De Jerky Boys zijn misschien nooit helemaal weggeweest, maar wat betreft het samenstellen van een nieuwe plaat vol grappenmakerij is Johnny Brennan het ermee eens dat een terugkeer naar de telefoonlijn lang op zich heeft laten wachten.
Met de release van een nieuw titelloos album, dat eind november verscheen, kijkt Brennan terug op het project als een langzaam en weloverwogen geplande onderneming, om niets te overhaasten. Tijdens het creatieproces van de plaat wilde de stemacteur en komiek ook het best mogelijke team samenstellen, zoals de terugkerende coverartiest Sean Taggart, om te helpen een product af te leveren dat nog steeds in staat zou zijn om hetzelfde gevoel van de Jerky Boys erfenis vast te leggen. Wat blijkt, hoewel hij het graag eerder had willen doen na de aankondiging van het project een tijdje geleden, was het de moeite waard om de tijd te nemen om alles samen te stellen.
“Ik heb niets gepusht, en ik wilde niet proberen om vierkante pinnen in cirkels te passen,” vertelt Brennan aan Vanyaland. “Ik liet het gewoon gaan, en zelfs soms met de personages, zou ik een personage beginnen te doen en ik zou niet eens weten waar het vandaan kwam, maar het voelde goed, dus ging ik ermee door.”
The times certainly are a-changin’, en met de evolutie van niet alleen het komedielandschap, maar het sociale landschap in zijn geheel, zou je kunnen denken dat een bijna 20-jarig gat tussen albums een probleem kan vormen bij het aanpassen aan de verandering van omgeving. Maar de Family Guy-acteur vindt dat deze overgang van het brengen van personages als Sol Rosenberg en Frank Rizzo naar 2020 vrij gemakkelijk was, omdat hij geen vreemde is van kritiek als het gaat om het materiaal dat hij in het verleden op albums heeft gezet.
Hoe dan ook, Brennan’s aanpak is altijd geweest om te lachen door middel van zelfspot, en hij is zich blijven concentreren op het houden van het materiaal goofy, en niet te verdiepen in kwaadaardige en respectloze inhoud.
“Ik denk dat mensen weten dat The Jerky Boys helemaal geen gemene geest project is,” zegt Brennan. “In feite is het precies het tegenovergestelde. In de loop der jaren hebben duizenden mensen me verteld hoeveel het voor hen betekent omdat het hen een goed gevoel geeft, en hoe het hen aan het lachen maakt, en dat is echt wat hier het belangrijkst is.”
Voor het grootste deel was het proces om het album samen te stellen vrij moeilijk, ja, maar wat Brennan het meest beïnvloedde was de oogst van prank-geleide inhoud die in de laatste twee decennia tot stand kwam. Maar terwijl die nieuwe prank-artiesten het moeilijk maakten voor iemand als Brennan om de effectiviteit van prank-calls in de moderne tijd levend te houden, heeft Brennan iets bereikt waartoe hij niet in staat was tijdens zijn reeks albums in de jaren ’90 – hij heeft al meer materiaal in de kan, en dat heeft het op zijn beurt gemakkelijker gemaakt om uit te zoeken wat de volgende stap is.
“Ik heb veel materiaal dat op deze plaat had kunnen komen,” zegt Brennan. “Maar ik koos wat ik koos, en het is een goede zaak nu, want ik heb genoeg spul in de kan, wat niet is gebeurd voor mij in 25 jaar. Ik heb niets overgehouden of extra’s gehad, dus nu zou het heel gemakkelijk voor me zijn om nog een album samen te stellen.”