Hoewel de geschiedenis van Rome vrij complex en soms verbijsterend is, was de Middeleeuwse periode een tijd van overgang voor de grote stad. Twee belangrijke instellingen, het pausdom en de commune van Rome, zijn de hoofdrolspelers in de geschiedenis en zij kunnen veel zeggen over de manier waarop de stad vandaag is.
Oorlogen om macht en controle gaan door
Tijdens de 5e eeuw werd Rome onder Romeins recht geregeerd door Odoacer en Theodorik de Grote, met Romeinse ambtenaren die nog steeds aan de macht waren. De bevolking van de stad bedroeg minder dan 50.000 gedurende deze periode, die bekend staat als de Late Oudheid. Er waren voortdurend oorlogen tussen Byzantijnen en Goten. Rome werd veroverd door de Byzantijnen onder leiding van Narses, in 552. Narses was de eerste exarch (of onderkoning) die vanuit Ravenna over Italië heerste. In deze tijd nam de handel sterk af en hielden de consuls en de senaat op te bestaan.
De Pauselijke Staat wordt gevormd
Een groot Romeins leider, Paus Gregorius I genaamd, bevrijdde Rome van de exarchen. Met de enorme steun van het volk werd de heerschappij van de paus al snel machtiger dan die van de keizerlijke gouverneurs. Veel wereldlijke gebouwen werden kerken, en gedurende 12 eeuwen zouden de pausverkiezingen het “belangrijkste” evenement in Rome zijn.
De Pauselijke Staat werd gevormd gedurende de 7e en 8e eeuw, en het volk werd verdeeld in vier groepen of klassen, genaamd geestelijkheid, adel, soldaten, en de lagere klasse.
Pogingen van Duitsland om het pausdom te controleren
In 800 werd Karel de Grote tot keizer van het Westen gekroond. Dit maakte een duidelijk einde aan de Byzantijnse macht over Rome, maar er ontstond een nieuwe rivaliteit tussen keizers en pausen. Duitse koningen begonnen de stad te bezoeken en probeerden de invloed van de paus in Rome te controleren.
Tijdens de 10e eeuw onderging Rome het ene conflict na het andere, en werd het pausdom voortdurend aangevallen door anderen die op hun manier wilden regeren.
De commune wordt gevormd
Tijdens de 12e eeuw werd het pausdom geconfronteerd met nog een andere autoriteit, een commune gevormd door Arnold van Brescia in 1144, die tot 1155 standhield en dreigde de gemeentelijke macht over het pausdom te behouden. De commune werd onderworpen door keizer Frederik I. Er werd een republiek gevormd onder pauselijk beschermheerschap, en een senator werd gekozen. De strijd duurde echter voort.
In de 13e eeuw begon Rome buitenlandse senatoren te kiezen. In 1309 tot 1378 werd Rome een wanhopige plaats door de Babylonische gevangenschap van de pausen in Avignon. Een man met de naam Cola di Rienzo werd een held van het volk door zijn inspanningen om de instellingen van Rome te herstellen, en werd in 1347 tot tribuun benoemd.
Herstel van Pauselijk gezag
Het Grote Schisma van 1378, dat duurde tot 1417, onderbrak de pogingen van kardinaal Albornoz om het Pauselijk gezag in Rome te herstellen, en er werd opnieuw een republiek gevormd.
De echte heerschappij van de pausen van Rome begon in 1420 met de heerschappij van Martinus V, en in 1453 had de republiek definitief alle invloed verloren. Zo begon de Reformatie van Rome, die uitmondde in de Renaissance periode die zo’n vitale rol speelt in de geschiedenis van de stad.
Geschreven door Candice Pardue