- Born-again Christian Sharran Sutherland, uit Missouri, verloor haar zwangerschap
- De 40-jarige wilde niet dat de foetus als medisch afval werd weggegooid
- Ze nam het mee naar huis en bewaarde het een week in de koelkast voordat ze het in de tuin begroef
- Deelde haar verhaal op sociale media waar ze volhield dat de foetus een ‘echte baby’ was
Een wedergeboren christen die een miskraam had gehad, heeft hartverscheurende foto’s gedeeld van de foetus waarop zijn handen en voeten te zien zijn.
Moeder van 11 Sharran Sutherland, uit Fair Grove, Missouri, postte beelden van haar 14 weken oude foetus in een poging om te laten zien dat het ‘volledig gevormd’ was, ondanks het feit dat het slechts vier centimeter lang was en 0,05 pond woog.
De 40-jarige wilde niet dat de foetus als medisch afval werd weggegooid nadat ze haar zwangerschap had verloren, dus zij en echtgenoot Michael, 35, bewaarden het een week in de koelkast voordat ze het begroeven in een bloempot in de tuin.
Sharran, die verklaart dat ze ‘probeert te leven zoals God het zou willen,’ deelde vervolgens haar verhaal op sociale media, waar ze volhield dat de foetus een ‘echte baby’ was.
Ze zei in haar anti-abortuspost: Hoe kan iemand niet alleen de menselijkheid van mijn zoontje ontkennen, maar ook die van alle andere baby’s die zo jong zijn, en ze op zo’n afschuwelijke manier doden?
‘Ik hoop dat ik door deze foto’s van mijn dierbare zoontje te delen, één persoon die een abortus overweegt, kan doen besluiten om zijn kind te laten leven.
Sharran zei dat ze ‘dankbaar’ is dat ze de kans heeft gekregen om te bevallen ondanks het verlies van haar kind, dat ze Miran noemt.
De moeder beweert dat haar de kans werd ontzegd om op de juiste manier te rouwen omdat haar baby nooit wettelijk een kind was. Volgens de Amerikaanse wet wordt een foetus een baby bij 20 weken.
Sharran zei: ‘Toen ik naar hem keek, hem in mijn hand hield, zag hoe perfect gevormd hij was: Ik was verbaasd.
‘Ik kon gewoon niet geloven hoe perfect alles was aan hem. Zijn oren, zijn tong, zijn tandvlees, zijn lippen. Ik kon het niet geloven.
‘Je hebt van die babyboeken die je diagrammen laten zien van een baby in de baarmoeder, maar hij leek op niets wat ik ooit had gezien. Ik was gewoon vervuld van zo’n ontzag en verwondering over hem.
‘Hij moest gewoon blijven rijpen en groeien en ontwikkelen. Het blies me weg. Het was een ongelooflijk gevoel. Het is echt moeilijk te beschrijven.
‘Ook al was hij gestorven, ik kreeg die kans om mijn baby nog vast te houden. Dat verlangen was vervuld. Daar was ik dankbaar voor. Ik kon het niet bevatten.
‘Wanneer een vrouw haar ongeboren kind verliest, is ze niet in staat om op dezelfde manier te rouwen als een vrouw die beviel van een baby die sterft na de geboorte.
‘Wanneer een vrouw haar ongeboren baby verliest, is het bijna alsof je er niet over spreekt. Een vrouw maakt het alleen door en ik denk dat dat komt omdat andere mensen het niet herkennen als een mens, als een baby.
‘Dit gaat niet alleen over een vrouw die rouwt om haar baby en niet in staat is om haar baby het leven te schenken, het gaat over het niet erkennen dat dit een baby is. Het is maar een kleine baby.’
De artsen van Sharran drongen er bij haar op aan om een dilatatie- en curettageprocedure (D&C) te ondergaan om de baby uit haar baarmoeder te snijden nadat een sonogram had aangetoond dat het hart van Miran was gestopt met kloppen.
Maar Sharran weigerde omdat ze ‘niet wilde dat haar baby er in stukken uit zou komen’ en in plaats daarvan koos ze voor een induktie en een natuurlijke bevalling op 23 april, 173 dagen voor zijn uitgerekende datum.
Toen ik thuiskwam, maakte ik zoutoplossing en ik stopte hem erin en ik legde hem in mijn koelkast
Ze bracht dagen door met het bestuderen van Miran en het nemen van zijn handafdrukken voordat zij, Michael en hun kinderen hem in een plantenbak in hun tuin begroeven nadat het idee was geopperd door een begrafenisondernemer.
Sharran, een thuisblijfmoeder en homeschooler, zei: ‘De dokter zei dat we het kunnen weggooien als medisch afval, of je kunt een begrafenisondernemer bellen.
‘Ik was zo boos toen ze mijn baby een ‘foetus’ noemde. Ik kon niet geloven dat ze zou insinueren dat hij medisch afval was. Ik was daar zo boos over.
‘Maar ik vond ook dat een begrafenis extreem leek. Ik wist niet wat ik moest doen en ik stond voor deze beslissing.
‘Mijn man en ik bespraken het begraven van hem in een plantenbak gevuld met hortensia’s die elk jaar zouden groeien en terug zouden komen om ons aan hem te herinneren, en we vonden het een geweldig idee.
‘Toen ik thuiskwam, heb ik een zoutoplossing gemaakt en hem daarin gestopt en hem in mijn koelkast gelegd.’
‘Ik weet dat dat voor sommige mensen morbide klinkt, maar ik wilde niet dat hij zou ontbinden of zou stinken. Ik wist niet wat ik anders moest doen. We waren nog niet klaar om hem te begraven.
‘We hadden hem bijna een week. In die tijd heb ik zijn handafdrukken kunnen nemen, zijn foto’s kunnen maken, hem vast kunnen houden, tot op zekere hoogte kunnen rouwen. Maar ik had die tijd met hem en ik denk dat dat veel heeft geholpen.
‘Toen het tijd was om hem te begraven, was dat moeilijk. Ik wilde hem weer opgraven.
‘Ik wilde hem gewoon in mijn koelkast bewaren. Het kon me niet schelen of mensen het morbide vonden – ik wilde hem daar voor altijd bewaren.’
Sharron deelde intieme foto’s van haar babyjongen online, waarop zijn gezicht en piepkleine vingertjes en teentjes te zien waren.
De post ging kort na Mirans uitgerekende datum op 12 oktober viral met meer dan 36.000 likes, shares en comments.
Sinds het delen van haar post, Sharron beweert een vriend werd geïnspireerd om niet te hebben een abortus.
Sharran zei: ‘Toen het kwam tot 12 oktober, dat was zijn uitgerekende datum, ik besloot om te schrijven over hem op die datum.
‘Ik denk omdat ik deelde hoe hij er echt uitzag, en omdat ik mijn mening deelde , ik weet dat sommige mensen zeggen dat ik heb dit veranderd in een politiek ding dat was niet mijn mening of hoop.
‘Ik hoopte dat als hij iemand kon helpen die overweegt een abortus te laten uitvoeren, als een vrouw alle informatie voor zich kan zien en krijgen, dan kan ze een betere keuze maken.
‘Zelfs als ze er toch mee doorgaat, dan wist ze het tenminste. Ik probeerde niet om vrouwen die ze hebben gehad te schande te maken.
‘ was van plan om abortus te laten plegen omdat zij en de vader jong waren en hij wilde dat ze abortus pleegde.
‘Maar ze had mijn foto’s van Miran gezien, en toen ze dat deed kon ze er niet mee doorgaan. Ze kon haar kind niet doden.
‘Ik kon niet geloven dat hij iemand had aangeraakt. Ik had erop gehoopt, maar als het iemand was die zo dichtbij was, was het verbazingwekkend.
‘Ik dacht, als dat alles is waar Miran’s leven voor bedoeld was, dan moet dat maar.’
