan; (2) 12 Upāṅgas, of neventeksten; (3) 10 Prakīrṇakas, of bij elkaar horende teksten; (4) 6 Cheda-sutra’s over de regels van het ascetische leven; (5) 2 Cūlikā-sutra’s over cognitie en epistemologie; en (6) 4 Mūla-sutra’s over diverse onderwerpen. Svetambara accepteerde echter oorspronkelijk een canon van 71 werken die naar verluidt afkomstig waren van een 5e-eeuwse religieuze Raad van Valabhī.
De Svetambara werken behandelen een verscheidenheid aan onderwerpen, waaronder een lijst van de Tirthankaras, of Jinas (Jaina verlossers), wapenfeiten en leringen van deze figuren, en doctrines. Sommige van de Aṅgas bevatten vermeende dialogen tussen Mahāvīra, de meest recente Tirthankara, en zijn volgelingen. Van andere wordt gezegd dat zij enkele van de vroegste delen van de canon bevatten, die oorspronkelijk in mondelinge vorm bewaard schijnt te zijn gebleven. De canon is geschreven in het Prākrit dialect, hoewel vanaf de Gupta periode (4e-6e eeuw ad) Jaina schrijvers Sanskriet hebben gebruikt voor een breder publiek.
De Digambara sekte betwist de authenticiteit van de gehele Svetambara canon. De Digambara geloven dat het origineel verloren is gegaan maar dat de essentie van de Jaina leer bewaard is gebleven in een verscheidenheid van religieuze en filosofische teksten geschreven door verschillende leiders en geleerden van de Jaina gemeenschap door de eeuwen heen.