Black Durgon, Melichthys niger
Black Durgon, Melichthys niger. Vis gevangen in de kustwateren bij Kona, Hawaii, juli 2014. Lengte: 24 cm. Vangst, foto en identificatie met dank aan Eli (obsessiveangling.wordpress.com).
Zwarte Durgon, Melichthys niger. Onderwaterfoto genomen in de kustwateren bij Kailua-Kona, Hawaii, februari, 2015. Foto met dank aan Bob Hillis, Ivins, Utah.
Zwarte Durgon, Melichthys niger. Onderwaterfoto genomen in kustwater rond Isla Ixtapa, Guerrero, maart 2018. Foto met dank aan Ron Woheau, Zihuatanejo.
De Zwarte Durgon, Melichthys niger, waarvan de gewone Spaanse naam cochito negro is, is een lid van de Trekkervis of Balistidae Family, die ook bekend staat als de Black Triggerfish, Black-finned Triggerfish en de Indian Triggerfish en in Mexico als cochito negro. Wereldwijd zijn er drie soorten in het geslacht Melichthys, waarvan er één voorkomt in de Mexicaanse wateren van zowel de Atlantische als de Stille Oceaan.
De Zwarte trekkervis heeft een langwerpig, ovaal, robuust, en samengedrukt lichaam met een diepte die 40 tot 43% van de standaardlengte bedraagt. Ze zijn zeer kleurrijk met een lichtblauwe basiskleur bedekt met zwarte ruitvormige vlekken die inconsistente donkere lijnen vormen over hun hele lichaam. Ze hebben zwarte golvende lijnen die dorsaal en anterieur van hun ogen uitstralen. Langs de basis van hun anaal- en rugvinnen loopt een lichtblauw-witte lijn. Al hun vinnen zijn zwart. Hun kop heeft een brede gele streep die loopt van de snavel tot het midden van de ogen. Ze zijn in staat van kleur te veranderen om zich aan te passen aan hun omgeving. Ze hebben kleine ogen en een kleine bek die net boven de middellijn opengaat en is voorzien van zware buitentanden op de boven- en onderkaak. Ze hebben een kleine kieuwspleten aan hun zijden vóór de basis van de borstvin. De anaalvin heeft 28 tot 32 stralen, waarvan de voorste omhoog staan; de staartvin is sterk hol; de eerste rugvin heeft 3 stekels en kan rechtop staan; de tweede rugvin heeft 30 tot 35 stralen en is half zo lang als de eerste, waarvan de voorste omhoog staat; op de achterkant van het lichaam en op de staartbasis staan 8 tot 10 ribbels; de buikvinnen zijn heel klein. Ze zijn bedekt met dikke schubben. Hun zijlijn is onopvallend.
De Zwarte Durgon is een benthopelagische soort die voorkomt op de hellingen van oceanische riffen en rond oceanische eilanden op diepten tot 75 m (250 voet). Ze komen voor in kleine losse aggregaties van maximaal 200 individuen. Ze bereiken een maximale lengte van 51 cm (20 inch). Op 15 oktober 2019 stond het wereldrecord van de International Game Fish Association op 0,91 kg (2 lbs 0 oz), waarbij de vis in augustus 2017 in de kustwateren bij Cuba werd gevangen. Het zijn alleseters die zich voeden met kleine vissen, algen, fytoplankton, garnalen, inktvis, en zoöplankton. De voortplanting is eierleggend. Ze hebben een levensduur van zes jaar. De Zwarte Durgon is slecht bestudeerd en er is zeer weinig informatie beschikbaar over hun levensstijl en gedragspatronen, met inbegrip van specifieke details over leeftijd, groei, levensduur, bewegingspatronen, dieet, habitatgebruik en voortplanting.
De Zwarte Durgon heeft een zeer brede mondiale verspreiding, die wordt toegeschreven aan hun lange pelagische stadium. In de Mexicaanse wateren komen ze voor in alle oceaanwateren van de Atlantische Oceaan en de Stille Oceaan, maar met slechts beperkte gedocumenteerde populaties in wijdverspreide en over het algemeen afgelegen gebieden. In de Golf van Mexico worden zij als ongewoon beschouwd, maar zij worden aangetroffen in de kustwateren van Veracruz tot het schiereiland Yucatán. In de Stille Oceaan zijn zij op talrijke, ver uiteen liggende specifieke plaatsen aangetroffen en zijn zij talrijk rond de Clipperton-eilanden.
De Zwarte Durgon is gemakkelijk te identificeren binnen zijn verspreidingsgebied en kan met geen enkele andere soort worden verward. De Indische of Zwartvinnige trekkervis, Melichthys indicus uit de Indische Oceaan, kan in de aquariumhandel echter gemakkelijk met een Zwarte Durgon worden verward.
Vanuit het oogpunt van instandhouding worden ze momenteel beschouwd als “Least Concern” met stabiele, wijd verspreide populaties. Ze worden in de handel verkocht voor menselijke consumptie en in beperkte mate vers verhandeld. Ze worden op grote schaal gebruikt door de aquariumhandel vanwege hun schoonheid en onderhoudsgemak, hoewel ze agressief kunnen zijn.