- TERESA JUSINOJUN 16, 2017 1:40 PM
Een van de grote witte walvissen uit de popcultuur van de afgelopen jaren was het mysterieuze Wonder Woman-script van Joss Whedon. Toen het publiek smeekte om de iconische superheldin op het witte doek te brengen en Whedons versie werd afgewezen, werd dat afgewezen script het symbool van alles wat er mis is met Hollywood. Het werd het symbool van een jongensclub die superheldenfilms enkel voor mannen wil houden. Wat blijkt? Dat script was gewoon slecht. En ook verdomd seksistisch.
U kunt het script online lezen (ik bedoel, je zou het niet moeten doen, maar het kan), en na vorige maand te zijn uitgelekt om gisteravond weer op te duiken, zijn er genoeg mensen die er goed aan doen om erop te wijzen hoe slecht geschreven en onwetend seksistisch het script is:
Het lezen van zo veel van het script als ik kon maag, er waren een paar dingen die opvielen voor mij persoonlijk:
Het script opent met Steve Trevor en volgt hem naar Diana te vinden, in principe het maken van de hele film over hem. Uh….
En wanneer hij Diana ontmoet, ontmoet hij niet eens een persoon, maar iets “elementairs:”
Diana wordt geïntroduceerd als “HET MEISJE” in haar eigen verhaal. Terwijl je verder leest, is zij voortdurend het onderwerp dat wordt bekeken, gecorrigeerd of besproken. Ze is over het algemeen reactief, en in plaats van heldhaftige beslissingen te nemen wordt haar meestal verteld wat ze in een bepaalde situatie zou moeten doen. Steve Trevor, in plaats van haar te inspireren zoals hij doet in de huidige Wonder Woman film, dient als haar eigenlijke schepper in dit script. Het is echt, echt smerig. Ga naar de laatste scène, en ze “eindigen samen.” Ugh.
Welke beslissingen neemt ze? Oh, dingen zoals het doen van een verleidelijke dans om de slechteriken af te leiden. Dubbel ugh.
Diana is niet de enige vrouw die het slachtoffer is van seksisme in dit script.
Maar Wonder Woman moet seksisme ervaren zodat ze er tegen kan vechten, toch? Het is één ding als een personage seksisme ervaart door toedoen van een ander personage als een plot punt. Het is iets anders als het script zelf seksistisch is geschreven en gepresenteerd. Dat schrijven doordringt de hele zaak. Het script wordt aan elke afdeling en iedereen die aan de film werkt gegeven. Dat betekent dat iedereen op het project deze schijnbaar onschuldige woordkeuzes in zich opneemt, die schadelijk zijn juist omdat ze verraderlijk zijn. Bijvoorbeeld:
Ik bedoel, God verbied dat Diana een vriendin heeft die niet “lieflijk” is, heb ik gelijk? Geweldig hoe dat erbij moest komen. “Meer student dan atleet” was niet genoeg. Alsof je wil zeggen, kijk jongens, ze is boekachtig, maar dat wil niet zeggen dat ze niet knap is. Alsof ze ons eraan wilde herinneren dat ze niet te ver zou afwijken van de standaard Whedon-stal van wulpse, boekachtige meisjes die er toevallig ook nog als modellen uitzien.
De fascinatie voor hoe penissen eruit zien in een geheel vrouwelijke samenleving bij het omgaan met een indringer is vooral “charmant.” Ik beloof u, cis mannelijke scenarioschrijvers, overgelaten aan hun eigen apparaten, vrouwen zijn lang niet zo bezig met wat je penissen eruit als je bent.
Oh, en dan is er de verzekering dat, niet alleen kan boek-ish meisjes zijn hot, maar zo kan vrouwen van middelbare leeftijd! Ik weet het, toch?
WWel, WHEW! Goed om te weten dat vrouwen van middelbare leeftijd nog steeds mooi kunnen zijn en niet uit elkaar hoeven te vallen!
Schrijvers moeten zich realiseren dat, alleen omdat je dingen als beschrijvingen en aanwijzingen niet op het scherm ziet, dat nog niet betekent dat de woorden geen invloed hebben op de hele productie. Als je een script als dit aan een team geeft, zeg je eigenlijk: Dit is de sfeer van het stuk. Zij gaan die sfeer overnemen en in elk aspect van de film verwerken. Je hebt het al verpest voordat je ook maar iets hebt opgenomen, tenzij je een hele sterke regisseur hebt. Whedon zou dit ook gaan regisseren nadat hij het script had geschreven. Nu, hij is een sterke regisseur … maar hij zou sterk hebben versterkt wat hij al op de pagina had gezet.
Kinda maakt je een beetje bezorgd over Batgirl. Ik bedoel, dit Wonder Woman script is elf jaar oud, dus Whedon heeft sindsdien waarschijnlijk wel wat vooruitgang geboekt. Ik ben nog steeds opgewonden voor Batgirl, maar nu ben ik gewoon een beetje op mijn hoede.
Gelukkig hoefden we deze film nooit uit te zitten, en kregen we in plaats daarvan een geweldige film. Om eerlijk te zijn, ik heb het huidige Wonder Woman scenario nog niet gezien. Ik heb geen idee of de verfrissende kijk op Diana, op vrouwen in het algemeen, en op vrouwelijke superhelden in het bijzonder een testament zijn voor de regie van Patty Jenkins, het scenario van Allan Heinberg, of beide. Waarschijnlijk, beide.
Nou, ik wil een ding zeggen over dit script lekken in de eerste plaats. Er is een reden dat het niet gemaakt is. Dus, welk doel dient het lekken? Mensen op het internet zijn zo geïnteresseerd in “dingen naar buiten brengen” dat ze dingen oprakelen die nooit bedoeld waren om het daglicht te zien. Maar Teresa, is dat niet wat je nu aan het doen bent?
Luister, ik heb het niet gelekt. Ik doe alleen verslag van het lek.
Ik heb J.J. Abrams horen praten over zijn noodlottige Superman script, waarvan een vroege versie uitlekte en vervolgens nooit werd gemaakt. Dat is een iets andere situatie, maar hij sprak over hoe mensen, in het belang van spoilers en “willen weten” iets lekten dat een concept was. het was nog niet klaar, maar werd online gezet om te worden beoordeeld, en dankzij de negatieve reactie over iets dat nog niet eens af was, raakte de studio in paniek en is het nooit gemaakt.
Als schrijver snap ik helemaal dat je pissig bent over een lek, en als consument van content probeer ik, als ik dit soort dingen zie, te onthouden dat er vele, vele stappen zijn tussen script en eindproduct, en vele mogelijkheden voor verbetering, groei, en verandering. Ik bedoel, dank Hera dat dit nooit gemaakt is! Maar ook … dit script kan zijn geëvolueerd in iets beters. We zullen het nu nooit weten.
Ik denk dat het enige doel dat dit dient op dit moment is om ervoor te zorgen dat een van onze favoriete makers weet dat we beter willen en verwachten. Dat we er niet in geïnteresseerd zijn dat hij op zijn lauweren gaat rusten en rekent op de ophemeling van zijn feminisme in het verleden om hem door de dag van vandaag heen te helpen. Feminisme is niet iets wat je één keer doet en dan nooit meer over nadenkt. Het is een doorlopend proces. Ik zou graag denken dat Whedon zich blijft ontwikkelen.
(via The Daily Dot)
Wil je meer verhalen als deze? Word abonnee en steun de site!