Meelwormkever

Tenebrio molitor, Gele meelwormkever

Taxonomie 1
Kingdom Animalia
Phylum Arthropoda
Klasse Insecta
Orde Coleoptera
Suborde Polyphaga
Superfamilie Tenebrionoidea
Familie Tenebrionidae
Subfamilie Tenebrioninae
Genus Tenebrio
Soort molitor

Gezamenlijke namen: Gele Meelworm, Gele Meelwormkever, Meelkever, Gouden Grub, Duistere kever 2, 8

Diagnostische kenmerken
De Gele Meelwormkever lijkt op loopkevers door zijn vergelijkbare grootte, vorm, en donkere kleur. De Gele Meelworm wordt over het algemeen iets groter dan 0,5 centimeter en krijgt in het volwassen stadium een donkerbruine of zwarte kleur3. Er zijn echter een paar belangrijke kenmerken die de Gele Meelwormkever onderscheiden van andere kevers. De Gele Meelwormkever heeft verschillende kenmerken met betrekking tot de vorm en het ontwerp van het achterlijf. Zoals vele andere kevers heeft de Gele Meelwormkever zijn achterlijf gelijkmatig verdeeld in twee segmenten met de vleugels er veilig onder verborgen. Het onderscheidende kenmerk van de Meelwormkever zijn de gelijkmatig verdeelde, lineaire groeven die over de hele lengte van het achterlijf lopen. Een minder opvallende maar toch afwijkende eigenschap van de Tenebrio molitor is dat hij slechts vier tarsale segmenten heeft aan zijn achterpoten, in tegenstelling tot de vijf die de meeste loopkevers bezitten. Dit kenmerk heeft tot gevolg dat de meelwormkever zich niet zo snel kan verplaatsen als andere loopkevers4. De zwarte meelwormkever lijkt sterk op zijn nauwe verwant de gele meelwormkever. De belangrijkste verschillen tussen deze twee kevers hebben betrekking op de grootte en de vorm van hun borststuk en achterlijf. De Gele Meelworm heeft een meer rechthoekig achterlijf dat aan het eind afgerond is, en een breder borststuk dat gelijk is aan de breedte van het achterlijf. De Zwarte Meelworm heeft een meer bolvormig achterlijf dat aan het eind een scherpere punt vormt, en een opvallend dunnere thorax in vergelijking met de breedte van zijn achterlijf4, 5. Of het nu duidelijk is of moeilijk waar te nemen, de Gele Meelwormkever heeft talrijke kenmerken die hem uniek en onderscheidend maken.

Ecologie
Het Katherine Ordway Natuurhistorisch Studiegebied herbergt een immense hoeveelheid diversiteit. De rivier, prairies, bossen en vijvers herbergen veel verschillende soorten. Het gebladerte van het bos herbergt een enorme hoeveelheid verschillende ongewervelde dieren, samen met enkele kleine gewervelde dieren, en het voorziet de bodem en de omringende planten van de nodige voedingsstoffen. De bladafval is een van de belangrijkste habitats waarin een volwassen Gele Meelwormkever zich zal vestigen. Gele meelwormkevers verkiezen de duisternis en het contact met andere voorwerpen. Door de overvloedige bedekking van de bladeren en de grote voorraad voedingsstoffen, worden ze daar vaak aangetroffen, evenals onder rotsen en boomstronken5. Gele meelwormlarven worden ook aangetroffen in de buurt van menselijke voedselopslagplaatsen7.

Deze kevers zijn berucht als aaseters en ontbinders van de aardbodem. Ze eten rottende bladeren, stokken, grassen, planten, maar ook insecten en dieren3, 5. Dit kan goed zijn voor het milieu omdat ze organisch materiaal eten dat gewoonlijk niet door andere organismen wordt gegeten. Het zijn meestal nachtdieren, maar ze kunnen ook overdag in een donkere omgeving actief zijn3, 5. Ze kunnen echter ook een plaag vormen voor grassen, hun zaailingen en granen5. Deze kevers hebben niet veel contact met andere levende organismen. Daarom kunnen ze een zeer uniek gedrag vertonen wanneer ze gestoord worden. Wanneer ze zich bedreigd voelen, klappen ze op hun kop en nemen een defensieve houding aan. De kevers spuiten dan chemicaliën uit hun achterste geurklier in de richting van het gevaar. De combinatie van positieve en negatieve bijdragen van de Gele Meelwormkever aan het milieu, samen met zijn gebrek aan contact met andere organismen, maakt deze kever nog unieker.

Levensgeschiedenis
Gele Meelwormkevers hebben zeer onderscheidende levenscycli. Ze ondergaan een proces dat volledige metamorfose wordt genoemd. Deze levenscyclus is vergelijkbaar met die van vlinders en bestaat uit vier verschillende levensstadia6. Het eerste stadium is dat van ei. De vrouwelijke kever legt ongeveer 500 eieren. De eitjes zijn wit, boonvormig en ongeveer 1,25 mm lang. Ze worden in de zachte grond gelegd en komen na 1-2 weken uit tot larven2. Wanneer de larven uit de eitjes komen, worden ze Gele Meelworm genoemd, omdat ze nog geen kever zijn geworden, maar wel een actief organisme zijn. Deze larven zijn berucht als plaagdieren in schuren, molens en andere ruimten waar mensen voedsel bewaren. Ze vervellen tussen 9 en 20 keer en groeien bij elke vervelling iets meer. De Gele Meelworm bereikt een lengte van ongeveer 25 mm7. Wanneer de larven klaar zijn om zich te verpoppen, brengen ze enkele dagen door als prepupae aan het oppervlak van het voedsel dat ze aantasten7. In de popstadia zijn ze tussen 0,5 en 0,75 cm lang en veranderen van wit naar zwart als de kever op het punt staat uit te komen5. In tegenstelling tot een vlinder hebben de poppen geen buitenste laag. Afhankelijk van de temperatuur blijven de poppen 3-30 dagen. De pop lijkt onbeweeglijk, maar binnenin verandert de meelworm in een kever2, 6. Wanneer de kever als volwassen kever te voorschijn komt, overleeft hij nog ongeveer 30 dagen. Gedurende deze tijd paren ze, leggen hun eieren, en herhalen het proces. Alle vier de cycli bij elkaar opgeteld, bedraagt hun totale levensverwachting 3-5 maanden5.
Tijdens hun korte leven komen ze veel gevaren tegen. In het wild zijn vogels hun voornaamste predator. Sinds kort is de mens echter een nog groter roofdier geworden voor de Gele Meelworm. Mensen kweken en verkopen ze als vogelvoer en visaas terwijl ze nog in het larvenstadium van hun levenscyclus zijn. Het leven van een Tenebrio molitor kan dus sterk verschillen per individu in hun soort.

Distributie
Wetenschappers geloven dat Meelwormen uit Eurazië zijn geëvolueerd en zich over de wereld hebben verspreid als gevolg van menselijke activiteiten8. Momenteel komen Gele Meelwormkevers voor in het noorden van de Verenigde Staten, West-Europa en delen van Australië8, 9. Minnesota en de rest van het bovenste deel van de V.S. vormen een geweldige locatie voor hen om te gedijen vanwege de bossen en de vele boerderijen die ze binnendringen om het voer te besmetten.

Voucherinformatie
Het monster van de Gele Meelwormkever werd verzameld op de top van een heuvel in een bosgebied bij Katherine Ordway Natural History Study Area in Inver Grove Heights, MN. Het exemplaar zat onder het bladafval dat op dat moment erg vochtig was.

1. Insectengids. 2007. http://bugguide.net/node/view/101010
2. Australian Wildlife. 2010. http://74.125.113.132/search?q=cache:e4drNcSIGJMJ:www.ozanimals.com/Insect/Yellow-Mealworm/Tenebrio/molitor.html+yellow+mealworm+common+names&cd=2&hl=nl&ct=clnk&gl=us
3. First Class Pest Solutions. 2002. http://74.125.113.132/search?q=cache:ChyoPhfLS40J:www.firstclasspest.com/index.php%3Foption%3Dcom_content%26view%3Darticle%26id%3D67%26Itemid%3D83+yellow+mealworm+beetle+identification&cd=10&hl=nl&ct=clnk&gl=us
4. Opgeslagen producten Insecten. 2003. http://www.the-piedpiper.co.uk/th7h.htm
5. De Universiteit van Arizona: Center for Insect Science Education Outreach. 1997. http://insected.arizona.edu/mealinfo.htm
6. Foss Web. 2009. http://lhsfoss.org/fossweb/teachers/materials/plantanimal/tenebriobeetles.html
7. Hort Fact. 1998. http://www.hortnet.co.nz/publications/hortfacts/hf401013.htm
8. Immuno CAP. 2008. http://www.immunocapinvitrosight.com/dia_templates/ImmunoCAP/Allergen____28207.aspx
9. Encyclopedie van het Leven. 2010. http://www.eol.org/pages/1041700

Samengesteld door David Melms,
Biodiversity & Evolution (BIOL 270), Professor Sarah Boyer. Voorjaar 2010.
Specimen verzameld op Macalester College’s Katharine Ordway Natural History Study Area op 15 april 2010.