18e eeuwEdit
De bouw van de werf begon rond 1710. De oorspronkelijk aangelegde kade strekte zich uit vanaf de oever naast Faneuil Hall en was een derde van een mijl lang, waardoor hij aanzienlijk verder dan andere kades in diep water stak en grotere schepen de mogelijkheid bood om aan te meren en direct bij nieuwe pakhuizen en winkels te lossen. “De kade werd aangelegd door kapitein Oliver Noyes, was omzoomd met pakhuizen en vormde het middelpunt van de grote haven van Boston. Na verloop van tijd werden de watergebieden rond het landzijdige uiteinde van de kade drooggelegd, waaronder de gebieden die nu worden ingenomen door de Quincy Market en het Customs House.
“Aan het hoofd van de kade stond in de 18e eeuw de Bunch-of-Grapes Tavern. De schilder John Singleton Copley bracht zijn jeugd door op de kade, waar zijn moeder een tabakswinkel had.” Het Gardiner-gebouw uit 1760, waar ooit John Hancock’s telhuis was gevestigd en dat nu dienst doet als Chart House restaurant, is het oudste bewaard gebleven bouwwerk van de werf.
19e eeuwEdit
Onder diverse soortgelijke structuren, een groot granieten pakhuis bekend als de Custom House Block werd gebouwd in 1848 op de kade; Het heeft overleefd in de 21e eeuw. Het midden van de 19e eeuw was het hoogtepunt van Boston’s belang als een scheepvaart centrum, duurde ongeveer tot de Amerikaanse Burgeroorlog. Long Wharf was het centrale middelpunt van veel van deze economische activiteit.
In de late jaren 1860, als de haven van de stad begon af te nemen in belang als een internationale scheepvaart bestemming, Atlantic Avenue werd gesneden door deze en andere werven, het veranderen van het gezicht van de waterkant.
20e eeuwEdit
De bouw van de verhoogde Central Artery langs Atlantic Avenue in de jaren 1950 gescheiden Long Wharf van het zakendistrict van Boston.
De werf en de 19e-eeuwse Custom House Block werden erkend als een National Historic Landmark als erkenning voor de rol die ze speelden in de geschiedenis van Boston en het belang ervan als een belangrijke 19e-eeuwse scheepvaart centrum.
21e eeuwEdit
De Big Dig zette de Central Artery onder het maaiveld, die gedeeltelijk herstelde de oorspronkelijke nauwe relatie tussen Long Wharf en het centrum. Sinds ca.1990, is Long Wharf getransformeerd van een falende commerciële waterkant gebied in een recreatief en cultureel centrum.
Vandaag de dag, Long Wharf grenst aan het New England Aquarium, en wordt bediend door het Aquarium station op MBTA’s Blue Line metro. MBTA bootdiensten verbinden de werf met de Boston Navy Yard in Charlestown, Logan International Airport, Hull, en Quincy. Andere passagiersveerdiensten varen naar de eilanden van de Boston Harbor Islands National Recreation Area, en naar de steden Salem en Provincetown. Rondvaartboten verzorgen diverse cruises rond de haven. De kade zelf wordt bezet door een hotel, verschillende restaurants en winkels. Aan het zeekant is er een groot plein met uitgestrekte uitzichten over de haven. Nu sterk ingekort door landaanwinning aan de landzijde, dient het vandaag als het belangrijkste eindpunt voor cruiseboten en havenveerboten die op Boston Harbor varen.